به مناسبت شهادت جانگداز حضرت امام حسن عسکري عليه السلام مجلس سوگواري آن حضرت در بيت آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله ، با حضور افراد خاندان شيرازي، علما، فضلا، طلاب علوم ديني و جمعي از مؤمنان برگزار شد.

در اين مجلس حجج اسلام ومسلمين آقايان خورشيدي، فاطمي و فاضل تبريزي به بيان سيره، مناقب و نقش امام حسن عسکري در دفاع از دين و ردّ شبهادت و اباطيل منحرفان و نيز ستم هايي که از سوي سلاطين بني عباس بر آن حضرت رفت پرداختند.

در سخناني که بدين مناسبت ايراد شد، آمده است: ابوهاشم از امام عسکري عليه السلام درباره اين آيه سؤال کرد که مي فرمايد: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذِينَ اصْطَفَيْنا مِنْ عِبادِنا فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَيْراتِ؛(1) سپس اين کتاب را به آن بندگان خود که [آنان را] برگزيده بوديم، به ميراث داديم، پس برخي از آنان بر خود ستمکارند و برخي از ايشان ميانه رو و برخي در کارهاي نيک به فرمان خدا پيشگامند»، امام عليه السلام فرمودند: «تمام آنان از خاندان پيامبر صلي الله عليه وآله هستند. آن که ظالم به نفس است، کسي است که اقرار به [امامت] امام نمي کند و ميانه رو، عارف به امام است و آن که به فرمان خدا در کارهاي نيک پيشگام است، [خود] امام است». [ابوهاشم مي گويد:] درباره بزرگي آنچه خدا به آل محمد صلي الله عليه وآله داده است با خود مي انديشيدم و گريستم. امام به من نگريسته، فرمودند: عظمت شأن آل محمد صلي الله عليه وآله بزرگ تر از آن است که با خود انديشيده اي، پس خداي را ستايش کن که تو را از متمسکان به رشته آنان قرار داده است و چون روز قيامت، مردمان به پيشوايانشان خوانده مي شوند، تو به نام [و پيروي] آنان خوانده خواهي شد که تو بر خيري(2)».

ديگر سخنران مجلس ضمن بياناتي اظهار داشت: «امام عسکري در زندان «علي بن اوتامش» بود. وي نسبت به خاندان رسالت و آل ابي طالب سخت دشمني مي ورزيد، اما ديري نپاييد که در برابر شکوه و عظمت آن حضرت، فروتني ورزيده، به منظور ارج نهادن به آن بزرگوار در چهره حضرتش نمي نگريست و پس از چند صباحي در حالي از نزد حضرت عسکري عليه السلام خارج شد که نگرشي والاتر و گفتاري برتر از ديگران نسبت به امام عليه السلام داشت(3)».

در بخشي ديگر، گوينده مجلس به تبيين روايت زير پرداخت. امام حسن عسکري عليه السلام از رسول خدا صلي الله عليه وآله روايت کرده، فرمودند: «شرار علماء أمّتنا المضلّون عنّا، القاطعون للطرق إلينا، المسمون أضدادنا بأسمائنا، الملقبون أندادنا بألقابنا، يصلّون عليهم وهم للعن مستحقون، ويلعنونا ونحن بکرامات الله مغمورون، وبصلوات الله وصلوات ملائکته المقرّبين علينا عن صلواتهم علينا مستغنون؛(4) اشرار علماي امت ما هماناني هستند که [مردم] را از مسير ما گمراه مي کنند، راه رسيدن به ما را مي بندند، مخالفان مان را به نام ما مي نامند، دشمنان مان را با لقب ما مي خوانند. بر آنان درود مي فرستند در حالي که مستحق لعن هستند؛ ما را لعن مي کنند در حالي که در کرامات خدا غوطه وريم و با درودهاي خدا و فرشتگان مقربش بر ما، از درودهاي آنان بي نيازيم» .

ديگر سخنران اين مجلس گفت: از اميرالمؤمنين عليه السلام سؤال شد: پس از امامان هدايت گر و چراغ هاي تاريکي ها، چه کسي برترين خلق خداست؟ امام عليه السلام فرمودند: العلماء إذا صلحوا؛(5) عالمانند اگر صالح باشند!» پرسيدند: پس از ابليس، فرعون و نمرود، و آنان که خود را با نام شما مي خوانند و لقب شما را بر خود مي نهند، جاي شما را گرفته اند ودر سرزمين تان بر عليه شما توطئه مي کنند، بدترين خلق خدا کيست؟ امام عليه السلام فرمود: عالمانند اگر فاسد شوند؛ همان هايي که باطل را آشکار و حقايق را پنهان مي کنند. نيز درباره آنان است که خداي متعال مي فرمايد: «أُولئِکَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللاعِنُونَ إلاّ الَّذِينَ تابُوا؛(6) آنان را خدا لعنت مي کنند، و لعنت کنندگان لعنتشان مي کنند». ونيز فرموده است: «فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَکْتُبُونَ الْکِتابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هذا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَناً قَلِيلاً؛(7) پس واي بر کساني که کتاب [تحريف شده اي] با دست هاي خود مي نويسند، سپس مي گويند: «اين از جانب خداست» تا بدان بهاي ناچيزي به دست آرند».

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1) فاطر(35)، آيه32.

2) راوندي، الخرائج والجرائح ج2، ص687.

3) شيخ مفيد، الارشاد، ج2،ص412.

4) تفسير امام حسن عسکري عليه السلام، ص299، حديث143.

5) همان، ص2و3، حديث144.

6) بقره(2)، آيه 159.

7) بقره (2)، آيه79.