علامه سيد حسين شيرازي گفت: انساني که به ديگران نيکي و احسان کند، خداي متعال از او راضي خواهد شد و اين رضايت الهي برترين لذّت ها در روز قيامت است.
علامه سيد حسين شيرازي جمعه شب گذشته در ادامه سلسله درس هاي اخلاق خويش در بيت حضرت آية الله العظمي شيرازي با اشاره به آيه کريمه «لِلّذين أحسنوا الحُسني?» گفت: در قرآن مجيد 17مورد پيرامون دوست داشتن خداست که يک مورد آن «متّقين» است و سه بار در قران تکرار شده است اما خداي متعال در مورد محسنين در پنج جاي قرآن اشاره نموده است که اين تعداد در هيچ جاي ديگري نيست.
وي با تأکيد بر اين آيه شريفه افزود: تنها محسنين هستند که حُسني را تحصيل ميکنند و بهشت نيز فقط مخصوص آنهاست.
علامه شيرازي در ادامه با اشاره به جايگاه و منزلت بهشت و رضوان الهي تصريح کرد: رضايت خداي متعال در روز قيامت از تمام لذّت هاي بهشتي بالاتر است زيرا اگر انسان در روز قيامت احساس کند خدا از او راضي است، اين براي وي از تمام نعمت هاي بهشتي بالاتر و برتر است که با هيچ چيز ديگري قابل مقايسه نخواهد بود.
وي خاطرنشان ساخت: کلمه «وزيادة» که در ادامه اين آيه آمده است، چيزي بالاتر از رضوان خداست، زيرا اگر مراد از زيادة در اين آيه همان رضايت خدا باشد، بايد ميفرمود: «والزيادة» حال اينکه چنين نيست و علاوه بر آن به صورت نکره آمده و بر تعظيم و بزرگداشت نمودن دلالت دارد که با هيچ شرحي قابل بيان نيست.
وي با اذعان به قابل درک بودن رضايت الهي براي انسان گفت: يک نعمتي است که از رضايت خدا بالاتر و غير قابل درک است و آن نظر کردن به کرامت خداست که البته ابعاد آنرا ميفهميم اما عمق آنرا درک نميکنيم.
فرزند مرجع تقليد شيعيان جهان آية الله العظمي سيد صادق شيرازي افزود: در روايات است که انسان «محسن» يک مقامي پيدا ميکند که به وسيله آن ميتواند به «وجه خدا» نگاه کند و اين نعمت از تمامي چيزهاي ديگر بالاتر است.
وي تصريح کرد: خدا جسم و قابل رؤيت نيست و وجه و صورت نيز ندارد، لکن در قرآن مجيد آمده است «إلي? رَبّها ناظرة» که چيزي است به نام وجه الله.
علامه شيرازي خاطرنشان کرد: تعامل خدا با کلمه احسان عجيب است زيرا نسبت به آن خيلي بها و ارزش داده است و در روايات متواتره نيز آمده است، انساني که محسن است و احسان ميکند، خداي متعال حساب مال حلال را از او نميخواهد هر چند که فرموده اند: «في حلالها حساب».
وي در بخش ديگري از سخنان خود چگونگي احسان نمودن را تشريح کرده و گفت: خدا در قرآن کريم فرموده است: «وَأحسِن کما أحسن الله إليک؛ به ديگران احسان کن چنانکه خدا به تو احسان ميکند».
علامه شيرازي احسان نمودن خدا را بدون مزد و منّت بر شمرده و افزود: احسان خداي يکتا بدون منّت و طلب از بندگان است و علاوه بر آن احسان الهي متعدّد و بي شمار است و همواره بيش از حق بنده نسبت به او احسان ميکند.
وي گفت: خدا نفرموده است به افرادي که مستحق هستند احسان کن بلکه خدا در حق کساني که معصيت و گناه نيز ميکنند احسان ميکند لذا انسان هم بايد در حق کساني که به او بدي و ظلم ميکنند، احسان و نيکي داشته باشد.
علامه شيرازي خاطرنشان ساخت: انسان نبايد به خاطر اينکه مردم قدر شناس او باشند نيکي و احسان کند بلکه بايد از آن جهت که خدا اين عمل را دوست دارد، انجام دهد.
وي در پايان گفت: انسان بايد همواره اين مطلب را به خاطر داشته باشد که هر چه ميتواند نسبت به ديگران احسان کند زيرا اين عمل موجب ميشود تا خيلي از کارهاي خوب را انجام داده و بسياري از رنگ هاي دنيا نيز براي او بي ارزش شوند.