جمعی از عوامل و دست اندرکاران شبکه ی تلویزیون ماهواره ای امام حسین علیه السلام با بزرگ مرجع جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کردند و مورد استقبال معظم له قرار گرفتند.
یکی از اعضای این شبکه طی گزارشی چگونگی تهیه ی زمین در کربلای معلی برای این شبکه و این که بخشی از وجه آن را افراد عادی و با درآمد اندک داده اند، به اطلاع ایشان رساند.
حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی فرمودند: مرحوم علامه بحرالعلوم رضوان الله تعالی علیه حدود دویست سال قبل از دنیا رفت. داستانی از مرحوم آیت الله العظمی مرعشی نجفی یا یکی دیگر از علما درباره ی ایشان شنیدم. بر پایه ی این داستان، مرحوم علامه بحرالعلوم و جمعی از شاگردانشان شب قدری در حرم امام حسین علیه السلام حضور یافتند تا اعمال آن شب را در این مکان به جای آورند.
مرحوم بحرالعلوم به همراهان خود گفتند: در چنین شرایطی هر دعایی مستجاب است.
یکی از شاگردان علامه به نام سید دلدارعلی از روحانیون هندوستان که نزد مردم شهرتی ندارد، اما در نوشته های علما بسیار از او نام برده شده است، نیز در جمع زائران حضور داشت.
علامه از او پرسید: چه دعایی کردی و چه چیزی از خدا خواستی؟
پاسخ داد: از خدا خواستم که تا آخرین روز عمر دنیا همه ی فرزندان و نسل من عالم و واعظ باشند.
ایشان افزودند: چنانکه به دست می آید امروزه محترم ترین روحانیون و علمای شیعه در هندوستان از نسل سید دلدارعلی هستند و از چنان اخلاقی برخوردارند که مقبول شیعه، عامه و حتی بت پرستان هستند و البته این خانواده، بسیاری را نیز به راه حق هدایت کرده اند.
یکی از نوادگان این روحانی والا در هند از دنیا رفت و بر اساس گزارش مجله ای، بیش از پانصد هزار نفر مسلمان و غیر مسلمان در تشییع جنازه اش شرکت کردند که چنین چیزی کمتر اتفاق می افتد. یکی از آشنایان که با این خانواده نیز از نزدیک آشنا بود می گفت: یکی از نوادگان سید دلدارعلی از وجوه شرعی استفاده نمی کرد. خانه ی او نقصی داشت که می بایست برطرف شود.
شخصی که او را نیز می شناختم نزد وی آمد و مقداری پول به او داد و یادآوری کرد که این پول نه خمس است و نه زکات و حتی خمس آن را داده ام، آن را به شما هدیه می دهم تا خانه ات را تعمیر کنی.
روزی به خانه اش رفتم و دیدم یکی از پله های خانه اش همانند سابق شکسته و خطر آفرین است و چون علت عدم تعمیر آن را پرسیدم گفت: همسایه ای دارم که پله های خانه اش شکسته است و تا او آن را تعمیر نکند من به پله ی خانه ام دست نخواهم زد.
مرجع عالیقدر در ادامه فرمودند: توفیق الهی همسنگ و قیمت ندارد و به بها داده نمی شود، بلکه به بهانه داده می شود، لذا هرکس به هر مقدار، هرچند ناچیز در این راه بکوشد در قیامت آن را در نامه ی اعمالش خواهد یافت و هدایت یک نفر از طریق این نوع شبکه ها بر حسنات انسان می افزاید.
ایشان در ادامه فرمودند: سکرات موت، غمرات موت نیز خوانده شده است و بدین معناست که انسان نیکوکار، به محض مردن هزاران، صدها هزار و حتی میلیون ها حسنه پیش روی خود می بیند و البته نیز ممکن است بد زبانی یا ظلمی به کسی در کنار آن داشته باشد.
معظم له در بخش دیگری از سخنان خود فرمودند: شما از فعالیت خود دست نکشید و اگر روند کار قابل ملاحظه نبود سست نشوید، زیرا ممکن است از سوی امام حسین علیه السلام مورد امتحان قرار گرفته باشید و مطمئن باشید خستگی در این راه تباه نشده و به هدر نمی رود.
