آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي روز دوشنبه ششم آذرماه 1385 در ديدار با جمعي از دانش آموزان شهرستان رباط کريم بر اهميت حسن خلق در فرهنگ اسلامي تأکيد کرده، فرمودند: اخلاق نيک علاوه بر جلب خشنودي خدا، منشأ توفيقات بسيار است وسعادت دنيا وآخرت فرد را به دنبال دارد. در مقابل، سوء خلق نيز جدا از آن که انسان را از ديگران دور ساخته وروابط اجتماعي شخص را تحت الشعاع قرار مي دهد، موجب دورشدن انسان از خدا مي گردد.

معظم له تصريح کردند: کوشش در برآوردن حوائج مردم يکي از والاترين ارزش هاي اسلامي وانساني است.

آيت الله العظمي شيرازي در بخش ديگري از سخنانشان ضمن تأکيد بر غنيمت شمردن فرصت ها وصرف دوران جواني در راه طاعات الهي وکسب رضاي خداي متعال فرمودند: عمر انسان از هر سرمايه ديگري به مراتب ارزشمندتر است؛ زيرا هر لحظه اي که از آن مي رود ديگر باز نمي گردد. از اين رو انسان نبايد مدت محدود وباارزش عمر خود را صرف اموري کند که برايش سودي دربر ندارد، يا خداي ناکرده زيان آور است. بلکه بايد با سرمايه عمر عزيز، سعادت ابدي وجاويد آخرت را براي خود تأمين نمايد.

پس از ايشان حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي سخناني ايراد کرد وضمن بيان معاني وابعاد گوناگون «صدق» اظهار داشت: انسان بايد در همه حال راستگو باشد وهنگام سخن گفتن، راستگويي را ملاک قرار دهد وعلاوه بر آن، با خود وخداي خود صادق باشد. بسيارند کساني که با خودشان صادق نيستند وخود را فريب مي دهند؛ براي نمونه چه بسا افرادي يقين داشته باشند که در اين لحظه درس خواندن، مقدّم بر هر کاري است ولي با اين حال خودشان را فريب دهند ووقت خود را به کارهاي بيهوده وزودگذر طي کنند.

وي افزود: اشخاصي که خود را بنده خدا مي پندارند ولي از اداي وظايف خود واوامر خدا شانه خالي مي‌ کنند در واقع بنده نيستند ودر اين ادعاي خود صداقت ندارند. اما خداي متعال ما را بهتر از خودمان مي شناسد وفريب نمي خورد. بنابراين چنين افرادي در حقيقت خود را مي فريبند.

وي «ريا» را يکي از مصاديق دروغ گفتن به خدا توصيف وخاطرنشان کرد: کساني که عبادتشان از روي ريا باشد با خداي متعال صادق نيستند وبه اين نکته التفات ندارند که خداي متعال از دل ما آگاه است وعبادت ريايي را نمي پذيرد.

وي در پايان تصريح کرد: دروغگويي يکي از ناهنجاري هاي اجتماعي است که بسياري از افراد براي رها کردن خود از مشکلات وتنگناها ومؤاخذه ديگران بدان متوسل مي شوند. در حالي که پيشوايان ما نجات را فقط در راستگويي منحصر دانسته وفرموده اند: «النّجاة في الصّدق؛(1) نجات يافتن فقط در راستگويي است». علاوه بر اين دروغگويي به شخصيت فرد ضربه مي زند وجايگاه اجتماعي وي را خدشه دار مي کند تا جايي که چه بسا اعتماد مردم از او به طور کلي سلب شود. در حقيقت ممکن است راستگويي در مواردي ظاهراً به ضرر انسان تمام شود ولي در درازمدت منافع انسان را تأمين مي کند ودر حقيقت به سود اوست.

1. بحارالانوار، ج70، ص13 (باب122ـ حب الدنيا وذمها وبيان...).