در شامگاه روز پنج شنبه هشتم ماه ربیع الثانی 1433ق (11/12/1390) جمعی از استادان و طلاب حوزه ی علمیه ی رسول اعظم صلی الله علیه وآله در بیت بزرگ مرجع جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی با معظم له دیدار کردند و مورد استقبال ایشان قرار گرفتند و به توصیه های راهگشایشان گوش فرا دادند.

مرجع عالیقدر در این دیدار با توصیه و تأکید بر تعلیم و تعلم و دانش اندوزی در هر زمان و مکان و غنیمت شمردن طلاب از فرصتها فرمودند: دو توصیه ی مهم وجود دارد که تحصیل کردگان، به ویژه طلاب علوم دینی باید به آن التزام داشته باشند:

1. تمام عمر باید در راه دانش اندوزی سپری شود، لذا طلاب باید از تمام لحظه ها و حتی روزهای تعطیل، مانند تعطیلات ایام هفته و مناسبات بهره جسته و بر اندوخته ی علمی خود بیفزایند و فرصت های از دست رفته را در روزهای پنج شنبه و جمعه جبران کنند و بدانند که علمای بزرگ گذشته این گونه عمل می کردند؛ عالمانی چون: شیخ مفید و شیخ انصاری که با پشتکار و البته دیگر ویژگی های لازم نام خود را جاودانگی بخشیدند.

مرجع عالیقدر درباره ی چگونگی استفاده ی علمای تشیع از اوقات و فرصت ها و سپری کردن عمر خود در دانش اندوزی فرمودند: چندین دهه قبل زمانی که در کربلای معلی بودیم به مناسبت عیدالله الاکبر غدیر به همراه مرحوم اخوی (مرجع راحل حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد حسینی شیرازی قدس سره) برای زیارت مخصوص امیرالمؤمنین علیه السلام در روز عید غدیر به نجف اشرف مشرف شدیم و در یکی از مدارس دینی سکنا گزیدیم.

ایشان افزودند: هر بار که از زیارت باز می گشتیم، مرحوم اخوی وارد زیر زمین می شدند و در مدت دو شب و سه روزی که در نجف اشرف بودیم، ایشان کتابی اخلاقی تحت عنوان الفضائل والاضداد (فضیلت ها و رذیلت ها) تألیف کردند.

استفاده از فرصت ها هر جا و هر زمان باید این گونه باشد و البته جوانان و نوجوانان در این معنا باید ویژگی بارزی داشته باشند.

2. دیگر سفارش بایسته ی توجه، پایبندی به تقوای حقیقی است، لذا اهل علم و طلاب علوم دینی باید بر پرهیزگاری و ایمان خود افزوده، اعتقاد خود را به خدای سبحان و معاد محکم تر و ریشه دار تر کنند. انسان مؤمن چنین اموری را از قرآن کریم و احادیث شریف اهل بیت علیهم السلام می تواند کسب کند، البته به اراده و عزم محکم و نیز عملی کردن آن در زندگی خود نیاز دارد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در بخش دیگری از بیاناتشان با تاکید بر تقوا و پرهیز گاری اهل علم به بیان تقوای یکی از عالمان گذشته پرداخته و فرمودند: در روزگاران گذشته و در شبی نسبتاً سرد شاهزاده خانمی دیرهنگام به خانه اش باز می گشت که مدرسه ای دینی بر سر راه خود دید.

او که از تاریکی شب و خلوتی مسیر سخت ترسیده بود، با خود اندیشید که شب را در آن مدرسه سپری کند و با همین انگیزه وارد مدرسه شد.

اتفاقاً آن شب تنها یک طلبه ی مجرد در مدرسه بود و شاهزاده درب اتاق او را زد و طلبه با گشودن درب با دختری جوان روبه رو شد؛ دختری که به او پناه آورده بود تا شب را با اطمینان خاطر در آن مدرسه سپری کند، لذا او را به اتاق خود راه داد.

