LOGIN
خبر
shirazi.ir
مراسم سوگواري دومين روز ايام فاطميه
کد 1306
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 10 خرداد 1386 - 14 جمادى الأولى 1428

دومين مجلس سوگواري ايام فاطميه در بيت مرجعيت برگزار شد.

در اين مجلس که روز پنج شنبه 10/خرداد/86 در بيت آيت الله العظمي شيرازي برگزار شد شماري از طلاب، شخصيت ها، فضلاي حوزه علميه قم وعموم سوگواران بانوي بزرگوار اسلام حضرت صديقه کبري فاطمه زهرا سلام الله عليها حضور يافتند وضمن سوگواري، اين مصيبت را به ساحت مقدس ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف تسليت گفتند.

طي اين مراسم خطباي گرانقدر حجج اسلام ومسلمين صادقي، حاجيان، کرمي وروحاني به بيان فضايل ومناقب سالار بانوان ومصايب جانسوز آن حضرت پرداختند.

در زير به برخي نکات مطرح شده در بيانات سخنرانان اين مجلس اشاره مي شود:

1. خداي متعال در حديثي قدسي حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها را راز آفرينش وعلت نهايي خلقت معرفي کرده وفرموده است: «يا احمد لولاک لما خلقت الافلاک، ولولا علي لما خلقتک، ولولا فاطمه لما خلقتکما؛ اي احمد اگر تو نبودي جهان را نمي آفريدم واگر علي نبود تو را نمي آفريدم واگر فاطمه نبود شما دوتن را خلق نمي کردم».

2. رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله خطاب به جناب سلمان فرمودند: «يا سلمان، حبُّ فاطمةَ ينفعُ في مائة من المواطن، أيسر تلک المواطن الموت، والقبر والميزان والحشر والصراط والمحاسبة؛(1) اي سلمان مِهر فاطمه در دل داشتن در صد جاي پرخطر به آدمي سود مي رساند که آسان ترين آنها دم مرگ، قبر، ميزان، محشر، صراط وهنگام حساب وکتاب خلايق است». از امام باقر عليه السلام روايت شده است که فرمودند: «ولقد کانت [عليهاالسلام] مفروضة الطاعة علي جميع من خلق الله من الجنّ والإنس والطير والوحش والانبياء والملائکة؛(2) حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها بر همه مخلوقات خدا، از جن وانس وپرنده ودرنده و[حتي] پيامبران وفرشتگان واجب الاطاعة بوده است». نيز از امام صادق عليه السلام روايت شده که فرمودند: «وهي الصديقة الکبري وعلي معرفتها دارت القرون الأُول؛(3) او صديقه کبري است وتمامي ملت هاي روزگاران گذشته بر اساس معرفت او آمدند ورفتند». نيز از امام رضا روايت شده که فرمودند: «کانت فاطمة [عليهاالسلام] اذا طلع هلالُ شهرِ رمضانَ يغلب نورُها الهلالَ ويخفي، فإذا غابتْ عنه ظَهَر؛(4) هنگامي که حضرت فاطمه زهرا در شب اول ماه مبارک رمضان استهلال مي فرمودند، نور جمالشان بر پرتو نور هلال غلبه مي کرد به طوري که هلال ديده نمي شد وهنگامي که حضرتش دور مي شدند هلال ماه ديده مي شد». نيز امام عسکري عليه السلام فرمودند: «نحن حجةُ اللهِ علي الخلق وفاطمةُ حجةٌ علينا؛(5) ما امامان، حجت خدا بر مردمان هستيم وفاطمه سلام الله عليها حجت خدا بر ما مي باشد. حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف نيز درباره مادر بزرگوارشان فرمودند: «وفي ابنة رسولِ الله صلي الله عليه وآله لي اسوةٌ حسنةٌ؛(6) در دختر رسول خدا صلي الله عليه وآله براي من الگوي خوبي وجود دارد».

3. حضرت زهرا نام ها والقاب ديگري نيز داشتند که در کتاب ها ذکر شده است. اما نام باشکوه فاطمه نزد خاندان وحي ورسالت دوست داشتني تر بود وبه اين نام احترام فراوان مي نهادند. امام باقر عليه السلام از يکي از يارانش که خدا دختري به او داده بود پرسيد: نام او را چه برگزيده اي؟ گفت: «فاطمه». حضرت فرمودند: فاطمه؟ درود خدا بر فاطمه باد! وآنگاه افزودند: اينک که نام او را فاطمه نهاده اي هرگز او را سيلي مزن وناسزا نگو بلکه او را گرامي بدار. در سفينة البحار از امام کاظم عليه السلام روايت شده که فقر وتنگدستي به خانه اي که در آن محمد وفاطمه باشد وارد نمي شود.

4. وقتي صفات کماليه حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها را در نظر مي گيريم ايشان را در جميع جهات همتا وتالي مولاي متقيان علي عليه السلام مي بينيم. از همين روست که در روايات مي خوانيم: «لو لم أخلق علياً لما کان لفاطمة ابنتکَ کفو علي وجه الأرض آدم فمن دونه؛(7) اگر علي را نمي آفريدم براي دخترت فاطمه [همتا] وهمانندي روي زمين از آدم ابوالبشر گرفته تا جز او يافت نمي شد»، اين حديث برتري مطلق بانوي بزرگوار اسلام را بر همه پيامبران ثابت مي کند. همان طور که ولادت ظاهري مولاي متقيان در کعبه وبا حضور فرشتگان الهي وآيات الهي توأم بوده، ميلاد ظاهري خانم فاطمه زهرا نيز با تشريفاتي روحاني وحضور ملائکه همراه بوده است. آن حضرت نيز همانند مولاي متقيان که باب مدينه دانش نبوي بود، به سرچشمه علم الهي متصل بود ودر کمالاتي چون عبادت، حلم، شجاعت، فصاحت وديگر والايي هاي اخلاقي همتا وکفو مولاي متقيان عليه السلام بودند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. ارشاد القلوب، ج2، ص294.

2. دلائل الامامة، ص27.

3. امالي شيخ طوسي، ص668.

4. بحارالانوار، ج43، ص56.

5. تفسير اطيب البيان، ج13، ص235.

6. شيخ طوسي، کتاب الغيبة، ص285.

7. بحارالانوار، ج43، ص92.


  • نظری برای این خبر درج نشده است.