در روز يکشنبه هفتم ماه ذي الحجة الحرام 1431ق. (23/8/1389) و با فرارسيدن يوم الترويه بعثه ي مرجع عاليقدر جهان تشيع حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي مدظله العالي حال و هوايي ديگر داشت. حاضران در بعثه با چشماني اشک آلود به ياد آخرين حضور حضرت سيدالشهدا عليه السلام در مکه، رو به کربلا کرده، بانگ ياحسين برآوردند و فضايي از شور و اشتياق به محبوب پديد آوردند.

 

در اين روز و به مناسبت خروج امام حسين عليه السلام از مکه، خطيب توانا حجت الاسلام والمسلمين شيخ مرتضي شاهرودي بر فراز منبر قرار گرفت و تحت «انتخاب بهتر» سخناني ايراد کرد. وي با تلاوت آيه ي «رَّبَّنَا إِنِّي أَسْکَنتُ مِن ذُرِّيَّتِي بِوَادٍ غَيْرِ ذِي زَرْعٍ عِندَ بَيْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِيُقِيمُواْ الصَّلاَةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِّنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ وَارْزُقْهُم مِّنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ يَشْکُرُونَ؛(1) پروردگارا، من [يکي از] فرزندانم را در دره اي بي کشت، نزد خانه ي محترم تو، سکونت دادم. پروردگارا، تا نماز را به پا دارند، پس دلهاي برخي از مردم را به سوي آنان گرايش ده و آنان را از محصولات [مورد نيازشان] روزي ده، باشد که سپاسگزاري کنند» به تبيين پاره اي عوامل خروج امام حسين عليه السلام از مکه به قصد عراق پرداخته، يادآوري کرد که برخي از پيامبران، به انگيزه ي ابلاغ رسالت و اقامه ي دين سرزمين خود را ترک کرده، به سرزمين هاي ديگر کوچ کردند.

 

 

 

 

در راستاي ديد و بازديدها، شخصيت هايي از جمله: حجت الاسلام والمسلمين سيد رشيد حسيني، حجت الاسلام والمسلمين شيخ جعفر البناوي، و نيز اعضاي کاروان «البيت العتيق» از منطقه ي احساء از بعثه ي مرجع عاليقدر ديدار کردند.

گفتني است که در شامگاه همين روز اعضاي بعثه مقدمات رفتن به عرفات (که در روز دوشنبه هشتم ماه صورت مي گيرد) را آماده مي کردند.

 

 

از ديگر سو و در چارچوب تفقد از زائران مدينه ي منوره و حاجيان، حضرت حجت الاسلام والمسلمين حاج سيد حسين حسيني شيرازي دامت برکاته در روز شنبه ششم ذي الحجة الحرام مصادف با 22/8/1389 در کاروان «الحسن الزکي عليه السلام» از شهر صفوي حضور يافتند. ايشان در جمع ميزبانان سخناني ايراد کردند و آيه ي «وَلاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ بَعْدَ إِصْلاَحِهَا وَادْعُوهُ خَوْفًا وَطَمَعًا إِنَّ رَحْمَتَ اللّهِ قَرِيبٌ مِّنَ الْمُحْسِنِينَ؛(2) و در زمين پس از اصلاح آن فساد مکنيد، و با بيم و اميد او را بخوانيد که رحمت خدا به نيکوکاران نزديک است» سخن خود را به سه محور تقسيم کردند:

1. دوري انسان از خدا، عدم محاسبه ي نفس و به فرمان شيطان به جنگ خدا رفتن؛

2. ارتباط هميشگي با خدا، بهترين راه براي بيداري انسان از غفلت؛

 

3. پيوند با خدا از بهترين راه ها، يعني مسير اهل بيت پيامبر اکرم صلوات الله عليهم اجمعين و توبه ي واقعي.

 

1. سوره ابراهيم، آيه37.
2. سوره اعراف، آيه56.