در روز 24 ماه ربیع الثانی 1437ق جمعی از مردان و زنان مؤمن عراقی، شکل یافته از دانشجویان و بانوانِ اساتید آموزشگاه های عالی، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند.

معظم له در این دیدار، ضمن بیاناتی خطاب به میهمانان فرمودند: زمانی که از سمت درب قبله به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف می شوید، هنگام ورود به حرم ملکوتی آن حضرت، مرقد حبیب بن مظاهر را می بینید و چون از حرم خارج می شوید مجدداً مرقد آن بزرگوار نمایان است و این امر برای همه ی کسانی که از درب قبله وارد حرم امام حسین علیه السلام می شوند یکسان می باشد. هیچ می دانید که ایشان چندین سال با شمر بن ذی الجوشن ـ لعنة الله علیه ـ هم دوره و هم محل بود؟ با این توصیف حبیب بن مظاهر، حبیب، و شمر، قاتل امام حسین علیه السلام و بدفرجام شد.

شمر می توانست همانند حبیب باشد و عاقبت بخیر شود، ولی تسلیم نفس امّاره شد؛ نفسی که در حبیب هم بود، اما حبیب تسلیم آن نشد و در نتیجه در صف یاران حضرت سیدالشهدا علیه السلام قرار گرفت و شمر به سپاه و لشکر ابن زیاد و ابن سعد پیوست.

معظم له در توضیح این مطلب فرمودند: مردان و زنان باید به مسئولیتِ خود پایبند باشند لذا شما باید برای جذب پسران و دختران عراق و قرار دادن آنان در مسیر صحیح، بکوشید و بدانید که جوانان عراق از چهارسو آماج حملات فکری و روحی قرار گرفته اند:

1. کمونیسم؛

2. بعثی گری؛

3. لائیسم؛

4. وهابیت.

این هجمه ها از حملات تروریستی و انتحاری و انفجار به مراتب سخت تر و سنگین تر است، چراکه مغز، اندیشه و روح افراد جامعه، به ویژه محصلان و دانشجویان را هدف قرار داده است. بنابراین باید به مسئولیت ها در این زمینه توجه شود و البته همگان و حتی جوانان مسئولیت دارند. لذا در راستای به انجام رساندنِ این مسئولیت باید جوانان را گرد عقاید و اخلاق اهل بیت علیهم السلام فراهم آورید و توجه داشته باشید که هریک از شما و جوانان توانمندی های بالقوه ای دارید، پس به مسئولیت های خود پایبند بوده و به آن عمل کنید.

مرجع عالیقدر افزودند: 1200 سال قبل، یعنی در روزگار غیبت صغرای مولایمان حضرت بقیة الله الأعظم آقا امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، نود درصد جمعیت شهر بغداد شیعه نبودند. در آن روزگار یکی از علمای عامه (اهل تسنن) به نام محمد در بغداد زندگی می کرد. او بسیار فعال و در کار خود جدی بود. مرحوم شیخ طوسی درباره ی او گفته است: «روی للعامة فأکثر؛ برای عامه بسیار روایت کرده است».

محمد کتاب های فراوانی در اندیشه ی عامه تألیف کرده بود. عده ای از جوانان شیعی با او آمد و شد کرده و در مسأله ی مذهب و اعتقادات با وی به بحث و مناقشه می پرداختند. در نتیجه او به برکت نور اهل بیت علیهم السلام مستبصر شد و به مذهب این خاندان پاک گروید و در شمار علمای بزرگ شیعه قرار گرفت. پدر این عالم مستبصر شده تاجر بود و وقتی که از دنیا رفت سیصد هزار دینارِ طلا (معادل یک تن یا بیشتر) از او بر جای ماند و به عنوان ارث به فرزندش محمد رسید و او تمام آن ثروت را در راه اهل بیت علیهم السلام خرج کرد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در ادامه فرمودند: با این که شیعیانِ آن روزِ بغداد در اقلیت قرار داشتند، اما به خوبی نقش خود را ایفا کردند و مسئولانه انجام وظیفه نمودند. امروزه وضع بغداد با بغدادِ 1200 سال قبل متفاوت است، بدین معنا که آمار شیعیان این شهر به مراتب بیشتر است که در میان آنان عالمان، پزشکان، مهندسان، فرهیختگان، بازرگانان و... وجود دارند. لذا باید در راه و در مسیر خدمت به اهل بیت علیهم السلام بیشتر و بیشتر فعالیت و تلاش کنند و البته مردان و زنان به یک اندازه در این زمینه مسئولیت دارند.

ایشان تأکید کرده، فرمودند: آری، این مسئولیت ها با مشکلات و خستگی همراه است، اما توجه داشته باشیم که همه چیز در دنیا با سختی و مشکل مواجه است، مانند: زندگی، ازدواج، تهیه ی مسکن و بیماری و این ویژگی جدانشدنی و طبیعت دنیاست.

شما مردان و زنان باید با همه ی توان، عراق و ملت عراق، به ویژه جوانان را بیدار کنید، چراکه مسئولیت همگان، خصوصاً زنان نیز سنگین است چنان که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمودند: «کلکم راع وکلکم مسئول عن رعیته؛ همگی تان سرپرستانید و همگی نسبت به زیردستان مسئولید».

معظم له سخنان خود را این گونه به پایان بردند: از خدای متعال مسألت دارم که بلاها را از شیعیان جهان، به ویژه شیعیان عراق دور بدارد، آنان را یاری فرماید، دشمنان شان را خوار گرداند و گرفتاری و رنجی که امروزه با آن دست به گریبان هستند به پایان برسد.