در روز پنج شنبه هشتم ماه رجب 1438ق (1396/1/17) جمعی از طلاب علوم دینیِ حوزه ی امام حسین علیه السلام شهر بغداد، با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کردند و مورد استقبال معظم له قرار گرفتند.

مرجع عالیقدر در جمع میهمانان ضمن بیان رهنمودها و مطالبی فرمودند: حدود دویست سال پیش در کربلای معلی حوزه ی علمیه وجود داشت و شیخ محمد شریف العلما قدس سره در آن تدریس می کرد. درباره ی شمار شاگردان آن عالم بزرگ گفته شده است که هزار نفر بوده اند و در درس خارج ایشان شرکت می کردند. امروزه و پس از دو قرن از میان آن هزار نفر شاگرد مرحوم شریف العلما، کمتر از بیست نفر آنان نامشان باقی است و از آن ها یاد می شود و از 980 نفر دیگر هیچ ذکر و یادی به میان نمی آید.

ایشان افزودند: یکی از آن هزار شاگرد که جاودانه شد صاحب دو اثر گرانسنگِ مکاسب و رسائل، یعنی مرحوم شیخ مرتضی انصاری قدس سره است. شخص دیگر از نامیان آن دوره مرحوم سید ابراهیم قزوینی صاحب کتاب ضوابط بود. یک شاگرد دیگر نیز جاودانگی یافت و این جاودانگی از آن جهت بود که به واسطه ی او یکصد هزار نفر در عراق آن روز شیعه شدند و به مذهب اهل بیت علیهم السلام گرویدند و او سید مهدی قزوینی بود. و باید توجه داشت که آمار جمعیت عراقِ آن روز حدود چهار میلیون نفر بود.

این مطلب را شاهد عینی، یعنی میرزا حسین نوری، صاحب مستدرک الوسائل نقل کرده است. وی در آخر کتاب مستدرک خود آورده است. یکی دیگر از آن نامیان مرحوم استرآبادی صاحب کتاب تبیان الاصول بود.

معظم له در ادامه ی سخنان خود فرمودند: هیچ می دانید چرا از میان هزار طلبه ای که در درس مرحوم شریف العلما حاضر می شدند تنها نام اندکی از آنان ماندگار شد و علم شان بر جای ماند؟ در مقابلِ این شمارِ اندک، آن جمعیت انبوه نه نامی از آنان ماند و نه علم و نشانی و در واقع موفق نشدند. شما حاضران طلاب علوم دینی هستید و در چارچوب اهل بیت علیهم السلام عمل می کنید، بی تفاوت که در بغداد مشغول تحصیل باشید، در نجف اشرف یا کربلای معلی. حال باید دید بعد از گذشت دویست سال چه کسی از شما نام و اثرش و تاریخ و تقوایش ماندگار خواهد بود.

معظم له سپس فرمودند: ماندگاریِ شما به دو امر بستگی دارد:

1. توفیق از سوی خدای متعال؛ این اصل ثابت می باشد، چراکه خدای عزوجل نیکو پروردگاری است و کسی از بندگان را از فضل و عنایت و احسان خود محروم نمی کند.

2. خدای متعال می فرماید: «وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَی؛ و اینکه برای انسان جز حاصل تلاش او نیست»(نجم/39). از این رو رسیدن به آن مقام والا به تلاش شما بستگی دارد.

آن گاه مرجع عالیقدر فرمودند: شهر بغداد تاریخ خود را دارد و من از شما می خواهم این تاریخ را به طور مفصل بخوانید تا با مشکلات، فراز و فرود و پیچ و خم های آن آشنا شوید. در تاریخ بغداد نوشته اند که در روز عید غدیر در بغداد نماز عید به جماعت خوانده می شد. بغداد آن روز در امتداد رود دجله بیش از سی کیلومتر وسعت و مساحت داشت. در روز عید غدیر در گذرگاه و خیابان ها و محله های شهر بغداد سفره های شیرینی گسترانده می شد و زن و مرد بغداد بر سر آن سفره ها حاضر شده و شیرینی می خوردند و از آن به خانه های خود می بردند و این روال تا شب ادامه داشت و سفره ها پر بود از شیرینی عید غدیر.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی در پایان سخنان خود فرمودند: حال چه کسی یا کسانی باید آن تاریخ و سابقه را به بغداد بازگردانند؟ یقیناً شما مسئول این کار هستید، اما تحقق بخشیدن به این امر نیازمند سه اصل است:

1. بالا بردن درجه ی اخلاص به خدای متعال و اهل بیت علیهم السلام؛

2. بالا بردن سطح اخلاق نیکو و پایبندی و عمل به آن؛

3. بالا بردن سطح فعالیت و تلاش؛ لذا باید بکوشید به مسئولیت خود عمل کنید و خود را در کنار اهل بیت علیهم السلام جاودانه کنید، چنان که شیخ انصاری قدس سره و سایر علما این گونه عمل کردند.

موفقیت شما را از خدای متعال خواستارم و من از این جا برای شما دعا می کنم و ان شاء الله در کنار بارگاه ملکوتی امامین جوادین علیهما السلام برایم دعا کنید.

در پایان این دیدار شماری از طلاب حوزه ی علمیه ی امام حسین علیه السلام به دست حضرت آیت الله العظمی شیرازی دام ظله به کسوت روحانیت درآمدند.

در روز جمعه نهم ماه رجب (1396/1/18) نیز این میهمانان با فرزند مرجع عالیقدر حجت الاسلام والمسلمین سید حسین شیرازی دیدار داشتند و ایشان در جمع میهمانان طلبه سخنانی راهگشا ایراد کردند.