LOGIN
دیدارها
shirazi.ir
"حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی:"
قرآن و عترت، تنها ملاک حق و حقیقت، و معیار سعادت و رستگاری در دو جهان است
کد 3745
نسخه مناسب چاپ کپی خبر لینک کوتاه ‏ 29 اردیبهشت 1394 - 30 رجب الأصب 1436
 
روز پنج شنبه 25 ماه رجب 1436 قمری مصادف با (24/2/94) شمسی همزمان با سالروز شهادت هفتمین کوکب ولایت و امامت و نهمین اختر تابناک عصمت و طهارت حضرت موسی بن جعفر علیه السلام جمعی از بانوان کویت، با حضور در بیت مرجعیت جلیل القدر شیعه، با حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کردند.

در این دیدار، معظم له در بیاناتی، ضمن تسلیت شهادت جانسوز امام کاظم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: چهارده معصوم علیهم السلام که به فرمایش قرآن «اهل بیت» نام دارند، به امر خدا و فرمایش رسول خدا همسنگ با قرآن معرّفی شدند و این دو یعنی قرآن و اهل بیت علیهم السلام تنها ملاک حق و حقیقت بوده و معیار سعادت و رستگاری در دو جهان می باشند.

ایشان در ادامه بیان داشتند: از هفتمین اختر تابناک امامت و ولایت، امام کاظم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام نقل شده است که حضرت فرمودند: «إیّاک أن تمنع فی طاعة الله فتنفق مثلیه فی معصیة الله؛ بر حذر باش و بترس از اینکه گرفتار تاوان شوی در صورتی که بُخل ورزی و از هزینه نمودن در راه اطاعت خدا که ثواب و عوض دارد اختیاراً دریغ کنی که آنگاه دو برابر آن را در نافرمانی خدا که عقاب و گرفتاری دارد قهراً هزینه خواهی کرد».

امام کاظم حضرت موسی بن جعفر علیه السلام در این حدیث شریف، به یک حقیقت واقعی و نیز یک حقیقت اجتماعی و تاریخی اشاره فرمودند و آن این است که هر انسانی، مرد یا زن، ثروتمند یا مستمند، عالم و یا غیر عالم، اگر حقوق مالی یا بدنی بر عهده داشته باشد و آن را با اختیار و رغبت تأدیه نکند، دچار وضعیت و شرایطی خواهد شد که دو برابر آن را بدون اختیار و رغبت، بلکه با اکراه و نفرت در راه باطل هزینه کند. به عنوان مثال اگر به عهده انسان بود که یک هزار دینار در راه حق هزینه کند، اما از انجام آن خودداری ورزد، زمانی خواهد رسید که دو برابر آن را در راه باطل هزینه خواهد کرد که در این صورت نه تنها اجری نخواهد داشت، بلکه به علت هزینه کردن در راه باطل کیفر نیز خواهد شد.

معظم له مثال دیگری در این زمینه ارائه نموده و فرمودند: اگر انسان با صحنه ای روبرو شد که خدایش بر او واجب کرده نسبت به آن از زبان خود در امر به معروف و نهی از منکر استفاده کند، او اگر از انجام چنین وظیفه ای خودداری کند، روزی در پیش خواهد داشت که همین زبان را بیش از آن که باید در راه حق استفاده کند، در راه باطل به کار خواهد بست. بنابراین اگر انسان از توان گویایی خود در راه امر به معروف و نهی از منکر استفاده کند پاداش و درجه خواهد داشت، ولی اگر چنین نکند آن را دو چندان در باطل به کار خواهد برد و نه تنها پاداش نخواهد داشت که مستحق کیفر و عذاب خواهد بود.

مرجع عالیقدر تأکید کردند: هر انسانی، به ویژه پدران و مادران، باید با اعمال درست خود، دین را برای فرزندان خود تجلی خارجی بخشند، بدین معنا که خود در عمل به واجبات پایبند باشند، چراکه این رفتار، تبلیغ عملی بوده و از تبلیغ گفتاری، در فرزندان و دیگران اثرگذارتر است.

معظم له به مناسبت موضوع، یادآوری کردند که امام باقر علیه السلام فرمودند: «در روزگار رسول خدا صلی الله علیه وآله مردی مؤمن وجود داشت به نام «سعد» او فقیر و سخت نیازمند و صُفّه نشین بود و صُفّه محلی است که در اطراف مسجد قرار داشت و مستمندان در آن جا سکونت داشتند. او هماره در کنار رسول خدا صلی الله علیه وآله بود و تمام اوقات را درک می کرد و هیچ یک از آن را از دست نمی داد. پیامبر خدا بر او دل می سوزاندند و نگران فقر و غربت او بودند و لذا به او می فرمودند: ای سعد، اگر چیزی به دستم آید، حتما تو را بی نیاز خواهم کرد. مدتی گذشت و چیزی به حضرتش نرسید و اندوه ایشان برای سعد سخت فزونی گرفت. خدای متعال که از اندوه رسولش خبردار شد، جبرئیل را با دو درهم نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرستاد و جبرئیل به ایشان گفت: یا رسول الله، خدای متعال از اندوه شما برای سعد آگاه است، آیا دوست دارید او را بی نیاز کنید؟

فرمودند: آری.

