حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي جمعي از علما، فضلا وطلاب ايراني و عراقي و نيز شماري از خانواده هاي افريقايي را در شهر مقدس قم به حضور پذيرفت.

 

معظم له ضمن خوشامدگويي وارائه رهنمودهايي به ميهمانان، داستاني اخلاقي بيان فرمودند که نشانه عظمت نماز و جايگاه والاي اخلاص در عمل است.

 

ايشان فرمودند: يکي از طلبه هاي مرحوم شيخ محمد طه نجف (از علماي بزرگ نجف اشرف که پيش از مرحوم آخوند خراساني مقام مرجعيت داشت) استاد و جمعي از طلاب را به ميهماني در خانه خود دعوت کرد. مرحوم شيخ محمد طه نجف دعوت را پذيرفت. ميزبان سفره اي گسترد و با نان و خرما از حاضران پذيرايي کرد. همگان نان و خرما خوردند، اما شيخ به خوردن خرما بسنده کرد. اصرار صاحب خانه نيز نتوانست شيخ را وادار به خوردن نان کند. اين کار شيخ تعجب حاضران را برانگيخت و استاد دليل اين کار را نيز بيان نکرد. روزي يکي از طلاب خدمت استاد رسيد و علت نخوردن نان را از ايشان پرسيد و براي روشن شدن قضيه، به شدت پافشاري کرد. استاد در پاسخ گفت: به دليل حرمت يا نجاست نبود که از خوردن نان خودداري کردم، بلکه از آن جهت بود که بانويي که نان را پخته بود، براي تهيه آن، فضيلت نماز اول وقت را از دست داده بود. طلبه سؤال کننده، محضر استاد را ترک کرد و شتابان خود را به طلبه ميزبان رساند و ماجرا را با او در ميان گذارد. صاحب خانه از آن زن ما وقع را پرسيد و آن زن گفته شيخ محمد طه نجف را به طور کامل تأييد کرد. جاي تأمل دارد که: شيخ محمد طه نجف چگونه و با کدام پشتوانه اي به اين حقيقت پي برده بود؟

 

آن گاه معظم له چند خانواده به همراه فرزندان شان را که از کشورهاي افريقايي آمده بودند به حضور پذيرفتند و اذان و اقامه را که از سنت هاي مؤکد اسلام است در گوش دو نوزاد همراه ميهمانان خواندند.

 

پس از اين ديدار خانواده هاي ميهمان با حجة الاسلام و المسلمين سيد حسين شيرازي (فرزند مرجع عالي قدر حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي) ديدار کردند.

 

ايشان ضمن بياناتي از علم و عقل سخن به ميان آورد. وي در اين باره گفت: علم و عقل تنها با خواندن و نوشتن به دست نخواهد آمد، بلکه موهبت هايي است که خدا به انسان عنايت مي کند. البته دست يابي به چنين موهبتي مستلزم تلاش براي رسيدن به ايمان واقعي، تقوا و فراهم آوردن خشنودي خدا به وسيله اعمال شايسته است. پاي بندي بر فرمانبرداري از خدا و تسليم فرمان او بودن ديگر عوامل دست يابي به علم و عقل است.