شاهزاده نیز با آرامش خاطر تا صبح در آن جا خوابید و بامدادان به خانه ی خویش بازگشت و چون از سوی پدر مورد بازخواست قرار گرفت، تماماً ماجرای خود را برایش بازگفت.

پادشاه که گفته ی دختر خود را باور نکرده بود کسانی را برای احضار طلبه ی یادشده گسیل داشت تا از ماجرا مطلع شود و با آمدن طلبه، وی دریافت که تقوای طلبه او را از نزدیک شدن به دختر و حتی گفتگو کردن با او بازداشته بود، لذا بر آن شد تا از او تشکر کند که در آن هنگام آثار تازه ی سوختگی بر روی انگشت او دید و علت آن را جویا شد.

طلبه ی جوان گفت: من جوانم و مجرد. دختر جوان تو شب گذشته را در اتاق من سپری کرد و چون شخص سومی حضور نداشت، شیطان بنای وسوسه گذاشته و من از ترس شکست در برابر او، انگشت خود را به آتش نزدیک می کردم تا هیجان شهوت را با سوزش آتش فرو نشانم.

بدین ترتیب شب را به صبح رساندم و خدای متعال مرا از دام شیطان و نفس امّاره نجات داد.

ایشان افزودند: شاهزاده خانم که سخنان طلبه ی جوان را شنید گفت: سخن او درست است و من بوی گوشت سوخته می شنیدم، اما نمی دانستم او با خود چنین می کند.

پادشاه که سخنان طلبه و تأیید دختر را شنید، دختر خود را به همسری آن طلبه درآورد و طلبه ی جوان پرهیزگار بعدها یکی از علمای بزرگ شیعه شد که او «جناب میرداماد» بود.

معظم له در ادامه فرمودند: وجود چنین مدرسه ای که دختری به آن پناه ببرد و در امان باشد و چنان طلبه ای، پر خیر و برکت و مبارک است.

ایشان همچنین خطاب به میهمانان فرمودند: برای نهادینه کردن هر چه بیشتر پرهیزگاری در وجود خود، از محرمات ـ خرد و کلان آن ـ پرهیز کنید و بر نماز شب و خواندن دعاهایی از جمله دعای کمیل و تأمل و تدبر در الفاظ و مفاهیم دعاها مواظبت کنید. زیارت امام حسین علیه السلام و توسل به امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف در هر بامدادان دیگر امور درخور توجه است، باشد که از این رهگذر مورد عنایت خاصّه ی حضرتش قرار گیرید.

آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی یادآوری کردند: طلاب بسیاری معاصر و همدرس شیخ مفید قدس سره بودند، اما از میان آنان تنها نام شیخ مفید ماندگار و جاودانه شد و این جاودانگی به برکت پایبندی وی به پرهیزگاری و پارسایی بود.

ایشان آن گاه خطاب به میهمانان تأکید کردند: شما در حال حاضر مسیر دانش اندوزی پیموده اید و به منزله ی سربازان امام زمان عجّل الله تعالی فرجه الشریف هستید و البته جوانید در آغاز عمر بسر می برید. بنابراین بکوشید بر پایبندی خود به دو سفارش پیش گفته بیفزایید و بر این شیوه خود را بپرورانید و اگر ـ خدای ناکرده ـ کوتاهی کردید به درگاه خدا توبه کنید و بر عدم تکرار کوتاهی و خطا تصمیم بگیرید تا روح پارسایی و پرهیزگاری در شما نهادینه شود.

فراموش نکنید بسیاری از اهل علم که پیش از شما زندگی می کردند متأسفانه فریب شیطان خوردند، بدین ترتیب که با مال، ترساندن و تشویق کردن، آنان را به بیراهه کشاند، ولی برخی از آنان گرفتار دام شیطان نشدند و به توفیق و سعادت دست یافتند.