در روز 24 ماه رجب 1437ق جمعی از مشایخ و مؤمنانِ پیرو اهل بیت علیهم السلام از کشور ترکیه در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند و مورد استقبال ایشان قرار گرفتند.

میهمانان گزارش هایی از فعالیت های خود تقدیم ایشان کردند، سپس درباره امور تبلیغی و پایبندی به راه اهل بیت اطهار علیهم السلام مطالبی ردّ و بدل شد.

آن گاه معظم له طی سخنانی فرمودند: حدود یکصد هزار مسلمان که صحابه را نیز دربر می گرفت در واقعه غدیر خم حضور داشتند، ولی پس از به شهادت رسیدن رسول خدا صلی الله علیه وآله از جمعیت حدود یکصد هزار نفری که در غدیر خم گرد آمده بودند و شنیدند و دیدند، تنها چهار نفر پایدار ماندند که ابوذر از آن جمله بود. او از آن جهت به آن مقام والا و بالا رسید که به دو ویژگی مهمِ همت و تحمل مشکلات و ناستوه ماندن در برابر آن آراسته گردید.

ایشان افزودند: در تاریخ آمده است که ابوذر به رفتار و عملکرد ابوبکر، عمر و عثمان سخت معترض بود و عثمان نتوانست او را تحمل کند، لذا به شام تبعیدش کرد. معاویه نیز از او به ستوه آمد و به تنهایی و بدون زن و فرزند به جبل عامل واقع در جنوب لبنان که آن روزها روستایی کوچک و دورافتاده بود تبعیدش کرد تا افزون بر خشم عثمان و کارگزارش در شام، درد تنهایی، غربت و بی هم زبانی را هم بچشد؛ جایی که نه او زبان میزبان را می دانست و نه میزبانان زبان میهمان تبعیدی را. ابوذر در آنجا هرچه از حقیقت را که بعد از شهادت رسول خدا صلی الله علیه وآله از مدینه منوره درمی یافت به مردم می رساند و آنان را با آموزه های ناب اسلام حقیقی آشنا می کرد.

بدین ترتیب مردم شام و منطقه جبل عامل به او گرویدند و متمایل شدند. جاسوسان و خبرچینان، طی نامه ای برای عثمان، عبارتی نوشتند که از عظمت و بزرگیِ کار ابوذر حکایت داشت. آنان به عثمان نوشتند: «اگر با شام کاری داشته و به آن نیاز داری، ابوذر را از شام ببر».

به دستور عثمان ابوذر را بر شتری بی جهاز سوار کردند و دو پایش را از زیر شکم شتر به یکدیگر بستند و او را بیش از یکهزار کیلومتر با همان وضعیت بردند. زمانی که او را به مدینه منوره رساندند، از شتر پیاده اش کردند و چون از شتر به زیر آمد گوشت ران های او فرو ریخت. با تمام این اوصاف، جناب ابوذر از یاری امیرمومنان امام علی بن ابی طالب علیهما السلام دست برنداشت. او همچنان با عثمان احتجاج می کرد تا به دستور او به بیابان ربذه تبعید شد و همان جا از گرسنگی جان سپرد.

معظم له در ادامه افزودند: منطقه جبل عامل تا به امروز همچنان منطقه ای شیعی است و هزاران عالمِ بزرگِ شیعی، مانند: شهید اول، شهید ثانی، شیخ کفعمی، شیخ بهائی و مجلسی پدر و علامه مجلسی که هر دو اصالتاً از آن سرزمین بوده اند، از جبل عامل برآمده اند. مرحوم علامه سید عبدالحسین شرف الدین و سید محسن امین نیز از علمای جبل عامل هستند. شیخ حر عاملی رحمة الله تعالی علیه صاحب کتاب گرانسنگ وسائل الشیعه، کتابی دارد به نام «أمل الآمل فی علماء جبل عامل». وی در این کتاب نوشته است: «از هر پنج نفر عالم شیعی، یک نفر از جبل عامل برآمده است».

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی تأکید کردند: آری، در طول 1400 سال، یک نفر مانند ابوذر نیامده است تا مردم اطراف جنوب لبنان، مانند: فلسطین، اردن و سوریه را شیعه کند. مسلم این که هرکس بخواهد مانند ابوذر باشد ،می تواند، اما باید مشکلات و آزارهایی که جناب ابوذر به جان خرید را پذیرا باشد و البته چنین امری به همت والا نیاز دارد و اگر انسان در این زمینه کوتاهی کند قطعاً مایه تأسف و افسوس او خواهد شد.