مجلس عزاداري هفتمين روز محرم بيت آيت الله العظمي شيرازي برگزار شد.

در اين مجلس که امروز چهارشنبه 26 دي ماه86 برگزار شد طلاب، علما، فضلاي حوزه علميه، نمايندگان برخي از بيوت مراجع عظام تقليد وشماري از زوار خارجي حضور يافتند وبه سوگواري پرداختند.

سخنرانان اين مجلس هريک به بيان پاره اي از جنبه هاي واقعه عاشورا وشهادت سيد وسالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام وياران فداکارشان پرداختند.

در ابتداي اين مراسم حجت الاسلام والمسلمين خورشيدي درباره مفهوم شعائر حسيني بياناتي ايراد داشت وگفت: شعائر حسيني به اعمالي گفته مي شود که شيعيان اهل بيت عليهم السلام و سوگواران سيدالشهدا به مناسبت شهادت ايشان انجام مي دهند. پوشيدن لباس مشکي، گريستن بر مصيبت، حضور در مجالس بکا، برپا کردن مجالس امام حسين، سينه زني، زنجيرزني و... همه وهمه از شعائر امام حسين است که به شکل هاي مختلف عظمت واقعه کربلا را تصوير مي کند.

وي در بخش ديگري از سخنانش با تأکيد بر اين که شعائر حسيني از جمله شعائرالله است اظهار داشت: خداي متعال در قرآن کريم مي فرمايد: «ذَلِکَ وَمَن يُعَظِّمْ شَعَائِرَاللَّهِ فَإِنَّهَا مِن تَقْوَي الْقُلُوبِ؛(1) آري بزرگ داشتن شعائر الهي، به راستي از پرهيزکاري دل هاست». از سوي ديگر در حديث مشهور نبوي آمده است: «حسين مني وأنا من حسين. أحب الله من أحب حسينا؛(2) حسين از من است ومن از حسينم. خدا دوست بدارد کسي را که حسين را دوست مي دارد» بدين معنا که حب امام حسين با محبت الهي پيوند خورده وبدان ختم مي شود. بر اين اساس به جرأت مي توان گفت: شعائر مقدس حسيني که نوعي ممارست عملي وبيان فداکاري هاي امام حسين مي باشد از شعائر الهي است.

پس از وي حجت الاسلام والمسلمين قاضي زاهدي به بيان برخي از القاب حضرت سيدالشهدا پرداخت وخاطرنشان کرد: در اوصاف والقابي که نسبت به حضرت سيدالشهدا به کار رفته، به ويژه آنچه در زيارت نامه هاي ايشان ديده مي شود، دريايي از رموز ومعارف نهفته است وهمگي نشان از جايگاه رفيع آن حضرت نزد خداي متعال ورسول گرامي اسلام دارد.

وي افزود: يکي از القاب ايشان «مظلوم» است که بارها در زيارت نامه ها بر آن تأکيد شده ونشان دهنده ظالم بودن حکومت اموي وکشندگان آن حضرت مي باشد. «قتيل العبرات» يا کشته اشک ها به معناي شهيدي است که نامش گريه آور است واشک ريختن در سوگ ايشان پاداش الهي را به دنبال دارد. «سيدالشهدا» که در ابتدا لقب حمزه عموي پيامبر بود وپس از شهادت امام حسين فقط مختص ايشان گرديد، چراکه حماسه آفريني هاي آن حضرت چنان بود که ايشان را بر همه شهيدان عالم برتري وسروري داد. «ثارالله»، «وتر موتور» يا خون خدا نشان دهنده پيوند عميق آن حضرت با خداي متعال است به گونه اي که شهادت آن حضرت همچون ريخته شدن خوني از قبيله خداست که جز با خونخواهي اولياي خدا تقاص نخواهد شد. يکي ديگر از القاب آن جناب «خامس اصحاب کساء» است که به واقعه شکوهمند «کساء» ونزول آيه تطهير اشاره دارد، خلاصه ي واقعه اين است که رسول خدا بنابه امر خدا، حضرت زهرا، حضرت علي، امام حسن وامام حسين عليهم السلام را زير عبايي گرد آوردند وآنها را اهل بيت خود ناميدند.

در ادامه، حجت الاسلام والمسلمين عالمي سومين سخنران اين مجلس درباره عظمت بي مانند واقعه عاشورا سخن گفت وبه يکي از فرازهاي پرمعناي زيارت عاشورا استشهاد نمود که در آن آمده است: «...مصيبة ما أعظمها وأعظم رزيّتها في الإسلام وفي جميع أهل السماوات والأرض؛ مصيبتي که چه بزرگ است ودر اسلام وهمه آسمان ها وزمين مصيبتي به عظمت آن نمي رسد».

