جمعي از اعضاي «مسجد اميرالمؤمنين عليه السلام» اصفهان روز پنج شنبه گذشته (2آبان ماه 1387) ضمن ديدار با مرجع عالي قدر، آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي دام ظله به سخنان فرزند بزرگوارشان حجت الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي گوش فرا دادند.

ايشان در اين ديدار خاطرنشان کردند: نقل است که مردي به حرم مطهر اميرمؤمنان علي عليه السلام مشرف شد و از حضرت درخواست کرد آن قدر به او ثروت بدهد که نتواند بشمارد و پس از آن هرگز نيازمند نشود و دختر پادشاه را روزي او کند و علاوه بر اين او را پادشاه سازد. حضرت در خواب به او فرمودند که به نزد پادشاه هند رود و اين مصرع را به او بگويد «به آسمان رود و کار آفتاب کند». آن مرد نزد پادشاه هند رفت و اين مصرع را خواند. پادشاه با شنيدن اين مصرع بسيار شگفت زده و خوشحال شد و گفت اين مصرع را از کجا آموخته اي: آن مرد ماوقع را شرح داد وگفت اين مصرع را حضرت فرموده است. پادشاه که خود اهل شعر بود به آن مرد گفت: من مي خواستم بيتي در مدح مولاي متقيان بگويم. يک مصرع را سرودم ولي هر چه فکر کردم نتوانستم مصراع بعدي را بگويم به افراد متعدد پول هاي کلان دادم تا مصراعي مناسب براي تکميل اين شعر بگويند ولي هيچ کدام نتواستند مصراع مناسبي بگويند.

و اين مصراع که حضرت به تو الهام فرموده بهترين متمم اين بيت است که چنين خواهد شد:

به ذره گر نظر لطف بو تراب کند به آسمان رود و کار آفتاب کند

پادشاه به پاس اين خبر، تمام ثروت خود را با آن مرد تقسيم کرد و دخترش را به ازدواج او در آورد و او را ولي عهد خود نمود تا پس از خودش پادشاهي، به او برسد.

حجت الاسلام والمسلمين شيرازي در ادامه افزود: چنان که مي بينم اين شخص حاجت هاي بسيار بزرگ و سنگيني از حضرت امير خواسته است. ولي حضرت همه را به بهترين نحو برآوردند.

در حقيقت هيچ حاجتي در درگاه اهل بيت عليهم السلام سنگين نيست و هر حاجتي هر اندازه سنگين باشد از خزانه کرم آنان نمي کاهد. هر يک از ما اگر يک ريال به نيازمندي بدهيم يک ريال از پول ما کم شده است. ولي خزانه رحمت حق چنين نيست ودر دعاهاي وارد شده از ائمه عليهم السلام چنين آمده است: «الذي لا تنقص خزائنه ولا تزيده کثرة العطاء إلا جوداً وکرماً(1)؛ [خداي متعال] کسي [است] که از خزائن او چيزي کم نمي شود و هر قدر بيشتر به مردم عطا کند فقط جود وکرمش افزون مي شود» خزائن اهل بيت عليهم السلام نيز به گنجينه هاي بي کران الهي متصل است و همه دنيا و ما فيها در دستان آنها ست.

وي خاطر نشان کرد: اين شخص در حاجت خواستن از حضرت طمع داشت و البته اين طمع او نشان از معرفت بالايش به مقام اميرمؤمنان عليه السلام دارد. خداي متعال به ما آموخته است که هنگام دعا دو صفت داشته باشيم: 1. ترس 2. طمع. طمع با اين که صفت بدي است ولي در دستگاه اهل بيت عليهم السلام در مقام دعا صفت پسنديده اي مي باشد و ما نيز بايد هنگام دعا به درگاه الهي و توسل به اهل بيت عليهم السلام همه حاجات خود را از آنان بخواهيم و ساماندهي امور دنيا و آخرتمان را از آنان مسئلت کنيم.

1) التهذيب، ج3، ص 108 (دعاء اول يوم من شهر رمضان...).