در روز هشتم جمادی الأولی 1438ق (1395/11/18) حجت الاسلام سید عدنان جلوخان، از مسئولان آستان ملکوتی حضرت اباالفضل العباس علیه السلام، با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کرد و مورد استقبال معظم له قرار گرفت.

در این دیدار مرجع عالیقدر خطاب به میهمان خود فرمودند: در روزگار پادشاهی حکومت عراق یک نفر در دادگاه به اعدام محکوم شد. در پی صدور این حکم فریادهای اعتراضی به این حکم بلند شد و روزنامه ها و مطبوعات این اعتراض ها را نشر دادند و دیوان ها و دادگاه ها و محافل خواستار تجدیدنظر نسبت به این حکم شدند. جان سخن این که بسیاری نسبت به حکم اعتراض داشتند و ناراضی بودند و این اعتراض یک سال به درازا کشید. آن همه هیاهو و اعتراض از آن جهت بود که حکم اعدام یک نفر در عراق لغو شود، اما سرانجام بعد از مدتی این حکم اجرا شد.

در زمان صدام هزاران نفر اعدام شدند و حتی نشانی از محل دفن بسیاری از آنان بر جای نماند.

معظم له افزودند: در دهه ی پنجاه میلادی و در حکومت پادشاهی وقتی از کربلا به سمت شهر مقدس کاظمین می رفتیم، زمین های دو طرف جاده و تا آن جا که چشم کار می کرد زیر کشت جو و گندم بود و مطبوعات آن روز از صادرات بسیار زیادِ گندم، خرما، جو، میوه و جز آن می نوشتند، اما متأسفانه عراقِ امروز وضعیت نابسامانی دارد که همگان شاهد آن هستند.

ایشان افزودند: در آن دوران از تاریخ عراق (دهه ی پنجاه میلادی) مستمندان عراق (و آن دسته از فقیران که در هر جایی و کشوری وجود داشته و دارند) جز چند روزی از سال توان تهیه ی هرچند اندک گوشت را داشتند و البته همه روزه، اما به مقدار کمتری نسبت به توانمندان و افراد پر درآمد و متوسط جامعه گوشت می خوردند، ولی امروز چنان که خود شاهد هستید و می بینید، وضعیت عراق از خلاف این امر حکایت دارد.

در زمینه ی وضعیت امنیتی و آرامش در عراقِ آن روزگار، مرجع عالیقدر فرمودند: در عراق آن روزگار (دهه ی پنجاه میلادی) یک زن می توانست در کربلای معلی، نجف اشرف و جز آن، نیمه شب به تنهایی از خانه خارج شود و بی هراس و ترس و نگرانی از چیزی برای زیارت به حرم برود.

ایشان درباره ی اوضاع دیگر کشورهای اسلامی فرمودند: در روزنامه ی یکی از کشورهای اسلامی خواندم، نوشته بود که «هشتاد درصد مردم [این کشور] زیر خط فقر زندگی می کنند».

به همین دلیل مشکلات فراوانی در آن رخ می دهد که عامل پدیدآورنده ی این مشکلات، فقر و نیازمندی است.

میهمان مرجع عالیقدر درباره ی دلایل برخوردار بودن مردم دهه ی پنجاه میلادی و پیش از آن از نعمت ها و زندگی خوب و مطلوب سؤال کرد و ایشان پاسخ دادند: از اسباب مطلوب در عراقِ آن روز این بود که میان مردم عراق، جز در موارد استثنائی، میان افراد محله های یک شهر و خیابان، منازعه، جنگ، جدال و قهر وجود نداشت. وانگهی مردم از زندگی خود خشنود بوده و به داده ی خدای متعال رضایت داشتند و چشم فرودستان جامعه به داشته ی برخورداران نبود. به دیگر سخن، آنان مصداق این سخن معصوم علیه السلام بودند که می فرماید: «ورضّنی من العیش بما قسمت لی؛ مرا به آنچه روزی و قسمتم کرده ای خشنود بدار».

حضرت آیت الله العظمی شیرازی دام ظله سخنان خود را این گونه به پایان بردند: آری، ان شاء الله روزگار خوش و خوب عراق به آن باز خواهد گشت و آنچه را که در عراق می بینیم دوره ای گذرا است.