هيئت هاي عزاداري کربلايي هاي مقيم شهر مقدس قم با حجت الاسلام والمسلمين سيد جعفر شيرازي ديدار نمودند.

او طي اين ديدار که روز جمعه 17 آبان 1387 برگزار شد، اظهار داشت: مرحوم والد ما حضرت آيت الله العظمي سيد محمد شيرازي اعلي الله درجاته ملتزم بودند که هر سال کتابي ـ ولو کوچک ـ درباره سيدالشهدا عليه السلام بنويسند و باکي نداشتند که جزوه اي کوچک و ساده در اين خصوص بنويسند. برخي از ارادتمندان به ايشان مي گفتند: شما که نويسنده کتاب هاي عميق و بي نظيري چون «دانشنامه الفقه» هستيد، نوشتن چنين جزواتي در شأن شما نيست و نوشتن چنين کتاب هايي از شاگردانِ شاگردانتان هم بر مي آيد. ايشان نمي پذيرفتند و مي فرمودند: من دوست دارم نامم در سياهه خادمان سيدالشهدا عليه السلام نوشته شود، ولو به نوشتن چند سطر درباره آن حضرت باشد. اگر اسم ما جزو اين ليست باشد عزت و کرامت دنيا و آخرت از آن ماست و حرف ديگران اهميتي ندارد.

فرزند مرجع راحل در ادامه افزود: يکي از اسم هاي خداي تبارک و تعالي «شکور» است؛ شکور صيغه مبالغه و به معناي کثيرالشکر است و خداي متعال کم ترين کارهاي نيک را قدر مي نهد و به فراواني از آن سپاسگزاري مي کند. لذا خدمت به دستگاه سيدالشهدا عليه السلام را حتي اگر اندک باشد کوچک نشماريد و مبادا کار نيکي را بدين سبب ترک کنيد.

او عزاداران را به تحمل مشکلات در اين راه فرا خواند و گفت: خداي متعال هر کار نيکي را با دشواري و سختي قرين ساخته و هر کار شايسته و خوبي بهايي دارد که بايد پرداخت. رسول خدا صلي الله عليه وآله مي فرمودند: «حفت الجنة بالمکارة وحفت النار بالشهوات(1)؛ امور ناخوشايند و دشوار گرداگرد بهشت را فرا گرفته و دوزخ با شهوت ها و اموري که دلخواه نفس است محصور شده است». خداي متعال از آن رو بهشت را با سختي ها توأم ساخته که انسان از سر ريا و سمعه در پي آن نرود و فقط از سر اخلاص به کارهاي نيک بپردازد. وقتي قصد کسي از کار خيري کسب وجاهت باشد، اين وجاهت او ديري نمي پايد در حالي که اگر مخلصانه انجام شود خداي متعال وجاهت حقيقي و پايدار، روزي او مي کند و او را در دل هاي مردم عزت مي بخشد.

او ضمن استثنايي دانستن دستگاه سيدالشهدا عليه السلام يادآور شد: مرحوم جدمان آيت الله العظمي سيد مهدي شيرازي سال هاي سال با مرحوم آيت الله العظمي سيد عبدالهادي شيرازي مجالست داشتند. ايشان براي والد ما نقل مي کردند که در طي اين مدت طولاني هرگز يک مکروه از ايشان مشاهده نکردم.

مرحوم سيد عبدالهادي شيرازي شبي در خواب ديدند که قيامت بر پا شده است و مردم در صف هاي طولاني منتظر محاسبه اعمال خويشند. صفي که سيد عبدالهادي شيرازي در آن ايستاده بود صف فقها بود و حضرت امام صادق عليه السلام به حساب اعمال آنان مي رسيد و فتاوا، نحوه مصرف حقوق شرعي و... تک تک امور و شؤون ديگر هر کدام از فقها را به دقت بررسي مي کردند. اين صف با کندي بسيار پيش مي رفت در حالي که صف مجاور که حضرت سيدالشهدا عليه السلام در آن مشغول حسابرسي بودند به سرعت پيش مي رفت. امام حسين عليه السلام نگاهي به نامه هر کدام از افراد مي انداختند و مي گفتند: بفرما. سيدعبدالهادي شيرازي از صف فقها بيرون آمد و وارد آن صف شد ولي وقتي به وجود مبارک سيدالشهدا عليه السلام رسيد حضرت به او فرمودند: جاي تو اين جا نيست. برو توي آن صف بايست. بعد از مشاهده اين رؤيا ايشان براي فرزاندن و خانواده خود روضه مي خواندند تا به فوز خدمتگزاري سيدالشهدا عليه السلام نائل شوند.

حجت الاسلام والمسلمين شيرازي در بخش ديگري از سخنانش گفت: اخلاص در دستگاه سيدالشهدا عليه السلام شرط اساسي است و کاري که به قصد خودنمايي و کسب آبرو و شخصيت انجام شود سودي ندارد. خدمتي که مخلصانه و فقط براي خدا و سيدالشهدا عليه السلام صورت گيرد اگر با دشوري هايي توأم باشد تحمل آن دشواري ها آسان است. از سوي ديگر خداي متعال به کار مخلصانه برکت مي دهد و تأثير فراوان مي بخشد. خداي متعال فرموده است: «مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ کَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي کُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاء وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ(2)؛ مَثَل کساني که اموال خود را در راه خدا انفاق مي کنند همچون دانه اي است که هفت خوشه بروياند و در هر خوشه يکصد دانه باشد. خداوند آن را براي هر کس که بخواهد چند برابر مي کند و او گشايشگري داناست».

گفتني است پس از سخنان ايشان، حجت الاسلام عسکرپور و نيز آقاي شهيدي درباره اهميت فرهنگ، مؤلفه هاي فرهنگ مکتبي و ضرورت ايجاد تشکلي يکپارچه و ناظر بر هيئت هاي مختلف فرهنگي سخن گفتند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1) بحار الانوار، ج68، ص78 (باب 46 ـ ترک الشهوات والأهواء...، حديث 12).

2) بقره (2)، آيه 261.