LOGIN
بیانات
shirazi.ir
"«هنگامی که دشمن، دوست می شود»"
سلسله بیانات مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی شیرازی در شب های ماه مبارک رمضان 1441 «شب هفتم»
کد 10402
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 17 اردیبهشت 1399 - 12 رمضان العظيم 1441
 
با فرارسیدن ماه مبارک رمضان مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شب های این ماه عظیم به بیان معارفی در خصوص این ماه مبارک می پردازند که به صورت زنده از طریق شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی پخش می شود. مشروح شب هفتم بیانات معظم له به شرح زیر می باشد:
 
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین وصلی الله علی سیدنا محمد وآله الطاهرین
 
نخستین جنگ

نخستین جنگ دفاعی پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله جنگ بدر بود. این جنگ هم مانند دیگر جنگ های پیامبر صلی الله علیه وآله جنبه دفاعی داشت. مشرکان شعله جنگ را برافروختند و از مکه مکرمه تا بُن دندان مسلح راهی مدینه منوره شدند و چهارصد کیلومتر راه را طی کردند تا اسلام را از ریشه نابود کنند و شخص رسول خدا صلی الله علیه وآله را هم بکشند. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله با مسلمانان در نزدیکی چاه های بدر با آن ها روبرو شدند. جای جای این جنگ هم مانند دیگر جنگ ها و حوادث مهم زندگی پیامبر صلی الله علیه وآله فضیلت و اخلاق و انسانیت به چشم می خورد.

آتش معرکه جنگ را عمدتاً دو نفر برافروختند یکی صفوان بن امیه بود و دیگری سهیل بن عَمرو. سهیل بن عمرو آنگونه که در تاریخ آمده است، برای این جنگ، هم پول هزینه کرد و هم رجز می خواند و با اشعارش مشرکان را برای جنگ تشویق می کرد و علاوه بر آن خود نیز در جنگ شرکت کرد.

غائله جنگ که خوابید و مسلمانان بر مشرکان پیروز شدند، سهیل بن عمرو فرار کرد. پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله پی او فرستادند و او را گرفتند و به نزد ایشان آوردند. طبق برخی روایات به دست خود پیامبر صلی الله علیه وآله اسیر شد اما کاری با او نداشتند. نه او را کشتند نه حبس و نه شکنجه و نه هیچ کار دیگری با او نکردند. آخرالأمر هم او را آزاد کردند و به مکه بازگشت. اتفاقاً دست از اقدامات خود علیه پیامبر صلی الله علیه وآله نکشید و همچنان بر ضد پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله خطبه می خواند و دیگران را به جنگ با ایشان تشویق می کرد.

گذشت و روز به روز بر رونق و قدرت اسلام و مسلمانان افزوده شد، پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله بدون خونریزی مکه را فتح کردند. بعضی از اصحاب که خاطره تلخ جنگ‌افروزی ها و رجزخوانی های سهیل بن عمرو را فراموش نکرده بودند از حضرت اجازه خواستند که دندان های پیشین عمرو را از جا بکنند تا دیگر نتواند علیه ایشان چیزی بگوید یا شعری بسراید. اما حضرت اجازه این کار را ندادند و فرمودند که او یک روزی به درد ما می خورد. اینگونه بود که سهیل بن عمرو پس از بیست سال جنگیدن و پافشاری بر شرک خود و تشویق و شورانیدن دیگران علیه پیامبر صلی الله علیه وآله عاقبت اسلام را پذیرفت.

هنگامی که ورق برگشت

هنگامی که پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله شهید شد، جو ناخوشایندی در مکه مکرمه درست شد و عدهای به راه افتادند و دیگران را تشویق می کردند که به شرک بازگردند. اینها می گفتند حال که پیامبر خدا صلی الله علیه وآله از دنیا رفته است چه بهتر که از اسلام دست بکشیم و به پرستش بت های قدیمی خود بازگردیم. این در حالی بود که آن ها را برای پذیرش اسلام مجبور نکرده بودند و کاملاً به اختیار خود مسلمان شده بودند. آوازه فضائل پیامبر صلی الله علیه وآله بر سر زبان ها در همه جا پیچیده بود و مردم دسته دسته از دور و نزدیک به اسلام روی می آوردند. در جریان فتح مسالمت آمیز مکه به دست پیامبر صلی الله علیه وآله، گذشت و پرهیز در تلافی از جانب ایشان، موجب شد مشرکان مکه هم مسلمان شوند. پیداست که اسلام آوردن خیلی از آن ها ظاهری بوده ولی باطن آنان همچنان به شرک آلوده بود.

