* مبادا کسي بگويد ما نمي توانيم. ما اگر آستين همت بالا زنيم و بر خدا توکل کنيم و وقت کافي صرف کنيم به ياري خدا قادر به پيشرفت خواهيم بود.
* وابستگي فرهنگي خطرناک ترين نوع وابستگي هاست. چون اگر وابستگي از بيرون بر انسان اعمال شود معمولاً ديري نمي پايد ولي اگر منشأ آن درون انسان باشد و شخص به اراده خود برده شود، اين بردگي طولاني و چه بسا ابدي خواهد شد.
* شيوه فکر کردن مسئله اي مستقل وجدا نيست بلکه بر همه تصميمات خرد و کلان شخص در زندگي اثر مي گذارد.
* از همه نعمت هاي اخروي برتر، احساس خشنودي خداي متعال از شخص است.
* وقتي انسان به دور از افکار دنيوي و در فضاي اخروي زندگي کند دچار تحول شگفتي مي شود و ضمن دور شدن از حضيض دنيا، به فضاهاي گسترده آخرت بال مي گشايد.
* بايد سال هاي اندکي را که از عمرمان باقي است غنيمت بشماريم. عمر ما در اين دنيا فقط بخش کوچکي از عمر حقيقي ماست و دمي که در اين دوره کوتاه به سر مي بريم راستي کوتاه است.
* نبايد به عمل کم قانع شويم، بلکه بايد تا اجل مان در نرسيده است اعمال بيشتري انجام دهيم.
* انسان تمايلي فطري براي شناخت غيبت دارد. اگر اين خلأ به صورت صحيح پر نشود با خرافات و امور باطل پر خواهد شد.
* خانواده اي که در آن توقع نباشد خانواده خوشبختي، و جامعه بدون توقعات جامعه اي سعادتمند است. توقعات از مهم ترين اسباب بروز مشکلات و اختلافات خانوادگي و همچنين از مهمترين دلايل بروز جنگ ها است.
* هرقدر نهادهاي اجتماعي قوي تر و بيشتر باشد جامعه از نيرومندي و همبستگي بيشتري برخوردار و روابط افراد سالم تر و متين تر خواهد بود.
* چند روز ديگر هيچ يک از ما در قيد حيات نخواهيم بود و همه اموالمان از دست خواهد رفت و فقط اعمال شايسته ما به جا مي ماند. پس بکوشيم هرقدر مي توانيم اعمال شايسته بيشتري انجام دهيم که يکي از آنها مشارکت در مجالس آقا ابا عبدالله الحسين عليه السلام است.
* برادران، اين ظواهري که مي بينيم با گذشت چند روز از ميان خواهد رفت و از اين وجود زنده و متحرک و تپنده تنها يک نام بر سنگ قبر باقي خواهد ماند. بدانيم که امروز فقط عمل است و از حساب خبري نيست و فردا فقط حساب است و مجالي براي عمل نخواهد بود.
