جمعي از فعالان مذهبي و اعضاي هيئت هاي کربلايي قم روز دوشنبه 8مهرماه1387 ضمن ديدار با حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي به سخنان ايشان گوش فرا دادند.

وي با اشاره به تفاوت آفرينش انسان با ديگر موجودات نظير حيوانات و فرشتگان يادآور شد: انسان داراي عقل و شهوت آفريده شده و در اين جهان مورد امتحان الهي واقع مي شود. ملاک عقاب و ثواب نيز عقلي است که به انسان عطا نمود. از اين رو هر چه عقل انسان کامل تر باشد امتحان او نيز دشوارتر خواهد بود از سوي ديگر پيامبراني را مبعوث کرد تا گنج هاي پنهان عقول مردم را استخراج کنند. اگر انسان از موهبت عقل خود در راه خير و طاعت بهره برداري کند خداي متعال به او پاداش مي دهد ولي آن که مهار عقل خود را به شيطان و شهوات بدهد راه شقاوت پيموده و کيفر الهي در انتظار او خواهد بود.

وي در بخش ديگري از سخنانش گفت: در ميان بندگان خدا کساني هستند که دست و چشم و زبانشان منشأ خير و برکت است و به بندگان خدا خدمت مي کنند. حتي در بدترين محيط ها نيز خداوند بندگاني دارد که براي ديگران به مثابه «حجت» هستند و مردم را به ياد خدا مي اندازد.

اين افراد دست و زبان مبارک و زندگي توأم با برکتي را دارند و مصداق اين سخن حضرت مسيح مي باشند که فرمود: «وجعلني مبارکا اينما کنت واوصاني بالصلوة والزکاة ما دمت حيّاً؛(1) و [خداي متعال] مرا هر جا باشم مبارک گردانيده و مرا مادامي که زنده باشم به نماز و زکات سفارش فرموده است».

ما نيز مي توانيم و بايد تلاش کنيم در شمار همين بنده هاي شايسته و مبارک قرار گيريم و منشأ خير باشيم.

وي يادآور شد: بر اساس تعاليم پيشوايان دين هر نعمتي که خداي متعال به انسان عنايت کرده است زکاتي ويژه خود دارد و اين غير از زکات اصلي است که در نُه چيز واجب است. بدين معنا که زکات علم گسترش آن است، زکات آبرو استفاده از آن در راه خدمت به بندگان خداست، زکات تندرستي روزه است و...، زکات در زبان عربي به معناي افزايش و نمو است بر اين اساس کسي گمان نکند که اگر آبرويش را در راه خدا صرف کند از آبروي او کاسته مي شود. بلکه برعکس مقبوليت و آبروي او در نتيجه اين اقدام دو چندان خواهد شد.

وي تأکيد کرد: بايد از نعمت هايي که خداي متعال روزي مان فرموده است در مسير طاعت و جلب خشنودي خداي متعال استفاده کنيم. در آن صورت خداي متعال نعمت هايش را بر ما افزون مي سازد ولي اگر از نعمت هايي که خدا در اختيارمان نهاده است استفاده به جا نکنيم خداي ناکرده اين نعمت ها را از ما سلب و در اختيار ديگران قرار خواهد داد. خداي متعال مي فرمايد: «هَاأَنتُمْ هَؤُلَاء تُدْعَوْنَ لِتُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنکُم مَّن يَبْخَلُ وَمَن يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَن نَّفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِيُّ وَأَنتُمُ الْفُقَرَاء وَإِن تَتَوَلَّوْا يَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَيْرَکُمْ ثُمَّ لَا يَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ؛ همين شما هستيد که از شما خواسته مي شود که در راه خدا انفاق کنيد. برخي از شما بخل مي ورزيد و هر کس بخل بورزد در حق خودش بخل ورزيده است. زيرا خدا بي نياز است و شما نيازمنديد و اگر روي برتابيد به جاي شما مردمي ديگري مي آورد که هرگز مثل شما نباشند». از همين روست که در دعاهايي که از ناحيه معصومين عليهم السلام به ما رسيده است چنين مي خوانيم: «واجعلني ممن تنتصر به لدينک ولا تستبدل بي غيري؛(3) پروردگارا... مرا از کساني قرار ده که به واسطه آنان دينت را نصرت مي بخشي و ديگري را در اين کار جانشين من مساز».

او در پايان به خادمان دستگاه سيدالشهدا عليه السلام توصيه کرد: قدر خود و خدمتي که در دستگاه سيدالشهدا به جا مي آوريد را بدانيد و خدا را سپاسگزار باشيد. چرا که بودند کساني که در اين زمينه خدمت مي کردند ولي به دليل قدرناشناسي، خداي متعال اين نعمت را از آنان سلب کرد. اکنون که خداي متعال اين توفيق را نصيبتان فرموده است بايد به هوش باشيد و کاري که مورد رضاي خداست انجام دهيد. هر چند براي نفستان ناخوشايند باشد. بدين معنا که رضايت خدا را بر رضايت خود ترجيح دهيد.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1) مريم (19)، آيه31.

2) محمد (47)، آيه38.

3) کافي، ج2، 589 (باب دعوات موجزات لجميع، حديث 27).