حجت الاسلام والمسلمين داعي زاده جمعه شب گذشته (هشتم دي ماه 1385) ضمن اشاره به اهميت وثواب فراوان زيارت حضرت سيدالشهدا عليه السلام تأکيد کرد: تمام انبياي سلف بر مصيبت سيدالشهدا عليه السلام گريسته اند واين سوگ را بزرگ داشته اند وبراي زيارت بارگاه آن جناب از خداي متعال اِذن مي طلبند. بارگاه قدسي آن جناب همچنين مزار ومطاف فرشتگان مقرب الهي است که به واسطه زيارت قبر مطهرشان به خداي متعال تقرب مي جويند.

وي افزود: در روايات نسبت به زيارت حضرت سيدالشهدا عليه السلام از دور ونزديک وهمراه با معرفت سفارش بسيار شده است. در اخبار بسيار وارد شده است که زيارت آن جناب معادل حج وعمره وجهاد وحتي بالاتر است وباعث آمرزش، آساني حساب، رفع درجات، اجابت دعا، ونيز طول عمر، سلامت بدن، افزايش مال و روزي وبرطرف شدن اندوه مي گردد. کم ترين ثوابي که به زائر قبر شريف ايشان مي رسد آن است که گناهانش آمرزيده مي شود وحق تعالي جان ومالش را حفظ مي کند. در روايات بسيار وارده شده است که زيارت ايشان غم را زايل وشدت جان کندن وهول قبر را برطرف مي کند. بر اساس روايات هر مالي که در راه زيارت آن حضرت خرج شود، هر درهم آن مطابق هزار يا ده هزار درهم حساب مي شود.

وي تأکيد نمود: از همه اين ها مهم تر آن است که زائر سيدالشهدا عليه السلام با آن جناب محشور مي شود واين بدان معناست که در قيامت از هر هول وهراسي برکنار است.

حجت الاسلام والمسلمين داعي زاده افزايش معرفت انسان نسبت به خدا، رغبت به پاداش الهي، دورشدن از گناهان، افزايش حالت تقوا ومعنويت در شخص وافزايش ارتباط انسان با اولياي خدا را از رهگذر ارتباط روحي با حضرت سيدالشهدا عليه السلام، ودور شدن از دنيا ومظاهر دنيوي از جمله ثمرات مهم زيارت آن حضرت توصيف نمود.

ايشان در بخش ديگري از سخنانش با اشاره به نهم ذي حجه وسالروز شهادت مظلومانه حضرت مسلم بن عقيل اظهار داشت: حضرت مسلم بن عقيل بن ابي طالب بن عبدالمطلب بن هاشم در سال 60ق به دست عبيدالله زياد به شهادت رسيد. آن بزرگوار از اجله بني هاشم وکسي است که حضرت سيدالشهدا عليه السلام او را به لقب «ثقه (يعني مورد وثوق واطمينان)» ملقب کرده ودر نامه اي خطاب به مردم کوفه چنين فرموده است: «أنا باعثٌ إليکم أخي وابن عمي وثقتي من اهل بيتي مسلم بن عقيل؛(1) من برادر، پسر عمو وخويشِ مورد وثوق خود يعني مسلم بن عقيل را نزد شما گسيل مي دارم». حضرت مسلم بن عقيل داراي رأي وعلم وشجاعت بود ونزد اهل بيت عليهم السلام مقامي والا داشت. هنگامي که مردم کوفه اطاعت خود را نسبت به امام حسين عليه السلام اعلام داشتند، حضرت سيدالشهدا او را روانه کوفه ساخت تا به نام آن حضرت از اهالي کوفه بيعت بگيرد واز حدود هيجده هزار تن بيعت گرفت. اما يزيد، عبيدالله بن زياد را به حکومت کوفه فرستاد وعبيدالله مردم را از بيعت سيدالشهدا عليه السلام منع، وبا نيرنگ مردم را متفرق ساخت. او حضرت مسلم بن عقيل را دستگير نمود ودستور داد او را بالاي قصر دارالاماره ببرند وگردنش را بزنند وپيکرش را از فراز قصر به زير افکنند. نقل است که در آن حال جناب مسلم تسبيح وذکر خداي مي گفت واستغفار مي کرد. هنگامي که خبر شهادت او را به سيدالشهدا رساندند، آن حضرت بسيار اندوهگين شدند وفرمودند: «لا حول ولا قوة الا بالله».(2)

وي در پايان شب عرفه را شبي بسيار با فضيلت وشب احيا ومناجات با باري تعالي وتوبه دانست وتصريح کرد: در اين شب دعا مقرون به استجابت است. از اين رو شايسته است برادران ايماني در شب وروز عرفه براي تعجيل در فرج ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف وگشايش مشکلات شيعيان ونابودي دشمنانشان دعا نمايند.

شايان ذکر است اين سخنراني به زبان عربي ايراد شد.

1. بحارالانوار، ج44، ص334 (باب37ـ ما جري عليه بعد...).

2. نفس المهموم.