در روز 28 شعبان سال 1380ق حضرت آیت الله العظمی حاج سید میرزا مهدی حسینی شیرازی قدس سره در کربلای معلی به دیدار حق شتافت. او قله نشین پارسایی و پرهیزگاری بود.

مرحوم آیت الله العظمی سید میرزا محمد حسن حسینی شیرازی (صاحب فتوای تنباکو و رهبر دیگر موضع گیری های بزرگ در دفاع از اسلام و مسلمانان) عموی پدرش بود و دایی مادر ایشان، شیخ میرزا محمد تقی شیرازی قدس سره که قیام 1920 میلادی ملت عراق را بر ضد اشغالگران انگلیسی رهبری کرد و به اخراج آنان از این کشور انجامید. وی در حدود بیست سال بزرگ ترین استاد مرحوم میرزا سید مهدی شیرازی بود. وی در محضر فرزند امام مجدد، یعنی حضرت آیت الله العظمی سید علی حسینی شیرازی قدس سره که عموزاده پدرش بود نیز به تحصیل علوم پرداخت.

مرحوم حضرت آیت الله العظمی سید عبدالهادی شیرازی (متوفای 1382ق) دیگر عموزاده ایشان بود که به مدت 25 سال همدرس بودند.

مرجع بزرگ حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد حسینی شیرازی (متوفای 1422) فرزند ارشد آن بزرگوار بود.

حضرت آیت الله العظمی حاج سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی (متولد 1361ق) دیگر فرزند ایشان است که در حال حاضر مرجعیت شیعیان و زعامت حوزه های علمیه را بر عهده دارد.

مرحوم حضرت آیت الله العظمی سید میرزا مهدی شیرازی قدس سره در تاریخ 1304ق از پدری عالم، پرهیزگار و پارسا، سید میرزا حبیب الله حسینی شیرازی (متوفای 1320ق که در درب ورودی حرم امام حسین علیه السلام مقابل تل زینبی مدفون است) و مادری خداپروا و قدسی به دنیا آمد؛ مادری که او را از دو سالگی به سحر خیزی، عبادت سحرگاهی و گزاردن نماز شب آموزش و عادت می داد.

مرحوم آیت الله العظمی سید میرزا مهدی حسینی شیرازی مقدمات علوم دینی را در کربلای معلی فراگرفت و پس از فوت پدر بزرگوار خود، به همراه خانواده به شهر مقدس سامرا هجرت کرد و وارد حوزه ای شد که دایی مادرش مرحوم حضرت آیت الله العظمی میرزا سید محمد تقی شیرازی حائری قدس سره آن را سرپرستی و اداره می کرد. با ورود استعمارگران انگلیس و اشغال شدن شهر سامرا به دست آنان و اخراج ساکنان این شهر؛ او به همراه دایی مکرّم خود به کربلای معلی بازگشت و در همان جا انقلاب اسلامی بر ضد استعمار، پا گرفت و سراسری شد.

او در برخی جلسات مشورتیِ قیام بر ضد اشغالگران به همراه دایی خود حضور می یافت و پس از به شهادت رسیدن میرزا محمد تقی شیرازی قدس سره به نجف اشرف مهاجرت کرد؛ شهری که حوزه علمیه بزرگی داشت و از عالمان و مجتهدانی بزرگ آکنده بود. بنا به درخواست عالمانی بزرگ، مانند آقا سید علی شیرازی (عموزاده پدرش)، میرزا حسین نائینی غروی و جز آنان به کار تدریس سطوح عالیه در حوزه پرداخت و حدود پانزده سال در آن جا سکونت گزید.

زمانی که حضرت آیت الله العظمی سید حسین قمی قدس سره از سوی رضاخان پهلوی از ایران به کربلای معلی تبعید شد و حوزه علمیه کربلا را دگرباره دایر کرد، از آیت الله العظمی سید میرزا مهدی شیرازی خواست که به کربلا بازگردد و او پس از وفات دو استاد خود، یعنی مرحوم آقا سید علی شیرازی و میرزای نائینی به همراه خانواده خود در سال 1356ق به کربلای معلی بازگشت و در تدریس درس خارج، حضور و شرکت در جلسات استفتای مرحوم آقا سید حسین قمی و جز آن فعال و پرتلاش بود.

چون مرحوم آقا سید حسین قمی در سال 1366ق از دنیا رفت، آقا میرزا مهدی شیرازی قدس سره مرجع تقلید شد و مدیریت علمی، اخلاقی و پرهیزگاری حوزه کربلا را بر عهده گرفت و در سه مورد فوق مانند او را کمتر می توان یافت.

