در ادامه مجالس عزاي حسيني، امروز پنج شنبه 27دي ماه86 دفتر آيت الله العظمي شيرازي پذيراي خيل مؤمنان دل سوخته وسوگوار سيد وسالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين وخاندان وياران فداکارشان بود.

در اين مجلس طلاب، رجال ديني، فضلاي حوزه علميه، علما وگروه هاي مختلف مردم حق جو ودوستدار اهل بيت عصمت وطهارت حضور يافتند وبه عزاداري وتعظيم شعائر حسيني پرداختند.

حجج اسلام ومسلمين مجاب، رياحي، خوش فهم، عالمي وشرعي خطبا وسخنرانان اين مجلس پر فيض بودند که به بيان مناقب اهل بيت ومصائب سيد شهيدان در عاشورا پرداختند وجنبه هايي از اين حماسه عظيم را مورد بررسي قرار دادند.

برخي از مهم ترين محورهاي مطرح شده در بيانات سخنرانان محترم چنين است:

1. قرآن آکنده از مطالب جديد علمي است که راز علمي برخي از اين مطالب کشف شده وبرخي ديگر هنوز براي دانشمندان مخفي است. مدت هاي مديد طول کشيد تا علم جديد مسأله زوجيت را کشف کرد ودريافت که همه موجودات نر وماده دارند. قرآن در اشاره به اين معنا فرموده است: «وَأَرْسَلْنَا الرِّيَاحَ لَوَاقِحَ؛(1) ما بادها را به دامادي گل ها فرستاديم». در قرون وسطي اروپائيان تصور مي کردند زمين مسطوح است وخورشيد به گرد آن مي گردد، تا جايي که يکي از دانشمندان که مسأله کرويت زمين را مطرح کرد از ناحيه مقامات کليسا تکفير وبه شدت کيفر شد. اين در حالي است که قرآن مجيد چندين سده پيش از آن از «مشارق» و«مغارب» متعدد سخن گفته بود که جز با نظريه کرويت زمين قابل فهم نيست. قرآن تأکيد کرده است که زمين وهيچ کره ديگري ثابت نيست وهمگي در نظامي پيچيده ومعين در گردش اند: «وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ اللَّيْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ فِي فَلَکٍ يَسْبَحُونَ؛(2) اوست که شب وروز وخورشيد وماه را آفريد وهر يک در مداري شناورند».

2. يکي از عوامل موفقيت دعوت رسول خدا ورسالت آن جناب اخلاق والاي آن بزرگوار است. قرآن مجيد در بيان معنا مي فرمايد: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللّهِ لِنتَ لَهُمْ وَلَوْ کُنتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لاَنفَضُّواْ مِنْ حَوْلِکَ؛(3) از پرتو رحمت الهي با آنان نرم خو ومهربان شدي واگر خشن وسنگدل بودي از اطراف تو پراکنده مي شدند».

خداي متعال اين جهان پهناور را که ما روي ذره کوچکي از آن به نام کره زمين ساکنيم «متاع قليل» خوانده وفرموده است: «مَتَاعُ الدَّنْيَا قَلِيلٌ وَالآخِرَةُ خَيْرٌ لِّمَنِ اتَّقَي؛(4) متاع اين جهان اندک وآخرت از آنِ پرهيزکاران است». در حالي که خلق خوش محمدي را عظيم توصيف کرده ودر وصف آن فرموده است: «وَإِنَّکَ لَعَلي خُلُقٍ عَظِيمٍ؛(5) وتو اخلاق عظيم وبرجسته اي داري».

3. در حديث شريفي از رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله آمده است: «ثلاث من مکارم الأخلاق تصل من قطعک وتعطي من حرمک وتعفو عمن ظلمک؛(5) سه چيز از والايي هاي اخلاق است: با کسي که از تو گسست بپيوندي وبه آن که از دهش خويش محرومت کرد عطا کني واز آن که به تو ستم روا داشت درگذري». صحنه عاشورا اوج ظهور آموزه هاي والاي اخلاقي است که يکي از جلوه گاه هاي زيباي اخلاق مربوط به برخورد سيدالشهدا با سپاه حربن يزيد رياحي است.