وي در ادامه افزود: در روايت آمده است که شخصي از امام صادق عليه السلام پرسيد: چرا روز عاشورا در بزرگي وعظمت به مرتبه اي رسيده است که شيعيان اين روز را روز گريه واندوه خود قرار داده اند اما روز شهادت پيامبر خدا وحضرت زهرا واميرمؤمنان وامام حسن مجتبي عليهم السلام چنين نيست؟ حضرت فرمودند: همانا روز شهادت امام حسين از جهت مصيبت از ساير مصيبت ها بزرگ تر است زيرا اصحاب کساء که بهترين خلق خدا هستند پنج نفر بودند. با شهادت هر کدام بقيه آنها بودند ومردم با ديدن آنان جايگاهي براي تسلاي دلشان داشتند تا اين که سيدالشهدا به شهادت رسيد که با شهادت آن حضرت ديگر کسي از اصحاب کساء باقي نمانده بود تا مردم با ديدن وي تسلي يابند. بنابراين از دست دادن حسين عليه السلام در حکم از دست دادن همه آن پنج تن بود همان گونه که زنده بودن آن حضرت مانند زنده بودن وحضور هر پنج تن بود. از اين رو با رفتن واز دست دادن امام حسين عليه السلام، روز شهادت آن مظلوم بزرگ ترين روز عزا وماتم گرديد.(3)

چهارمين سخنران اين مجلس حجت الاسلام والمسلمين شرعي بود که در ابتداي سخنانش ضمن بيان تفاوت تاريخ با فلسفه تاريخ از پژوهشگران وصاحبنظران خواست فقط به بيان تاريخ عاشورا نپردازند وعلاوه بر بررسي هاي تاريخي، به تحليل ماجراي عاشورا وبيان پيش زمينه ها ونتايج آن نيز توجه کنند وفلسفه تاريخ عاشورا را نيز تبيين نمايند.

وي در بخش ديگري از سخنانش واقعه عاشورا را حاوي درس ها وپيام هاي والايي دانست ويادآور شد: شايد برجسته ترين پيام عاشورايي، در اين گفتارِ نوراني حضرت سيدالشهدا خلاصه شود که فرمودند: «هيهات منّا الذلّة؛(4) ذلت وخواري از ما بسيار دور است». اين پيام در عين سادگي وکوتاهي از آن جا که با فطرتِ آزادي خواهانه بشر همسو وهماهنگ است هيچ گاه از ميان نخواهد رفت. همين پيام است که در طي تاريخ انسان هاي فراواني را با رنگ ها وزبان ها ونژادهاي گوناگون زير خيمه حضرت سيدالشهدا گرد آورده وآنان را شيفته خود ساخته است.

وي در فراز ديگري از سخنانش با اشاره به برخي از مصائب اباعبدالله اظهار داشت: در برخي روايات آمده است که آب يا آب فرات مهريه حضرت زهرا سلام الله عليها مي باشد. از امام باقر عليه السلام ضمن حديث مفصلي درباره مهريه حضرت زهرا آمده است که چهار نهر فرات، نيل، دجله وبلخ مهريه زهراي مرضيه است. روشن است که اين مهريه غير از مهريه ظاهري ايشان است که با فروش زره مولاي متقيان عليه السلام تهيه شد. در روايات تأکيد شده است که هنگام نوشيدن آب به ياد لب عطشان حسين بن علي، بر آن حضرت درود وبر قاتلانش نفرين کنيم. هنگامي که معاويه در جنگ صفين آب را بر سپاه مولاي متقيان بست وبر اثر پايمردي، ياران حضرت آب را گشودند، حضرت اجازه نداد با سپاه معاويه مقابله به مثل شود وبه آنان اجازه دادند آب بنوشند. بنابه نقل طبري ابن زياد به عمر سعد نوشت که ميان حسين ويارانش وآب مانع شو به طوري که يک قطره از آن را ننوشند همان گونه که با پرهيزکارِ پاکيزه، عثمان مظلوم، چنين رفتار کردند! اين در حالي است که خود مولاي متقيان براي عثمان آب فرستادند. در مقاتل آمده است: هنگامي که امام حسين کودک شش ماهه اش را ديد که از فرط تشنگي بال بال مي زند او را مقابل سپاه شام آورد وبراي او تقاضاي جرعه اي آب کرد. ولي حرمله با تير سه شعبه اي گلوي کودک شش ماهه را دريد وجگر نازنين سيدالشهدا را آتش زد...

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. حج(22)، آيه32.

2. کامل الزيارات، ص52 (الباب الرابع عشر حب...، حديث11).

3. بحارالانوار، ج44،ص269، (باب32ـ ان مصيبته صلوات الله...، حديث1).