عده ای از علمای بزرگ و فقیهان گرانقدر، از جمله دو فرزند ایشان، یعنی مرجع راحل حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد حسینی شیرازی قدس سره و شهید آیت الله سید حسن حسینی شیرازی قدس سره در امور مدیریت حوزه یاورانِ آن مرحوم بودند. پس از ارتحال آن بزرگوار، مرجع راحل مرجعیت و مدیریت حوزه مقدس کربلا را به عهده گرفت و کار علمی و فرهنگی را وا ننهاد تا آنجا که بیش از هزار نوشته در عرصه های گوناگون علمی، دینی و حوزوی از خود به یادگار نهاد. دیگر فرزند ایشان، یعنی شهید آیت الله سید حسن حسینی شیرازی قدس سره حرکتی جهادی را از کربلای معلی آغاز کرد و دامنه آن، به آفریقا، لبنان و سوریه کشیده و گسترانده شد. او همچنین حوزه علمیه زینبیه در مجاورت حرم قدسی عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری سلام الله علیها در شهر دمشق سوریه وده ها تألیفات بی مانند در زمینه های: دینی، علمی، تربیتی و انقلابی از خود به یادگار گذاشت.

مرحوم آیت الله العظمی سید میرزا مهدی حسینی شیرازی قدس سره پس از چهارده سال رهبری و زعامتِ امت و دستاوردهای فراوان در عرصه دینی، مذهبی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، پرورشی و جز آن در روز 28 شعبان المعظم سال 1380ق در کربلای معلی جان به جان آفرین تسلیم کرد و فوت او کربلای معلی و دیگر حوزه های علمیه و جهان اسلامی را در غم و اندوه فرو برد. خبر ارتحال ایشان سراسر عراق را سخت مصیبت زده کرد و علمای اعلام و دیگر اقشار جامعه از سراسر عراق، به ویژه از نجف اشرف روانه کربلا شدند. شماری از مراجع تقلید که مرحوم آیت الله العظمی حاج سید محسن طباطبائی حکیم قدس سره پیشاپیش آنان در حرکت بود در مراسم تشییع باشکوه او شرکت کردند و بنا به وصیتِ خاص آن مرحوم، فرزند ارشد ایشان، یعنی مرجع راحل بر پیکر ایشان نمازگزارد و بنا بر همان وصیت، پیکر پاک او در ضلع شرقی صحن مقدس امام حسین علیه السلام دفن شد.

مجالس ترحیم آن مرحوم در نجف اشرف، کربلای معلی، کاظمین و سامرای مقدس و نیز در سایر شهرها از سوی مراجعی چون آیات عظام: سید عبدالهادی حسینی شیرازی قدس سره، سید محسن طباطبائی حکیم قدس سره و جز آنان برگزار شد.

حوزه های علمیه، دانشگاه ها، دانش سراها، مؤسسه های دینی، فرهنگی، خیریه ای و هیئت های حسینی و نیز عشایر بزرگوار و اصناف و کسبه از این قافله عقب نمانده و به طرز باشکوهی مراسم بزرگداشت و ترحیم آن بزرگوار را برگزار کردند.

کشورهایی چون: ایران، کشور های در حاشیه خلیج فارس و دیگر کشورهای اسلامی و مهاجرانِ ساکن در کشورهای غیر اسلامی نیز یاد و خاطره و فداکاری های آن مرحوم را بزرگ داشتند.

پس از ارتحال مرحوم آیت الله سید میرزا مهدی شیرازی قدس سره در نجف اشرف، کربلای معلی و جز آن، متون و آثاری منتشر شد که شرح حال و بیوگرافی درخشان آن مرحوم را ثبت کرد و به همگان معرفی نمود که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. الامام الشیرازی ـ حیاته (زندگی امام شیرازی). این اثر در چهلمین روز درگذشت آن مرحوم چاپ و بعدها تجدید چاپ شد.

2. ویژه نامه مجله اسلامیِ «أجوبة المسائل الدینیة؛ پاسخ به مسائل دینی» شماره های 10 و 11 پنجمین دوره سال 1380ق که از سوی «لجنة الثقافة الاسلامیة؛ انجمن فرهنگی اسلامی» در کربلای معلی منتشر می شد.

3. ماهنامه «منابع الثقافة الاسلامیة؛ منابع فرهنگی اسلامی» و جز آن.

سلام خدا بر او باد آن روز که در سرزمین فداکاری و جهاد (کربلای معلی) زاده شد و آن روز که در آن سرزمین پاک چشم از جهان فروبست و آن روز که در برترین و بهترین بوستانِ بهشتی به خاک سپرده شد و آن روز که زنده برانگیخته خواهد شد.