4. حضرت علي اکبر عليه السلام فرزند بزرگ امام حسين ومادر بزرگوارش ليلا دختر أبي مرة است. او براي امام حسين پسري رشيد، دلير وزيبا به دنيا آورد که شبيه ترين شخص به رسول خدا بود. روي او روي رسول، خويَش خوي رسول وگفتگويش گفتگوي رسول خدا بود.

ابوالفرج اصفهاني از مغيره روايت کرده است که روزي معاويه در ايام خلافت خويش گفت: شايسته ترين شخص براي امر خلافت کيست؟ اطرافيان گفتند: جز تو کسي را سزاوار نمي دانيم. معاويه گفت: چنين نيست، بلکه سزاوارترين شخص براي خلافت علي بن الحسين مي باشد که جدش رسول خداست وشجاعت بني هاشم، سخاوت بني اميه، خوش چهرگي وزيبايي وفخر ثقيف را يک جا در خود جمع کرده است.

در قصر بني مُقاتل همان طور که کاروان حسيني راه مي پيمود حضرت سيدالشهدا براي لحظاتي روي اسب به خواب رفتند ووقتي سر برداشتند فرمودند: «انا لله وانا اليه راجعون». حضرت علي اکبر وقتي سبب استرجاع حضرت را پرسيد: فرمودند: در خواب ديدم سواري مي گويد اين کاروان به سوي مرگ مي رود، پرسيد: مگر ما بر حق نيستيم؟ فرمودند: چرا. علي اکبر گفت: «إذن لا نُبالي بالموت؛(7) حال که بر حق هستيم از مرگ باکي نداريم».

حضرت علي اکبر را اولين شهيد عاشورا از بني هاشم دانسته اند. روز عاشورا وقتي اذن ميدان گرفت، امام بي درنگ به او اذن ميدان دادند. به ميدان رفتن علي اکبر بر اهل بيت وبر امام بسيار سخت بود. وقتي به جانب ميدان روان مي شد پدر نگاهي مأيوسانه به جوانش انداخت ومحاسن شريفش را به جانب آسمان بلند کرد وفرمود: «اللّهم اشهد فقد برز إليهم غلام أشبه الناس خلقا وخلقا ومنطقا برسولک صلي الله عليه وآله وکنا إذا اشتقنا إلي نبيک نظرنا إليه؛(8) پروردگارا بر اين قوم گواه باش که جواني به سوي آنان رفت که در آفرينش، منش وگفتار شبيه ترينِ مردم به رسول خداست وهرگاه مشتاق ديدار چهره رسول الله مي شديم به او نگاه مي کرديم.

امام حسين پس از شهادت علي اکبر به بالين وي رفت وسر او را به دامان گرفت ولي دلش آرام نگرفت، لذا خم شد وصورت بر صورت شبه پيغمبر نهاد. شايد از همين روست که برخي علما هنگام زيارت آن شاهزاده صورت بر خاک مي نهند...

شايان ذکر است در پايان مراسم يکي از پيرغلامان امام حسين عليه السلام با نوحه سرايي و قرائت اشعاري سوگناک حال و هواي ويژه اي به مجلس بخشيد.

1. حجر(15)، آيه22.

2. انبياء(21)، آيه33.

3. آل عمران(3)، آيه159.

4. نساء(4)، آيه77.

5. قلم(68)، آيه4.

6. بحارالانوار، ج74، ص63 (باب3ـ ما أوصي رسول...، حديث4).

7. همان، ج44، ص367 (باب37ـ ما جري عليه...).

8. اللهوف علي قتلي الطفوف، ص112 (المسلک الثاني...).