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله که به شهادت می رسد، آن ها دوباره به شرک رو می آورند و عده زیادی مرتد شده و دوباره به شرک خود بازمی‌گردند. تازه این عده بقیه را هم تشویق به مرتد شدن و بازگشت به شرک می کردند. سهیل بن عمرو در این میان نقش مفیدی ایفا کرد. او در میان قریش رفت و گفت کاری نکنید که مردم بگویند قریش آخرین کسانی بودند که اسلام را پذیرفتند و نخستین طایفهای بودند که از اسلام مرتد شدند. این حرکت سهیل اقدام مؤثری بود که موجب شد عده زیادی به ارتداد کشیده نشوند. قریش بیست سال پس از عموم مسلمانان اسلام آوردند و اگر پس از شهادت رسول خدا صلی الله علیه وآله بی وقفه از اسلام خود دست می کشیدند شکی نبود که مضحکه خاص و عام و تا نسل ها بعد مایه استهزاء مردم می شدند.

جایگاه اخلاق رسول خدا صلی الله علیه وآله در تبلیغ رسالتش

پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله با رفتار خود و با اخلاق و رفتار زیبایش و نحوه برخورد با دشمنان و تدبیرهای حکیمانهاش در میدان های جنگ، نظیری در تاریخ ندارد. بسیاری از مردم حتی از میان دشمنان حضرت به دلیل این ویژگی های جذاب و لطیف پیامبر صلی الله علیه وآله به اسلام درآمدند.

رفتار پیامبر صلی الله علیه وآله در نهایت والایی و شایستگی بود، به طوری که هر معاشر و بیننده و حتی کسی را که اوصاف او را می شنید شیفته و دلداده خود می کرد. قرآن کریم هم نه فقط مسلمانان بلکه همه مردم را به تأسی جستن به رفتار حضرت و الگوگرفتن از او امر کرده است. خطاب قرآن با «یَا أَیُّهَا النَّاسُ» آغاز می شود که همه مردم و نه فقط مسلمانان مخاطب آن هستند.

در این میان تحلیلی تاریخی از سرعت نشر اسلام مطرح است که البته موضوع درازدامنی است و خارج از حدّ و ثغور این نوشتار. با نگاهی گذرا می بینیم که اسلام از بدو نشر آن مدت مزیدی با دشواری ها و کندی زیادی پیش می رفت. بعدها اقبال مردم به اسلام بیشتر شد و خاصه در سالیان آخر عمر مبارک پیامبر صلی الله علیه وآله و هنگامی که آوازه آن در همه جا پیچیده بود دسته دسته به اسلام روی آوردند. قرآن کریم هم در آیه زیر به این مطلب اشاره فرموده است: «وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا؛ و آن ها را می بینی که چگونه فوج فوج به دین خدا درمی‌آیند».

دوران فترت اسلام

اواخر عمر مبارک حضرت رسول صلی الله علیه وآله از سال های پر اقبال اسلام بود و از هر زمانی بیشتر مردم به اسلام رو می‌آوردند. البته تأکید کنیم بر اینکه خودشان اسلام را با آغوش باز طوعاً و نه کرهاً می پذیرفتند. اما پس از شهادت حضرت پیامبر صلی الله علیه وآله از قوت انتشار اسلام کاسته شد. دلیل این مطلب عمدتاً رفتار حکام بنی امیه و بنی العباس بود که کار خود را با خشونت و قتل و ظلم و فساد پیش می بردند. در باب خشونت متوکل عباسی نوشته اند که ابن سکیت معلم فرزندانش را با قساوت تمام کشت. ابن سکیت از برترین علمای لغت و صرف و نحو و ادب زبان عرب بود که امروزه حتی در غرب هم کتاب های او محل رجوع و مورد استفاده اهل فن است. دلیل کشته شدنش این بود که متوکل از او سؤالی پرسید و او جواب داد و به دلیل همان یک کلمه متوکل دستور داد که زبانش را از پشت گردنش بیرون بکشند و همین کار را هم کردند. به این شکل که او را به روی شکم می خوابانند و پشت گردنش را با ساطور یا شمشیر می زنند و زبان او را از قفا بیرون می کشند. متوکل با این همه قساوت و سنگدلی خود را خلیفه اسلام نامیده بود و این گونه بود که عالم بزرگوار شیعی جهان لغت و ادب، ابن سکیت به مقام شهادت نائل شد.

