بامداد روز جمعه هفدهم ماه شوال 1432ق(25/6/1390) رئیس مجلس اعلای اسلامی عراق، جناب حجت الاسلام سید عمارحکیم با بزرگ مرجع جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کرد و از دیدار معظم له ابراز خشنودی نمود و اظهار داشت که آرزو دارد در جوار حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام با ایشان دیدار کند.

مرجع عالیقدر نیز پس از استقبال از ایشان و هیئت همراه فرمودند: تمام آرزویم این است که آن امام بزرگوار اجازه دهند تا به محضر مبارکشان نائل گردم.

آن گاه افزودند: گستره ی حکومت امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیهما السلام پنجاه کشور فعلی را در بر می گرفت. آن حضرت طی حکومت حدود پنج ساله شان که با مشکلات داخلی و خارجی همراه بود، اما روش و منشی از خود بر جای گذاشتند که در طول تاریخ و حتی روزگار ما که پیشرفت های: اقتصادی، سیاسی و علمی را تجربه می کند، به خود ندیده است.

مرجع عالیقدر با اشاره به نمونه هایی از سیره بی نظیر آن حضرت فرمودند: امام امیرالمؤمنین علیه السلام می فرمایند: «هَیْهَاتَ أَنْ یَغْلِبَنِی هَوَایَ وَیَقُودَنِی جَشَعِی إِلَی تَخَیُّرِ الأطْعِمَةِ وَلَعَلَّ بِالْحِجَازِ أَوْ الْیَمَامَةِ مَنْ لا طَمَعَ لَهُ فِی الْقُرْصِ وَلا عَهْدَ لَهُ بِالشِّبَعِ؛(1) چند بعید [و ناممکن] است که هوای نفس بر من چیره شود، و حرصم مرا به گزینش خوراک های لذیذ بکشاند، در حالی که شاید در حجاز یا یمامه بینوایی باشد که به یافتن قرص نانی امید ندارد، و هرگز مزه ی سیری نچشیده باشد».

امام علیه السلام آن روزها که در کوفه بودند، بیشتر روزها غذا نمی خوردند و اگر هم چیزی می خوردند به حدّ سیری نمی رسید، زیرا ممکن بود کسی در گستره ی اسلامی و البته دور از مرکز حکومت، مانند حجاز و یمامه گرسنه مانده باشد.

لفظ «لعل؛ شاید» در سخن امام علیه السلام به معنای احتمال است، نه تأکید.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی افزودند: امیرالمؤمنین علیه السلام در روزگار خود و در طول تاریخ تا به امروز دشمنانی مکار داشته و دارند، اینان بر آن حضرت خرده می گرفتند و به خیال خود آن را نقطه ضعف امام علیه السلام تلقی می کردند، حال آن، سراسر فضیلت و منقبت امام علیه السلام بود. یکی از این موارد که بسیار بر آن تأکید داشتند عبارت «فیه دعابة؛ شوخ طبعی در او وجود داشت» بود.

با تمام این احوال، ولی نتوانستند نسبت به سخن پیش گفته ی امام علیه السلام اشکال بگیرند و با تمام تلاشی که برای یافتن نقطه ضعفی ـ به زعم خود ـ از آن حضرت داشتند نتوانستند مدرک و دلیلی برخلاف سخن امام علیه السلام یافته، گرسنه یا بی نان شبی را در دوره ی حکومت آن حضرت بیابند و بدین ترتیب سخنانشان را نقض کنند. آنان نیک دریافته بودند که در سایه ی حکومت عدل علی علیه السلام مردم در رفاه و آسایش متناسب با روزگار خود می زیستند.

آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی ادامه دادند: به راستی در روزگار ما و در سطح ثروتمندترین های جهان، حاکم یا حکومتی می تواند سخنی چون، فرمایش امیرالمومنین علی علیه السلام را ادعا کند؟

معظم له تأکید کردند: امیرالمؤمنین علیه السلام (به ظاهر) امروز در عراق و در میان مردم نیستند، اما زیارتگاه و شیوه ی حضرتش وجود دارد، لذا می بایست منش و روشِ حضرتش را همگانی کرده و با استفاده از تمام امکانات موجود به پیروی از سیره ایشان تشویق کرد تا از این رهگذر و به تدریج عراق اسلامی سامان بگیرد و به الگویی برای منطقه، کشورهای همسایه و جهان بدل شود.

ایشان همچنین تأکید کردند: بهره گرفتن از شیوه و سیره ی امیرالمؤمنین علیه السلام که همچنان پژواک آن در گوش زمان طنین انداز است، مسئولیت مهمِ همگان، به ویژه مردم شریف عراق است.

آن گاه حجت الاسلام سید عمار حکیم اظهار داشت: ما در این زمینه می کوشیم و همیشه در سخنرانی ها و پیام ها به دوستان خود تأکید می کنم که عمل ما و جهانیان هرگز و هرگز به پای آنچه آن حضرت انجام دادند نمی رسد، بلکه نمی از آن اقیانوس بی کران نیست، چراکه منش و روش آن حضرت سیره ای درخشان، فاخر و بی مانند است و تا روز واپسین این سیره برای جهانیان الگو خواهد بود، و ما می کوشیم در عمل به او اقتدا کنیم.

حجت الاسلام حکیم در ادامه ضمن سخنانی از وضعیت عراق، گزارشی کوتاه از روند عملیات سیاسی در عراق، چالش های پیش روی عملیات سیاسی، به ویژه آنچه گریبانگیر اتحاد ملی و وحدت در راستای پراکندگی ملت عراق، خصوصاً شیعیان این کشور است تقدیم مرجع عالیقدر کرد و گفت: تمام این تلاش برای آن است که عراق به ساحل امن برسد و مردم آن، آینده و تاریخی جدید و درخشان داشته باشند.

وی همچنین به تشریح اوضاع شیعیان بحرین و تلاشی که اتحاد ملی عراق در سطح منطقه و بین الملل برای حل بحران بحرین انجام داده است پرداخت.

در پایان این دیدار، مرجع عالیقدر با اشاره به اهمیت مسئولیت امروز در عراقِ اهل بیت علیهم السلام پرداخته خطاب به آقای حکیم و هیئت همراه فرمودند: خدای متعال می فرماید: «الَّذِینَ إِن مَّکَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ؛(2) همان کسانی که چون در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز برپا می دارند و زکات می دهند و به کارهای پسندیده وا می دارند، و از کارهای ناپسند باز می دارند، و فرجام همه ی کارها از آنِ خداست». برترین کار برای عراق امروز همگانی کردن سیره ی امیرالمؤمنین علیه السلام و فراهم آوردن زمینه ی رشد فکری است. شما تاریخی درخشان دارید، پس بکوشید با رفتار خود سیره ی امیرالمؤمنین علیه السلام را همگانی کنید. شایسته و مطلوب است حوزه ای علمیه، اما مستقل تأسیس کنید تا عالمانی برای عراق بپروراند و به صورت کانون فکری و علمی برای نسل های آینده درآید.

گفتنی است که شماری از افراد خاندان معزّز حکیم و رئیس دفتر مجلس اعلای اسلامی عراق، واحد بغداد حجت الاسلام سید عمارحکیم را در این دیدار همراهی می کردند.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. نهج البلاغه، نامه 54، خطاب به عثمان بن حُنیف انصاری.
2. سوره ی حج، آیه 41.