همزمان با فرارسيدن بيست و پنجم ماه رجب، سالروز شهادت هفتمين پيشواي شيعيان حضرت امام موسي کاظم عليه السلام مراسم سوگواري و عزاداري آن امام همام در بيت رفيع مرجعيت و فقاهت آيت الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله برگزار شد.
طي اين مراسم شماري از علما، فضلاي حوزه علميه، برخي از طلاب و زوار غير ايراني و عموم پيروان اهل بيت عليهم السلام ضمن عرض ارادت به مقام والاي امام کاظم عليه السلام، در مظلوميت آن امام همام اشک ماتم ريختند و اين مصيبت را به حضرت بقية الله الاعظم حجت بن الحسن العسکري و نيز دخت امام کاظم، حضرت فاطمه معصومه صلوات الله عليهم اجمعين تسليت گفتند.
سخنرانان اين مراسم پرفيض حجج اسلام ومسلمين فروغي، محمودي و خونساري هر کدام به بيان بخش هايي از حيات مظلومانه، مجاهدت ها و روشنگري هاي آن امام بزرگوار پرداختند و با ذکر مصايب ايشان فضاي معنوي اين مجلس را دو چندان نمودند.
ـ در زمان امامت حضرت موسي بن جعفر عليهما السلام و همزمان با قدرت يافتن هارون الرشيد عباسي، دشمنان درصدد برآمدند تا با انواع نقشه ها شيعيان را که پيش از اين و در زمان امام باقر و امام صادق عليهما السلام فعاليت خود را گسترده کرده بودند، کنترل کرده و تحت فشار قرار دهند؛ لذا درصدد زنداني کردن و قتل امام کاظم عليه السلام برآمدند.
مشهورترين نقل اين است که امام موسي عليه السلام هفت و يا چهارده سال در زندان به سر بردند، اما احمد کسروي در کتاب «شيعه گري» خود مي‌نويسد: موسي بن جعفر عليهما السلام 25 سال در گوشه زندان بودند که شايد علت اين امر آن باشد که حضرت را مکرر دستگير کرده و به زندان مي‌انداختند و پس از گذشت مدتي به دليل تحت فشار قرار گرفتن، آزاد مي‌ساختند که مجموع اين زندان ها قريب به 25 سال مي‌شود؛ اما سرانجام وقتي که حضرت در زندان به شهادت رسيدند و خواستند تا پيکر مطهر آن حضرت را برداشته و به خاک بسپارند با تعجب ديدند بدني که سال ها در گوشه زندان بوده، سنگين است، لذا وقتي بررسي کردند، ديدند هنوز غل و زنجير بر بدن نازنين آن حضرت قرار دارد.
ـ روزي هارون الرشيد به امام پيشنهاد داد فدک را به آن حضرت تسليم نمايد، اما حضرت نپذيرفت. وقتي هارون اصرار زيادي کرد حضرت فرمود: مي پذيرم به شرط آن که تمام آن ملک را با حدودي که تعيين مي کنم به من واگذاري. هارون گفت: حدود آن چيست؟ امام فرمودند: يک حد آن به عدن است. حد ديگرش به سمرقند، حد سوم به افريقا و حد چهارم کناره دريا تا ارمينيه و خزر. هارون از شنيدن اين سخن سخت بر آشفت و گفت: پس براي ما چه چيز باقي مي ماند؟ امام فرمود: مي دانستم اگر حدود فدک را تعيين کنم آن را به ما مسترد نخواهي کرد (يعني خلافت و اداره سراسر کشور اسلام حق من است).(1)
ـ از امام کاظم عليه‌السلام سخنان حکمت ‌آميز واحاديث چندي به ‌دست ما رسيده که هرکدام گوهري از گنج‌ خانه حکمت ودانش ودرايت اهل بيت عليهم‌السلام است. در روايت است که آن حضرت به علي ‌بن يقطين فرمودند: کفّارة عملٍ السلطانٍ الإحسان إلي الإخوان؛ کفاره وتاوان کارکردن براي سلطان نيکي به برادران ايماني وبرآوردن حاجات آنهاست. نيز فرمودند: مؤمن مانند کفه ترازوست هرچه ايمان بيفزايد بلايش نيز افزون مي ‌گردد ونيز فرمودند: مصيبت براي صابر يکي بيش نيست ولي آن‌که در مصيبت جزع وبي‌ تابي کند دو مصيبت خواهد داشت. همچنين فرمودند: مبادا از انفاق مال خود در راه طاعت الهي بپرهيزي چراکه در آن صورت مثل آن مال را در راه معصيت صرف خواهي کرد.

1) بحارالانوار، ج29، ص200 (باب 11 ـ باب نزول الآيات...).