جبرئیل گفت: این دو درهم را بگیرید و به او بدهید و فرمانش دهید با آن تجارت نموده و کسب و کاری راه اندازد.

پیامبر اکرم آن دو درهم را گرفتند و برای اقامه ی نماز ظهر از خانه بیرون شدند که سعد را دیدند کنار حجره (اتاق) های آن حضرت ایستاده است. پیامبر صلی الله علیه وآله وقتی او را دیدند به او فرمودند: آیا کار تجارت را نیک بلدی؟

سعد گفت: به خدا سوگند، چیزی را که با آن کسب و کار کنم ندارم.

حضرت دو درهم را به او دادند و فرمودند: با این دو درهم کسب و کار کن و روزی خدا را به دست آور. سعد دو درهم را گرفت و با حضرتش روانه ی مسجد شد و نماز ظهر و عصر را با رسول خدا صلی الله علیه وآله گزارد. آنگاه که نماز تمام شد، حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه وآله به او فرمودند: ای سعد، برخیز و دنبال روزی باش و در عین حال از آخرتت غافل مشو.

سعد به تجارت پرداخت و هرچه به هر قیمتی می خرید به دو برابر می فروخت و دنیا به او اقبال کرد. بدین ترتیب سعد ثروتی فراوان اندوخت و کار تجارتش بالا گرفت. او بر درب مسجد جایی را برگزید و در آن جا نشست و تجارت خود را در آن جا گرد آورد. از آن پس هرگاه بلال بانگ اذان و اقامه ی نماز بر می آورد و رسول خدا صلی الله علیه وآله عازم می شدند سعد را می دیدند که به خرید و فروش و کار دنیا مشغول است و برخلاف گذشته برای نماز آماده نشده است. لذا حضرت به او می فرمودند: ای سعد، دنیا تو را از آخرت بازداشته است؟

او پاسخ می داد: چه کنم دارایی ام را تباه کنم؟ به شخصی کالایی فروخته ام که می خواهم پول آن را بگیرم و از دیگری کالایی خریده ام که باید بهای آن را بدهم.

با این واکنش، رسول خدا صلی الله علیه وآله بیش از اندوهش بر نداری و فقر سعد، اندوهگین شدند. در آن حال جبرئیل نازل شد و به ایشان عرض کرد: یا رسول الله، خدای متعال از اندوه شما آگاه شد، کدام یک از دو حالت فقر و غنای سعد را بیشتر دوست می دارید؟

ایشان فرمودند: حالت اول، زیرا به جای دنیا آخرتش را تأمین می کرد.

جبرئیل عرض کرد: دنیا دوستی، فتنه ای است که انسان را از آخرت باز می دارد. از سعد بخواهید که دو درهم را به شما بازگرداند که در آن صورت به حالت نخست خود باز خواهد گشت.

رسول خدا صلی الله علیه وآله از مسجد خارج شده و نزد سعد رفتند و به او فرمودند: ای سعد، نمی خواهی دو درهمی که به تو دادم باز پس دهی؟

گفت: بلکه دویست درهم خواهم داد.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: نه، فقط همان دو درهم را می خواهم.

سعد دو درهم را به رسول خدا صلی الله علیه وآله داد و از آن پس دنیا از او روی گرداند و سعد به حالت نخست خود بازگشت».

مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در ادامه فرمودند: این داستان، چکیده ی تاریخ است و اگر انسان از قدرت توانمندی، زبان، دست و دارایی خود در راه خیر و حق هزینه نکند و از این کار دریغ ورزد، زمانی خواهد رسید که دو برابر آن را در راه شر و باطل خرج کند و البته پاداش نداشته و مستحق کیفر نیز خواهد بود.

ایشان فرمودند: همگی و در هر زمان، به ویژه در ماه های پر خیر و برکت رجب، شعبان المعظم و ماه مبارک رمضان، توانمندی، درک، دانش و خرد خود را در راه حق و خیر به کار گیریم و در این کار دریغ نورزیم، چراکه نعمت ها از ما سلب خواهد شد و چنان که در حدیث شریف امام کاظم علیه السلام آمده است دو چندان آن را در راه باطل صرف خواهیم کرد ـ والعیاذ بالله ـ .

حضرت آیت الله العظمی شیرازی در خاتمه، تعجیل در فرج حضرت بقیة الله الأعظم امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را از خدای متعال خواستار شدند تا به برکت وجود مقدس حضرتش جامعه و مردم از مشکلات رهایی یابند و امنیت، آسایش، آرامش، ایمان و همه ی خیرات و خوبی ها در سراسر جهان فراگیر شود.
 

  • نظری برای این خبر درج نشده است.