ایشان در این معنا به داستانی تاریخی از یکی از اصحاب امامان معصوم علیهم السلام پرداخته، فرمودند: کتاب ها اصحاب امامان معصوم علیهم السلام را از بیست هزار تا سی هزار نفر خوانده اند. در میان آنان شاید چند صد نفرشان بسیار عالی و از میان آنان کمتر از صد نفر بسیار عالی بودند که از آن جمله می توان از عبدالله بن ابی یعفور نام برد. وی از اصحاب امام صادق علیه السلام و سال ها در خدمت ایشان بود.
سه مطلب به اختصار درباره ی او بیان می کنم:
نوشته اند: او همیشه بیمار بود و با این که غالباً در محضر امام علیه السلام بود هرگز از امام علیه السلام نخواست برای شفاگرفتن دعا کنند و این در حالی بود که بسیاری از بیماران لاعلاج به برکت دعا یا یک دست کشیدن حضرتش درمان می شدند.
حضرت به او فرموده بودند انسان مؤمن، اما گرفتار در این دنیا پس از مردن، آرزو می کند که ای کاش در دنیا رنج و درد بیشتری می دید، چراکه به پاداش سختی های دنیا در دنیای دیگر مقام والایی خواهد یافت.
او روزی به امام صادق علیه السلام عرض کرد: اگر سیبی را دو نیم کنیم و شما نصف آن را حرام و نصف دیگرش را حرام بدانید می پذیرم.
به راستی آیا ما می توانیم مانند ابن ابی یعفور باشیم؟ انسان باید بکوشد بهترین خدمت ها را انجام دهد، ولی اگر نتوانست، به مرتبه ی پایین و پایین تر بسنده کند و البته در این امور گاهی ناکامی وجود دارد و زمانی موفقیت، چندان مطلوب نیست، اما در هر حال نباید ناامید شد و باید مشکلات را تحمل کرد تا از امتحان سرافراز بیرون آمد.
آن گاه به داستانی از زندگی مرحوم آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی قدس سره اشاره، یادآوری کردند: مرحوم آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی هنوز به مقام مرجعیت نرسیده بود که وجوهات دریافت کند، لذا با دیدن گرفتاری مالی و بی خانمانی طلاب خانه ی خود را فروخت و وجه آن را در اختیار طلاب گذاشت و زن و فرزند خود را در یک مسجد جای داد و تا آخر عمر اجاره نشین بود و البته طلاب زیادی خانه خریده بودند.
ایشان افزودند: علامه سید محسن امین، صاحب کتاب اعیان الشیعه از هم شاگردی های آن مرحوم بود. وی پس از فوت آیت الله اصفهانی نوشت: من و سید ابوالحسن سه وجه اشتراک داریم و آن این است که در یک سال متولد شدیم، هر دو عالم هستیم و هر دو از شاگردان آخوند خراسانی هستیم. وجه افتراق ما نیز از این قرار است: او مرجع تقلید جهان تشیع شد و من در روستای شقرای لبنان احوالات او را می نگارم و وی فوت کرد و من هنوز زنده ام.
آیت الله العظمی شیرازی مدظله ادامه دادند: مهم این بود که آیت الله اصفهانی مقاوت داشته، در برابر ناملایمات ایستادگی می کرد. هرکاری جدیت می خواهد و شما نیز در این راه باید جدیت کنید و نومیدی به خود راه ندهید. انسان تا می تواند باید در راه اهل بیت علیهم السلام و خدمت به اهداف آنان بی وقفه بکوشد و همانند ابن ابی یعفورها باید مشکلات و تنگناها را تحمل کرد و در راه رفع آن و نیل به پیشرفت از پای نایستاد.
شما باید اندیشه، اهداف، جهاد و خدمات امام حسین علیه السلام را به جهان هفت میلیارد نفری برسانید و کاری کنید که سخن شما درباره ی امام حسین علیه السلام به جهانیان سرآمد سخن ها باشد و البته جهان تشنه ی شناخت این خاندان است.
مرجع عالیقدر در خاتمه توفیق روزافزون اعضای شبکه جهانی امام حسین علیه السلام را از خدای متعال خواستار شدند.
