مرکز تحقیقات و مطالعات حضرت آیت الله العظمی شیرازی در کربلای معلی نشست بحث و بررسی خود را تحت عنوان «شرایط افراطگرایانه و آینده ی اعتدال» و با حضور جمعی از دانشگاهیان، محققان، روحانیان و شماری از صاحب نظران در امور کشور عراق و اصحاب رسانه و مطبوعات در مرکز فرهنگی ـ رسانه ای النبأ واحد استان کربلای معلی برگزار کرد.

در این گردهمایی حیدر الجراح، مدیر مرکز و مدیر نشستِ بحث و بررسی، اظهار داشت: جریان و جامعه ی به حاشیه رانده شده امید ندارد که به متن امور صعود کند و جایگاه خود را به دست آورد، چراکه چالش ها و منازعات هماره به نفع افراد در متن و صدرنشین ختم می شود، مگر در حالت وقوع انقلاب های ریشه ای و بزرگ؛ و این مقوله رویایی است که در جامعه ما، یعنی جامعه ی خاطره ها و حافظه ی بحران زده، محال به نظر می رسد.

وی افزود: از چند سال قبل مقوله ای به نام «انقلاب های عربی» پدید آمده است، بدون این که سابقه ی جنبش فرهنگی و اجتماعی داشته باشد و جامعه را آزاد کند و انسان را با حقوق، جامعه، ارزش انسان، مساوات و آزادی آشنا کند، بلکه این انسان ها بودند که انتظار داشتند تا انقلاب ها چنین ارمغانی را پیشکش کنند، ولی انقلاب ها زمینه ی بالا رفتن جنبشِ فکری و اجتماعی و تکامل و تراکم و پختگی بخشیدنِ به آن را فراهم نکرده بودند.

آقای حیدر الجراح در تبیین این مطلب افزود: سخن گفتن از افراطگری دینی بدون پرداختن به مقوله ی استبداد، تسلط سیاسی، سرکشی و قدرت و عناوین شرایط فعلی و آینده، امکان ندارد، چیزی که در کشور ما و سایر کشورها خودنمایی می کند و ما همان طور با یادآوری، گذشته را به ذهن می آوریم.

وی درباره ی افراطگرایی گفت: در نبرد آزادی و نادیده گرفتن حقوق انسان، تعریف اعتدال، میانه روی و تسامح را به این عنوان که متضاد افراطیگری است آسان می کند و چنان که روشن است، نفی و نپذیرفتن دیگران، حلال شمردن خون و جان آنان از رهگذر تکفیر، از معانی افراطگرایی است.

آقای حیدر الجراح در ادامه ی گفتار خود بیان داشت: هشت وجه و نماد برای اعتدال وجود دارد که ثبات و آرامش فرد و جامعه را تضمین می کند:

1. آزادی عقیده و اندیشه؛

2. ضرورت دعوت به سوی خدای سبحان و تعالی بخشیدن به کلمه «الله» با عرضه ی نمونه های والا به دیگران و نفی خشونت؛

3. تضمین آزادی اندیشه، بحث و بررسی و نقد و نظر؛

4. توجه به مقوله ی اختلاف میان جوامع بشری، فرهنگ ها و ادیان، یعنی فرد مسلمان باید این اختلافات را درک کند و با دیگران تعامل و گفتگو داشته باشد؛

5. آزادی ارتباط فرد با خدا، یعنی این ارتباط واسطه پذیر نیست و فرد خود به تنهایی مسئول آن است؛

6. اسلام میان تمام افراد بشر، بدون توجه به رنگ، نژاد و جنسیت مساوات قائل است؛

7. تأکید بر مسأله شورا و مشورت و تعاون و همکاری میان مسلمانان، تا از این رهگذر مصالح و منافع مشترک تحقق یابد و حاصل شود؛

8. اهمیت امر به معروف و نهی از منکر، زیرا رابطه ی میان اعتدال و اصلاح جامعه با محوریت موضوع «مسئولیت پذیری فرد» تحقق می یابد.