جمعي از مديران و فعالان و مؤسسات فرهنگي چهارشنبه 25ربيع الثاني1432هـ.ق (10/1/1390) با مرجع عاليقدر جهان تشيع حضرت آيت الله العظمي حاج سيد صادق حسيني شيرازي مدظله العالي ديدار نمودند.

 

در اين ديدار مرجع عاليقدر طي بياناتي حکيمانه نهاد هاي فرهنگي را به الگو پذيري از حضرت مولي الموحدين اميرالمؤمنين علي عليه السلام دعوت نمودند و فرمودند: وجود نازنين اميرالمؤمنين عليه السلام بسيار دور نگر و آينده نگر بودند و کارهاي حضرت نيز بر اين مبنا بود.

 

مرجع عاليقدر با اشاره به ويژگي هاي اميرالمؤمنين علي عليه السلام در کلام امام صادق عليه السلام فرمودند:

 

از حضرت صادق عليه السلام سؤال شد چرا اميرالمؤمنين علي عليه السلام به معمول جنگهاي تحميلي، زنان را به کنيزي نمي گرفتند و مردها را به اسارت نمي بردند و دستورمي دادند که اموال مصادره نشود و همه آزادند؟ حضرت پاسخ دادند: زيرا بعيد المدي و دورنگر بودند و با آنکه حضرت اينگونه عمل مي کردند ديديد که دشمنان بغضاً لأبيک با امام حسين عليه السلام و اصحابشان رفتار کردند و با چه وضعي آن بزرگوار را به شهادت رساندند.

 

معظم له در ادامه به سيره ي علما و فقهاي بزرگ شيعه و الگو گرفتن آنان از اميرالمؤمنين علي عليه السلام اشاره داشتند و فرمودند: سيد ابوالحسن اصفهاني رضوان الله تعالي عليه از علمائي بود که از ايشان حکايات زيادي نقل شده است. يکي از بزرگان درباره ي شخصيت والاي اين عالم جليل القدر جهان اسلام آورده است که سيد ابوالحسن علماي قبل خود را به فراموشي و علماي بعد از خود را به خستگي کشاند و از خصوصيات اين عالم رباني دورنگري ايشان بوده است، از سيد ابوالحسن نقل شده در نجف اشرف به شخصي به نام سيد باقر که يکي از درباريان و مقربان حاکم آن زمان بود عنايت خاصي داشته و اين باعث شده بود که بعضي از طلاب به ايشان اعتراض کنند.

 

سيد در جواب گفته بودند که: مَلِک و حکومت که دست از دشمني با حوزه بر نمي دارد و علي القاعده براي طلاب مشکلاتي درست مي کند، سيد باقر که من عنايت خاصي به او دارم از مقربان حاکم است اگر روزي هم حاکم تصميم به کاري عليه حوزه گرفت اين شخص مي تواند مؤثر واقع شود و او را از تصميمش برگرداند از اين رو عنايتي که به او مي کنم در حقيقت عنايت به حوزه است و همين حاکم بوده که علمائي چون ميرزاي نائيني، سيد شهرستاني و سيد حجت و خودم و بسياري از علماي نجف اشرف و کربلاي معلي را تبعيد کرده بود و من بايد براي آينده ي حوزه برنامه ريزي و آينده نگري کنم. لذا در زمان سيد ابوالحسن براي حوزه مشکلاتي نبود و تمام مشکلات بعد از ايشان بود چون ديگران آينده نگري و حمايتي که سيد براي حوزه درست کرده بود نداشتند لذا مشکلاتي هم براي حوزه عارض شد.

 

مرجع عاليقدر افزودند: يکي از مصاديق دورانديشي و قدرت سيد ابوالحسن اين بود که در زمان مرجعيت ايشان در قصه ي هلال ماه شوال و عيد فطر بين علما اختلاف نمي شد و همه متفق القول بودند و در همان سالي که ايشان فوت کردند در عيد فطر اختلاف شد و باز نقل شده که يکي از علماي اهل عامه کتابي ضد تشيع نوشته بود و خبرش به سيد ابوالحسن رسيد، ايشان يکي از کسبه که با او رفيق بود سراغش فرستاد و گفت نويسنده اين کتاب را نزد من آوريد و آن کسبه هم رفت و مؤلف کتاب را نزد سيد ابوالحسن آورد و سيد هم احترامش کرد و سفره اي انداخت و به مؤلف گفت شنيده ام کتابي پيرامون شيعه نوشته اي؟! گفت:آري و کتاب را به سيد مي دهد و سيد چند صفحه اي را مطالعه مي کند و مي گويد احسنت و از مؤلف مي خواهند کتاب را نزدشان بگذارد تا تمام آن را مطالعه کنند و وقت رفتن مبلغ قابل توجهي به او مي دهند و او هم هرچند وقت يک بار سراغ کتاب را مي گرفت و سيد مي گفتند هنوز کتاب را نديده ام و اين امرادامه داشت تا آخر و کتاب هم چاپ نشد و به راحتي جلوي نشر کتاب را گرفتند و اگر چاپ مي شد کتاب ها ضدش نوشته و باعث خيلي اختلافها مي شد. اما ايشان با درايت و دور انديشي اي که داشتند فتنه را در نطفه خفه کردند.

 

حضرت آيت الله العظمي شيرازي مدظله العالي در ادامه به يکي از فرمايشات گهربار اميرالمؤمنين علي عليه السلام اشاره نموده و فرمودند: حضرت اميرالمؤمنين علي عليه السلام مي فرمايند: «لَيسَ العاقِلُ مَن يَعرِفُ الخَيرَ مِنَ الشَّرِّ وَلکِنَّ العاقِلَ مَن يَعرِفُ خَيرَ الشَّرَّينِ؛ عاقل آن نيست که خير را از شر تشخيص دهد، بلکه عاقل کسي است که ميان دو شر، آن را که ضررش کمتر است بشناسد».

 

و در خاتمه مرجع عاليقدر از خداي متعال براي حضار طلب توفيق و خدمت مسئلت فرمودند و با توصيه اي حکيمانه به فرمايشاتشان پايان دادند که اگر مقداري از امکانات صرف حمايت از حوزه هاي علميه گردد، خود حوزه حمايت علمي و فکري است براي مذهب و دين و در حوزه است که علمائي بزرگ چون آقا سيد ابوالحسن اصفهاني به وجود مي آيد.