مرجع عالي قدر حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله جمعي از زائران عتبات مقدسه و مراقد اهل بيت عليهم السلام را که از عربستان سعودي آمده بودند، در بيت معظم له در شهر مقدس قم به حضور پذيرفت. در اين ديدار صميمانه که در بيست و ششم رجب 1430 هجري قمري صورت گرفت، معظم له ضمن خوشامد گفتن به زوار و شيفتگان اهل بيت عليهم السلام فرمودند: در روايات شريفه آمده است که شخصي نزد رسول اکرم صلي الله عليه وآله آمد و عرض کرد: همسايه ام همواره مرا مي آزارد. رسول خدا صلي الله عليه وآله به او فرمودند: در اذيت و آزاري که به تو مي رساند صبور و شکيبا باش و خودت نيز مقابله به مثل نکن و او را ميازار. مدتي کوتاه گذشت و آن مرد دوباره آمد و عرض کرد: يا رسول الله ـ صلي الله عليه وآله ـ همسايه ام در گذشت و به سراي آخرت رحلت کرد. رسول خدا صلي الله عليه وآله فرمودند: «روزگار خوب واعظي است و مرگ خوب جدا کننده اي است. اگر او را در قبر مي ديدي تا آخر عمرت برايش مي گريستي»(1).

معظم له در ادامه فرمودند: صبور بودن و بردباري هم در دنيا حَسَنه است و هم در ميزان اعمال. اگر انسان براي رضاي خداي متعال در برابر اذيت و آزار همسايه، يا همسر، يا شرکا، يا خويشاوندان، يا دوستان، يا همراهان و همسخنان، همدرسان و همکاران و مانند اينها، صبور و شکيبا باشد، خداي متعال در دنيا مايه ي کفايت او مي شود و پشتيبان او خواهد بود و در آخرت نيز پاداش او را افزايش مي دهد، زيرا خداي سبحان ـ جل وعلي ـ فرمودند: «إِنَّمَا يُوَفَّي الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَيْرِ حِسَابٍ؛(2) پاداش صابران بدون حد و بدون حساب داده مي شود» و اين گونه است که اگر زن يا مردي در برابر آزارهاي شوهر ويا همسر خود صبر کند و بردباري نمايد پاداش مي گيرد و همسايگان و خويشاوندان و مانند اينها نيز بدين گونه اند.

حال اگر انسان صبر و شکيب نکند و در برابر کسي که او را اذيت مي کند بردباري نورزد، در آن صورت با دو امر رو به رو خواهد شد:

نخست: آن است که در برابر شخص آزار رسان تعدي نکند و واکنش نشان ندهد ـ هر چند در برخي حالت ها انسان مي تواند به او واکنش نشان دهد، زيرا در قرآن آمده است: «فَمَنِ اعْتَدَي عَلَيْکُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَي عَلَيْکُمْ؛(3) هر که به شما تعدي کرد شما نيز همانند او به او تعدي کنيد» و در اين امر از حدود و چهارچوب شرعي هم تجاوز نکند، در اين صورت از جمله صابران به شمار نمي آيد و اجر و پاداشي ندارد، و چه بسا خداي سبحان نيز او را کفايت نکند، لذا همچنان دوام مي يابد و اذيت و آزار نيز استمرار پيدا مي کند، وگاه زندگاني خويش را صرف دفع بلا و آزار مي کند.

دوم: حال اگر در اين امر از حدود و چهارچوب شرعي تجاوز کند، در آن صورت گنه کار خواهد شد.

بنابر اين، بهتر است انسان عزم جدي داشته و تصميم بگيرد که با هر کسي که با او همنشين و هم زيست است، صبر پيشه کند و در حوادث پيش آمده صبر نمايد.

معظم له خطاب به حاضران در مجلس تأکيد فرمودند: شما در سفر عبادت و طاعت هستيد، و روزهايي که مي گذرانيم روزهاي مناسبت هاي ديني و عبادي هستند و فضاها کاملاً معنوي و ولايي است، که اين بهترين فرصت است تا تصميم بگيريد که براي رضاي خدا صبر پيشه کنيد و براي رضاي او ـ جل جلاله ـ هميشه شکيبا و صبور باشيد. در اين امر نيز از امام معصوم مولا و سرورمان حضرت علي بن موسي الرضا عليهما السلام و از خواهر بزرگوارش کريمه اهل بيت عليهم السلام حضرت فاطمه معصومه سلام الله عليها، بخواهيد که شما را ياري نمايند و برايتان در اين باره دعا بفرمايند، تا در دنيا از سعادتمندي و کامروايي بيشتري بهره مند شويد و در آخرت نيز از درجات بالاتر و برتر برخوردار گرديد ان شاء الله تعالي.

لازم به ذکر است که در اين ديدار، ميهمانان حاضر در مجلس از سخنان حضرت حجت الاسلام و المسلمين حاج سيد حسين شيرازي دام عزه بهره بردند.

 

 

 

1) مجموعه ورام، ج2، ص215.

2) سوره زمر، آيه 10.

3) سوره بقره، آيه 194.