در روز شنبه یازدهم ماه شوال المکرم 1437ق (26/4/1395) جمعی از اعضای حسینیه ی اهل بیت علیهم السلام از شهر دویسبورگِ آلمان، در شهر مقدس قم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی دیدار کردند و مورد استقبال ایشان قرار گرفتند.

در این دیدار معظم له ضمن بیاناتی، فرمودند: این دنیا نقش، موضع گیری ها و فراز و فرودهایی دارد. در زمان ائمه ی اطهار علیهم السلام نیز شیعیان وظیفه، نقش ها و موضع گیری هایی داشتند و هریک از آنان به مرتبه و درجه ای نایل شدند و اختلاف درجه و مراتب آنان طبق سه معیار است:

1. نیت؛ یعنی اخلاص و توجه به سوی خدای متعال و اهل بیت علیهم السلام؛

2. فعالیت؛ یعنی فردی در این راه ـ مثلاً ـ روزی ده ساعت و دیگری پنج ساعت و آن یکی سه ساعت و فرد دیگری یازده ساعت فعالیت دارد؛

3. تحمل مشکلات؛ بدین معنا که انسان، در راه اهل بیت علیهم السلام چه اندازه صبوری ورزیده و در این راه چه اندازه مشکلات را بر خود هموار ساخته و این که در راه گردآوردن جوانان و جذب آنان به مسیر و خط اهل بیت علیهم السلام چه مقدار زحمت کشیده است.

ایشان در این معنا توضیح داده، فرمودند: قرآن کریم درباره ی ما و شما و تمام مؤمنان می فرماید: «هُمْ دَرَجَاتٌ عِنْدَ اللَّهِ؛ هر یک از آنان برای خود درجه و مقامی در پیشگاه خدا دارند»(آل عمران/163).

بنابراین هیچ یک از شما در امور سه گانه ی فوق به مقدار کم راضی نباشید، چراکه زندگیِ خانه ی آخرت خود را در این جهان می سازید، لذا هر قدر قدرت فعالیت و توانمندی دارید به کار گیرید و بر آن بیفزایید. همین طور باید بیش از پیش سختی ها و رنج های موجود در این ماه را تحمل کنید و بر آن صبوری ورزید.

آنگاه افزودند: بدانید که مسأله ی بسیار مهم، جذب و جلب جوانان شیعه، به ویژه جوانان فامیل و آشنایان در هر جاست. باید مواظب بود که تباه نشوند. به جوانان نزدیک شوید، با آنان دوستی ورزید و آنان را به حضور و شرکت در فعالیت ها و برنامه ها، از جمله در حسینیه ها و فعالیت های مرتبط تشویق و ترغیب کنید. آنچه برای انسان در این دنیا از اهمیت بالا برخوردار است همین فعالیت هاست، نه آن که چه می خورد، چه می پوشد و چند سال عمر کرده است. مهم آن است که چه خدمتی در راه خدا و اهل بیت علیهم السلام انجام شود.

معظم له به مناسبت موضوع، به بیان داستانی از زندگانی جناب ابوذر غفاری پرداخته و فرمودند: جناب ابوذر غفاری سلام الله علیه به جهت به کار بستن یک سخن رسول خدا صلی الله علیه وآله مبنی بر این که از حضرت علی بن ابی طالب علیهما السلام پیروی کند، سختی ها و رنج های فراوانی را تحمل کرد. از آن جمله، درد و رنجی بود که به دستور معاویة بن ابوسفیان او را از شام به مدینه نزد عثمان بردند. در این کوچ اجباری و در مسیر، او را بر شتری بدون جهاز و محمل سوار کردند و پاهای او را از زیر شکم شتر بستند و او را تا مدینه که بیش از دو هزار کیلومتر بود با همان حال بردند، بدون این که اجازه دهند برای نماز، استراحت، خوردنِ غذا یا نیازی دیگر از شتر پیاده شود و چون به مدینه رسیدند و او را از شتر پیاده کردند گوشتِ ران جناب ابوذر غفاری جدا شده، فرو ریخت.

این داستان، ماجرای یکی از درد و رنج های ابوذر است. به راستی درد و رنجی که امروزه ما تحمل می کنیم آیا به پای آنچه بر ابوذر رفت می رسد؟ یا اینکه ما در بهشت در رتبه و درجه ی او هستیم؟ هرگز چنین نیست.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در پایان بیانات خود فرمودند: شما باید تحمل و صبر داشته باشید و سختی ها را کم باشد یا بسیار، بر خود هموار سازید. از خدای متعال می خواهم همگی تان را یاری فرماید و مدد رساند.