در ادامه سلسله گفتارهاي اخلاقي که در بيت آيت الله العظمي شيرازي برگزار مي شود، جمعه شب گذشته 19/آبان/1385 حجت الاسلام والمسلمين فدايي در ادامه مناسبت هاي ماه شوال، به شهادت حضرت حمزه سيدالشهدا عليه السلام در نبرد احد اشاره نمود واظهار داشت: شهادت جناب حمزه بر دل مبارک رسول خدا صلّي الله عليه وآله بسيار گران آمد. جنگ احد به شکست ظاهري سپاه اسلام انجاميد وعلت شکست آن بود که رسول خدا عده اي را در گلوگاهي حساس وسوق الجيشي نهادند وبه آنان دستور دادند که چه شکست خورديم وچه پيروز شديم اين گردنه را هرگز بدون دستور رها نکنيد. در همان ابتداي جنگ مسلمانان بر مشرکان غلبه کردند ومشرکان گريختند. طبعاً مسلمانان نيز شروع به جمع آوري غنايم وسلاح هايي نمودند که بر اثر گريز شتابزده مشرکان برجا مانده بود. اين پنجاه نفر که به امر رسول خدا مسئول آن گردنه حساس بودند، عليرغم تأکيدات حضرت وهشدارهاي فراوان فرمانده شان به طمع غنايم آن جا را رها کردند وفقط عده اندکي از آنان باقي ماندند.

در اين هنگام خالدبن وليد در رأس سپاهي آن کوه را دور زدند واز آن گردنه به پشت سپاه اسلام آمدند وآنان را غافلگير کردند. در همين جا بود که بسياري از نومسلمانان ومسلمان نمايان که به طمع رياست دنيوي همراه پيامبر بودند گريختند ومسافت بسياري از معرکه دور شدند. در همين معرکه بود که جناب حمزه سيدالشهدا شهيد شدند.

ايشان خاطرنشان کردند: جناب حمزه سيدالشهدا داراي شجاعت بسيار ومقام بس والايي نزد رسول خدا واهل بيت عليهم السلام بودند ودر جايگاه والايشان همين بس که گفته اند: اگر جناب حمزه وجعفر بودند هرگز منافقان نابکار جرأت نمي کردند پس از شهادت پيامبر، به خانه وحي يورش ببرند.

ايشان يادآور شدند: هند همسر ابوسفيان به وحشي غلام خود وعده داده بود که اگر رسول خدا، اميرمؤمنان وحمزه را به قتل برساند، او را آزاد خواهد کرد. او عذر آورد که رسول خدا هميشه توسط اصحاب احاطه مي شود واميرمؤنان نيز سخت هوشيار است ونمي توان او را غافلگير نمود. وحشي حربه اي [نيزه کوتاهي] برداشت وآن قدر منتظر ماند تا لحظه مناسب فرا رسيد واز پشت آن را به سوي حمزه پرتاب نمود. پس از آن هند پيکر مطهر حمزه را مثله نمود وجگر مبارکش را به دندان گرفت تا بخورد ولي نتوانست. از همين روست که او را هند جگرخوار ناميدند. اين در حالي است که اسلام از مثله کردن سگ درنده نيز نهي کرده است.(1)

حجت الاسلام والمسلمين فدايي تأکيد کرد: هيچ يک از اصحاب جرأت نداشت خبر شهادت حمزه را به پيامبر بدهد، ولي هنگامي که رسول خدا پيکر غرقه به خون وسينه پاره وي وآن منظره هولناک را مشاهده کردند، سخت آزرده خاطر ومتألم شدند. با اين حال بعدها که همين وحشي اسلام آورد، پيامبر او را بخشيد ولي به او گفت: از برابر چشمانم دور شو چون به ياد عمويم حمزه مي افتم.

وي در پايان گفت: قصه هايي که خداي متعال در قرآن کريم فرموده است همگي براي عبرت آموزي خلق است تا با ديدن احوال گذشتگان از اعمال نيک وبدشان اندرز بياموزند وتجربيات منفي آنان را تکرار نکنند. در روايت آمده است: «السعيدُ من وُعِظَ بِغَيرِه؛(2) انسان خوشبخت کسي است که از ماجراهاي ديگران پند آموزد.

1. وسائل الشيعه، ج29، ص128 (62ـ باب ان الثابت...).

2. کافي، ج8، ص72 (کلام علي بن الحسين...).