در موردی دیگر هم نوشته اند که گردن شخصی را فقط به دلیل آنکه یک بیت شعر در فضیلت امیرمؤمنان علی علیه السلام سروده بود به دستور او زدند.

راه پیش رو

شناخت تفاوت اسلام راستین که پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله الگو و نمایاننده آن بود با اسلام های قلابی و نادرستی که در طی سده ها حاکمان ناصالحی همچون بنی امیه و بنی العباس در تاریخ رقم زدند، پرده از حقایق زیادی برمی‌دارد و فهم درست آیین اسلام راه را برای ما روشن و هموار می سازد. با توجه به این تفاوت آشکار میان اسلام نبوی و اسلام اموی و عباسی ما دقیقاً آن نوع از اسلام را به مردم جهان معرفی می کنیم که رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله برای ما آورد و در سیره درخشانش با رفتار کریمانه و سراسر فضیلت و اخلاق خود، آن را به ما نمایاند. و در مقابل از اسلام بنی امیه و بنی عباس و عملکرد ناشایست و خوی ناملایم آن ها به شدت بیزاریم.

در زمانه اکنون معرفی این دو و تفاوت فاحش میان آن ها از اهم تلاش های ماست. امروزه باید بیش از هر چیز به فکر مردم‌داری و دشمن‌داری بود. باید حتی با دشمنان به شیوه رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله که بر اساس اخلاق و انسانیت بود رفتار کرد تا دشمن، دوست شود؛ همان سان که پیامبر خدا صلی الله علیه وآله با برخوردی که با مشرکان مکه در جریان فتح مکه کردند و حتی در دیگر برهه های حیات طیبه‌شان، در مدینه منوره و در جاهای دیگر، همواره جانب اخلاق را در پیش می گرفتند. آن هم اخلاقی که به فرموده قرآن «خُلق عظیم» است و مخاطب خود را حتی اگر دشمن باشد شیفته و مجذوب خود می کند.

حضرت در برابر برخوردهای کینه‌توزانه دشمنان سرسخت خود امثال سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه هم نرمی و گذشت می کرد. هریک از اینها تاریخ مفصلی در دشمنی و کارشکنی علیه پیامبر صلی الله علیه وآله داشتند. با این حال رسول خدا صلی الله علیه وآله از سر خطاهای آن ها گذشت.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله هیچ گاه زور و اجبار را در تبلیغ رسالت خویش به کار نبرد. حتی هنگامی که اسلام رونق چشمگیری یافت و حکومتی مقتدر به رهبری رسول خدا صلی الله علیه وآله بنا شد باز هم ایشان کسی را در پذیرش اسلام مجبور نکرد. حضرت همواره با زبان نرم و بیان دلنشین خود و اخلاق کریمانه‌اش باعث شد که حتی دشمنانی همچون سهیل بن عمرو و صفوان بن امیه هم در برابر او به زانو درآیند و نه به اجبار و بلکه به اختیار در کسوت آیین اسلام درآیند. این مطالب هم در خور مطالعه و نشر است. امروزه کشورهای دنیا، اعم از مسلمان و غیرمسلمان بیش از هر زمان دیگری نیازمند این مطالب هستند. اگر تاریخ اسلام را بدون تحریف و با روشنگری نسبت به حقایق، به دیده جویندگان آن برسد، شکی نیست که در دل های روشن و وجدان های بیدار آن ها می نشیند.

از این‌رو، امروز ـ همان گونه که مکرراً عرض کرده ام ـ وظیفه همه است که در این کار تلاش کنند. باید وظیفه را شناخت و بدان عمل کرد.

امیدوارم خدای عزوجل خاصه در این ماه مبارک این توفیق را نصیب همه کند که فضائل رسول گرامی خدا صلی الله علیه وآله را به گوش مردم دنیا برسانند و در تبلیغ اسلام حقیقی تواناتر از همیشه باشند.
 
وصلی الله علی محمد وآله الطاهرین
 

  • نظری برای این خبر درج نشده است.