روز شنبه 24 آذرماه 86 کاروان حج وعمره «المؤمّل» ميزبان حجت الاسلام والمسلمين سيد احمد شيرازي بود که با استقبال گرم فضلاي بعثه مذکور از جمله حجت الاسلام شيخ محمود آل سيف مواجه شد. وي در اين ديدار درباره معناي غدير واعلان ولايت اميرمؤمنان از سوي رسول خدا سخن گفت وبه شرح اين آيه شريفه پرداخت: «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْکَ مِن رَّبِّکَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ يَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْکَافِرِينَ؛(1) اي پيامبر، آنچه از طرف پروردگارت بر تو نازل شده است ابلاغ کن که اگر اين کار را نکني رسالت او را انجام نداده اي، خدا در برابر مردم تو را حفظ مي کند وکافران را هدايت نمي کند».

 

 

 

همچنين در همان روز کاروان زيارتي «الخميس» نيز پذيراي فرزند مرجع عالي قدر بود وحجت الاسلام سيد طاهر تميمي واعضاي کاروان از ايشان استقبال کردند وبه سخنان ايشان درباره اهميت «حج» گوش سپردند.

 

 

 

وي همچنين ظهر روز يکشنبه 25 آذرماه در محل کاروان موسوم به «شيخ جعفر» حضور يافت ودرباره عيد خجسته غدير واين که چرا عيد بزرگ خدا لقب يافته است سخناني ايراد داشت. وي در اين ديدار بر ضرورت نشر فرهنگ والاي غدير ورساندن پيام آن به جهانيان تأکيد وبه حجاج خانه خدا سفارش کرد حج خود را مقدمه ورود به عيد بزرگ خدا قرار دهند.

 

 

 

همچنين در همان روز طي بازديد از کاروان حج وعمره امام کاظم عليه السلام درباره موضوع تدبر در آيات قرآني سخن گفت وبه شرح اين آيه شريفه پرداخت: «أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ؛(2) آيا در قرآن انديشه نمي کنند؟»

 

 

حجت الاسلام والمسلمين شيرازي ظهر روز دوشنبه 26 آذرماه نيز با اعضاي کاروان «نور الزهرا سلام الله عليها» ديدار نمود وطي بياناتي توضيح داد که چرا عيد سعيد غدير، ارجمندترين، عظيم ترين وبا فضيلت ترينِ اعياد است وبر ضرورت احياي روز غدير وپس از آن عاشوراي حسيني به بهترين نحو ممکن تأکيد کرد. در اين ديدار حجت الاسلام والمسلمين شيخ فوزي السيف در رأس شماري از فضلاي بعثه يادشده به گرمي از فرزند آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي استقبال نمود.

 

 

وي در ادامه در جمع بانوان نيز بياناتي ايراد نمود وپيش از خداحافظي، حجت الاسلام والمسلمين شيخ جعفر الداوود به نمايندگي از مديريت کاروان هديه يادبودي خدمت ايشان تقديم داشت.

 

 

1. مائده(5)، آيه67.
2. محمد(47)، آيه24.