به مناسبت ايام فاطميه دوم سومين روز مراسم سوگواري آن حضرت صبح و عصر روز جمعه 15 جمادي الأول 1431ق. مصادف با 10/2/1389 با حضور علما، فضلا و دوستداران اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام در بيت مرجع عالي قدر حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي مدظله العالي برگزار شد.
سخنرانان اين مراسم عبارت بودند از حجج اسلام آقايان: خورشيدي، متقي کرمانشاهي، روحاني و شيخ سعيد آل شيخ.
يکي از سخنرانان به مناسبت ايام شهادت حضرت زهرا سلام الله عليها خاطرنشان کرد: دوران کوتاه زندگي حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها الگوي کاملي براي بانوان است. آن حضرت در تربيت فرزندان، روابط خانوادگي و شيوه تعامل با همسر والايشان حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام نمونه بودند. و در ادامه با اشاره به خطبه بي نظير حضرت زهرا سلام الله عليها آن را از کرامات آن حضرت و در اوج بلاغت توصيف کرد وگفت: خطبه آن حضرت، با توجه به اين که در موقعيتي بحراني القا شده و حضرت با پهلوي شکسته و بازوي ضرب ديده و با دنيايي از درد و اندوه آن را ايراد فرموده اند و نيز با توجه به مضامين والا و اوج فصاحت آن از شگفتي هاي حضرت به شمار مي رود. حضرت در اين خطبه حقايق فراواني را بازگفتند و براي اداي مسئوليت الهي خود در دفاع از ولايت و هدايت امت و امر به معروف مسائل مهمي را در خطبه گوشزد فرمودند.
يکي ديگر از مطالبي که در اين مراسم بيان شد عبارت بود از اين که احتجاج حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها با ابوبکر در مورد فدک به خاطر فدک نبوده است؛ چراکه آن حضرت در نهايت بي رغبتي به دنيا بوده است. حضرت زهرا سلام الله عليها با اين کار مي خواستند مسأله خلافت را مطرح کنند واز قداست خاندان وحي عليهم السلام دفاع نمايند. در روايات نبوي تأکيد شده است که نور فاطمه سلام الله عليها از نور خداست و خشم و خشنودي او عين خشم و خشنودي خداي متعال است. بر اين اساس کساني که آن حضرت را رنجاندند و به طرزي مظلومانه به شهادت رساندند از رحمت خدا فرسنگ ها فاصله دارند و قصد نابودي آيين نبوي را داشتند.
ديگر سخنران مجلس با اشاره به عظمت و جايگاه والاي حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها اظهار داشت: پس از شهادت جانگداز رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله بزرگ ترين فاجعه اي که در تاريخ اسلام به وجود آمد، برپايي نشست سقيفه بود؛ نشستي که در آن جمعي از دنياپرستانِ از خدا غافل دور هم گرد آمده و دو بدعت بزرگ در اسلام بنا نهادند که تاکنون نيز باقي است و در حال فاجعه آفريدن و قرباني کردن است.
بدعت اول آنان اين بود که خداي متعال براي اداره جامعه بزرگ اسلامي قوانين و مقرراتي بر پيامبر خود فرو فرستاده بود تا مردم بتوانند بر اساس پاکي، صداقت و عدالت با يکديگر زندگي کنند، اما آنها پس از پيامبر صلي الله عليه وآله اين قوانين را تغيير داده و از مدار اصلي و صحيح خارج ساختند به طوري که اين تغييرات باطل در دوران بني اميه و بني عباس به اوج ظلمت و گمراهي خود رسيد.
دومين بدعت خطرناکي که اعضاي سقيفه بنا نهادند، مطرح ساختن بحث «مصلحت» بود تا بتوانند هر گاه خواستند قانوني که خداي متعال دستور داده است را به بهانه مصلحت اسلام و مسملين زيرپا گذاشته و بر اساس رأي و نظر خويش عمل کنند.