در روز دهم ماه شعبان المعظم 1437ق جمعی از مردم متدین کربلای معلی به سرپرستی یکی از فرزندان آیت الله سید مرتضی قزوینی، در حالی که یکی از شهروندان شیعه شده اردنی با آنان همراه بود، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند.

معظم له پس از بیان رهنمودهایی، خطاب به میهمان مستبصر خود فرمودند: توفیق مستبصر شدن و راه یافتگی به سوی مذهب و نور اهل بیت علیهم السلام را به شما تبریک می گویم. بدانید که این توفیق با سرور و مولایمان امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیهما السلام و پس از رسول خدا صلی الله علیه وآله آغاز شده است و واژه (شیعه) را پیامبر مکرم اسلام صلی الله علیه وآله بر پیروان امیرمؤمنان علیه السلام نهادند، آنجا که خطاب به حضرت علی علیه السلام فرمودند: «یا علی، أنت و شیعتک؛ یا علی، تو و شیعیانت».

آن حضرت به تبعیت از قرآن کریم که از واژه شیعه استفاده کرده و می فرماید: «وَإِنَّ مِن شِیعَتِهِ لَإِبْرَاهِیمَ؛ و از پیروان او (نوح) ابراهیم بود»(صافات/83)، لفظ شیعه را به کار بردند.

آنگاه درباره رهاورد حکومت حضرت امیرمؤمنان علیه السلام فرمودند: ایشان پنج سال بر گستره بزرگی از این خاکدان حکومت کردند که به حسب تقسیمات جغرافیایی امروز پنجاه کشور از اروپا، افریقا، خاورمیانه و اطراف آن را فرا می گرفت. آن حضرت در دوران حکومت خود با مشکلات ناشی از کشمکش ها و منازعات در داخل گستره اسلامی رو در رو بود که از آن جمله می توان از تحمیل سه جنگ بزرگ بر آن حضرت یاد کرد، اما چنان که در منابع حدیثی و تاریخی آمده است حضرتش چندین بار کوشید تا جنگی رخ ندهد، اما با این حال جنگ را بر ایشان تحمیل کردند و در نتیجه جنگ های جمل، صفین و نهروان به وقوع پیوست.

آن حضرت در این جنگ ها هماره حالت دفاعی داشتند و هرگاه دشمن از جنگ دست بر می داشت، همه چیز را نادیده گرفته و جنگ را به پایان می بردند. چنین منش و روشی را جز در تاریخ و سیره رسول خدا صلی الله علیه وآله در هیچ برهه تاریخی نمی توان یافت.

مرجع عالیقدر افزودند: دیگر وجه تمایز حکومت حضرت علی علیه السلام به عنوان رهبر و پیشوای شیعیان این بود که در تمام دوران حکومت شان حتی یک قربانی گرایش های سیاسی نداشتند، اما دیگرانی که پس از ایشان قدرت را در دست گرفتند هزاران انسان را به جرم های سیاسی به کام مرگ فرستادند. به عنوان مثال، در تاریخ آمده است که پس از به شهادت رسیدن امیرمؤمنان علیه السلام، معاویه طی یک نوبتِ چند روزه، سی هزار انسان را به جرم های سیاسی کشت.

دیگر وجه تمایز حکومت حضرت علی علیه السلام این بود که در تمام دوران حکومت ایشان یک مورد زندانی سیاسی وجود نداشت، ولی پس از ایشان سایر حاکمان به نام اسلام، هزاران و حتی ده ها هزار زندانی داشتند که جرمشان سیاسی بود و به همین علت در بند گرفتار شده بودند. شکنجه دیگر مقوله ای است که در حکومت امیرمؤمنان علیه السلام وجود نداشته و تاریخ حتی نمونه ای از آن را به یاد ندارد و ثبت نکرده است که حضرت علی علیه السلام آن را تأیید کرده و اجازه چنین کاری را داده باشد، حتی در تعامل با کسانی که با حضرتش دشمنی ورزیده یا رو در رو او را دشنام می دادند.

سپس معظم له خطاب به مستبصر اردنی فرمودند: شرفیابی تان به مذهب تشیع و پیروی از امیرمؤمنان حضرت علی علیه السلام را به شما تبریک می گویم. شما در دعوت دیگران به این فضیلت و ارجمندی بکوشید و مبادا با کوتاهی در ارشاد و راهنمایی بستگان، آشنایان و نزدیکان به این مذهب، خود را از پاداش کامل اخروی محروم کنید. باید توجه داشت که اگر کسی نعمتی والا و ارزشمند به دست آورد نباید از برخوردار کردنِ دیگران از آن نعمت دریغ کند و بخل ورزد.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در پایان به بیان نمونه ای از ادای حق شیعه شدن اشاره کرده، فرمودند: درباره عیاشی نوشته اند که از راه اهل بیت علیهم السلام دور و با این خاندان بیگانه بود، اما بعدها به مذهب تشیع گروید و راهیافته نور اهل بیت علیهم السلام شد. او پس از شیعه شدن جای بزرگی را در بغداد خرید و آن را به مدرسه ای برای آموزش علوم اهل بیت علیهم السلام تبدیل کرد. او به این منظور تمام نیازهای طلاب را تأمین می کرد. در نتیجه این اقدام، علمای بزرگی از این مدرسه و تحت آموزش های عیاشی فارغ التحصیل شدند، که از آن جمله: «کشی» صاحب کتاب رجال کشی بود.

گفتنی است که اگر این کتاب در باب علم رجال (رجال شناسی) وجود نمی داشت و در اختیار علمای شیعه قرار نمی گرفت، بیش از هزار حدیث شیعه مجهول می ماند. این کتاب تنها ابزاری است برای تصحیح احادیث شیعه و این بدان معناست که هر آنچه امروزه در رساله های عملیه مراجع تقلید وجود دارد از برکت وجود عیاشی است.