دانشگاه جهاني اهل بيت عليهم السلام در کربلاي معلا، در چارچوب فعاليت‌هاي گسترده فرهنگي خود، از علامه سيد مرتضي شيرازي، رئيس مؤسسه جهاني آية الله العظمي شيرازي (که مقر آن در واشنگتن است) دعوت به عمل آورد.
آية الله سيد مرتضي شيرازي طي خطابه‌اي، سخنان خود را اين گونه آغاز کرد: انسان گاهي ثروتي در اختيار دارد و زماني آن را از دست مي‌دهد، زيرا نمي‌داند چگونه از اين ثروت استفاده کند. همين طور ممکن است فرد دانشمندي که در فقه، اصول، فيزيک، پزشکي يا دانش ديگري متخصص باشد، اما نداند چگونه اين ثروت را به کار گيرد و از آن بهره‌مند شود. دانش، دارايي، اعتبار، جايگاه اجتماعي، خوش‌نامي، جواني و توان انديشيدن و برنامه ريزي کردن هر يک ثروتي ارزشمند است، ولي اين سؤال پيش مي‌آيد که: آيا مي‌توانيم به نحو مطلوب از اين ثروت‌ها بهره گيريم؟
پاسخ اين است که: يکي از اين ثروت‌ها استفاده مي‌کند و ديگري آن‌ها را به حال خود وا مي‌گذارد.
آن گاه معظم له در اين باب به ماجراي شخصي استشهاد کرد که مدت ده سال ازعمر خود را در زندان گذراند، ولي از پاي ننشست. او توانست سازماني را به وجود بياورد و زندانيان و زنان و کودکان ملاقات کننده را به عضويت آن سازمان در آورد و با رهبري‌هاي خود از داخل زندان و تلاش اعضاي آن در خارج از زندان توانست که در اين مدت ده‌هزار مسجد ساخته شد.
سپس اين بيت منسوب به اميرالمؤمنين عليه السلام استناد کرد که حضرت فرموده است:
«تو خود را موجودي خرد مي‌پنداري؟ [در حالي که اين گونه نيست] چرا که جهان با تمام بزرگي و عظمتش در تو نهفته است».
علامه سيد مرتضي شيرازي در ادامه بر اين مطلب تأکيد کرد که نيروي سترگي در انسان انباشته شده است که اگر به کار گرفته شود، معجزه مي‌آفريند. مثلاً مرحوم علامه حلي هفتصد سال قبل با استفاده از نيروي علمي خود هزار کتاب و رساله نوشت که البته اين رقم بسيار بزرگ است. همين طور مرحوم والد معظم (آية الله العظمي سيد محمد شيرازي) از اين توانمندي حسن استفاده را کرد وبيش از 1300 جلد کتاب و جزوه نگاشت.
رئيس مؤسسه جهاني آية الله العظمي شيرازي افزود: ما امروز در کربلاي معلا و در جوار سيدالشهدا عليه السلام هستيم پس بايد از قيام امام حسين عليه السلام که ثروت و پشتوانه‌اي بس بزرگ است _ اگر چه به اندازه يک هزارم _ استفاده کنيم. امام صادق عليه السلام فرموده است: هرگاه به زيارت امام حسين عليه السلام رفتيد خموشي گزينيد و تنها از خوبي سخن بگوييد و زبان به خير بگشاييد. [بدانيد که] فاطمه زهرا سلام الله عليه بر زوار سيد الشهدا عليه السلام مي‌نگرد و از خدا تمام خوبي‌ها را براي او مسئلت مي‌کند. پس از زيارت او (امام حسين عليه السلام) دريغ نکنيد [و خود را از آن بي‌نياز مپنداريد] که خير [ناشي از] زيارت او در شمار نيايد.
بنابراين فرموده امام صادق عليه السلام وجود مبارک امام حسين عليه السلام ثروتي بي‌مانند است. حال با خود بينديشيم که آيا يک در هزار يا يک در ميليون از اين ثروت استفاده کرده‌ايم؟
شخصيتي مسيحي درباره امام حسين عليه السلام گفته است: اگر حسين از آن ما مي‌بود، در هر وجب اين خاکدان پرچمي به نام او برافراشته، مردم را به سوي او مي‌خوانديم.
يک روحاني مسيحي بزرگتر نيز گفته است: اکنون عيسي، مرکبي را که حضرت بر آن سوار مي‌شد و نعل آن مرکب را دراختيار نداريم، اما زماني مرکب عيسي از جايي مي‌گذشت و جاي سم آن حيوان بر زمين ماند. مسيحيان کليسايي بزرگ و با شکوه در آن جا ساختند که زيارتگاه هزاران تن مي‌باشد.
اگر انسان بخواهد از ثروتي بهره گيرد بايد ميان او و آن ثروت سنخيت و تجانس وجود داشته باشد و زماني مي‌توانيم از اين ثروت استفاده کنيم که از سه ويژگي و شرط برخوردار باشيم:
1_ بايد به سلاح فرهنگ و دانش عالي در تمام ابعاد آن مسلح باشيم. پس انسان بايد فرهيخته باشد تا بتواند رسالت و نداي امام حسين عليه السلام را که همان رسالت آزادگي، عزت، اصلاح است به گوش جهانيان برساند و اين سلاح در مطبوعات و رسانه‌هاي صوتي و تصويري نماد مي‌يابد ... يکي از خلفاي عباسي با اشاره به هشام بن الحکم (يکي از ياران امام صادق عليه السلام) گفت: زبان اين مرد، بر من کار‌گرتر از صد هزار شمشير است.
ناپلئون نيز در يکي از خطابه‌هاي خود گفته است: چهار روزنامه بيش از صد هزار تفنگ مرا هراسناک مي‌کند.
2_ پروراندن انديشه: که بايد آن را با فکر و انديشه اهل بيت عليهم السلام پر بار کرد. يکي از مفاهيم فکري اهل بيت عليهم السلام اين استکه: زمين از آن خداست و از آنِ هر کسي است که آن را آباد کند.
بنابراين بايد زمين رايگان باشد. عراق امروز نيازمند سيصد هزار واحد مسکوني است، زيرا به همين مقدار و شايد بيشتر، خانواده‌هاي بي‌خانه وجود دارند که در اين مورد، مطالعه کتاب «الصياغة الجديدة» آية الله العظمي شيرازي قدس سره به جا و لازم است.
3_ نيل به فضايل اخلاقي: آنان که به بهره‌مند شدن از ثروت وجود سيدالشهداء عليه السلام اميد بسته‌اند، بايد خود را به بالاترين و والاترين مراتب فضايل اخلاقي آراسته کنند که از آن جمله فروتني، سعه صدر، اخلاق برتر، صبر، ايثار، محبت، بخشندگي و... مي‌باشد .
