در دومين نشست کنگره سالانه آية الله العظمي سيد محمد شيرازي در بحرين دو مقاله تحقيقي قرائت شد، ابتدا جناب شيخ عبد الله صالح مقاله خود را با عنوان (آيت الله شيرازي سرود جهاد ) خواند.
 وي سه محور را موضوع اصلي مقاله خود قرار داده بود:
1. ايجاد مؤسسه هاي ديني، فرهنگي و اجتماعي؛
ايستادگي در برابر انديشه هاي ويرانگر طاغوتي و بت پرستانه و نمادهاي آن؛
پايه گذاري و ترسيم آينده عراقِ پس از بعث.
حجة الاسلام صالح ، از طرح ها و برنامه، موضع گيري ها و تأليفات آن مرجع بزرگ به عنوان مصاديق بارز محورهاي طرح شده در مقاله ياد کرد. سپس به شخصيت جهادي آن مرجع پرداخت و بر سخن آية الله مدرسي درباره آن بزرگوار که «آية الله العظمي مرجعي شجاع بود و در راه خدا از هيچ ملامتي نميهراسيد» تأکيد کرد.
حجة الاسلام شيخ عبدالله الصالح ادامه داد: آية الله العظمي شيرازي هميشه آينده نگر بود و طرح هايي را که ارائه ميداد مقطعي نبود. از همين رو شاگرداني ارجمند براي امر مرجعيت پرورش داد که آية الله العظمي سيد صادق شيرازي و آية الله سيد محمد تقي مدرسي، طلايه داران اين راه هستند.
علامه سيد محمد علي المحفوظي در ادامه سخنان حجة الاسلام الصالح، بر اين امر تأکيد کرد که پيروان اين خط الهي بايد با حضور در ميدان فعاليت و فداکاري، ازتراث مرجعيت دينيِ آية الله العظمي شيرازي پيروي کنند. آنگاه نسبت به ايجاد شکاف ميان مرجعيت و پيروان آن با گذشت زمان هشدار داد.
سپس جناب حجة الاسلام سيد جعفر علوي مقاله خود را با عنوان (استراتژي آية الله العظمي شيرازي در عراق جديد) تقديم کنگره نمود .  وي با بيان استراتژي مرجع راحل براي آينده عراقِ پس از نظام فاشيست بعث، تأکيد کرد: در حرکت و روند آية الله العظمي شيرازي، عراق از عرصه آگاهي جويي آن بزرگوار در زمينه بيدار کردن امت اسلامي و نيز برپايي حکومتي جهاني جدا نبود، اما وي از آن رو به اين سرزمين عنايت ويژه اي ابراز مينمود که با آن پيوندي عميق داشت، زيرا عراق سرزمين مقدسات و حوزه هاي علميه بود.
حجة الاسلام علوي بر اين امر تأکيد داشت که: وجه تمايز آية الله العظمي شيرازي، آگاهي عميق و سرشار او از تاريخ (عراق) بود و همين امر او را بر آن ميداشت تا وضعيت عراق را مورد کندوکاو قرار داده، راه حل هايي براي مشکلات آن ارائه دهد. وي استراتژي آية الله العظمي شيرازي براي آينده عراق را – آنگونه که خود بر ميشمرده است – چهارده مورد دانسته است که از آن جمله:
- انتخابات عمومي؛
- برپايي حکومتي مردمي با حاکميت اکثريت شيعي؛
- حاکميت قوانين اسلامي توسط قواي مستقل؛
- حاکميت سياست بخشش و صلح؛
- آزادي براي همگان از جمله اقليت ها؛
- تأمين امنيت براي همگان؛
- قدر داني از توانمندي ها و تشويق صاحبان آنها؛
- فراهم آوردن زمينه رسيدن به خودکفايي؛
- دگرگوني و پيشرفت اجتماعي؛
- ايجاد روابط منطقيِ بين المللي و به دور از هر افراط؛
پس از وي نوبت سخن به علامه شيخ عبد العظيم المهتدي البحريني رسيد. او با محور قرار دادن جايگاه «تسامح و انفتاح» در سيره آية الله العظمي شيرازي (ره) گفت: فرا خوانده شده ايم تا از چارچوب ديد تنگ خود خارج شده، با آية الله العظمي شيرازي براي شناخت جهان، همگام شويم ... که بر اساس تجربه هاي شخصي، اين کار را ممکن و شدني ميدانم ... همانند هميشه تاريخ بزرگان همواره دشمناني داشته اند که در روند حرکت آنان مانع تراشي ميکردند و آنان را از خيزش و پيشرفت باز ميداشتند که آية الله العظمي شيرازي يکي از اين بزرگان بود، اما خوشبختانه نتوانستند او را از پاي در آورند. آنگاه به ادامه دادن منش آية الله راحل فراخواند و گفت: مبادا او را در چارچوب تنگ خودساخته ما محصور کنيم.