شهر کربلاي معلي، شب نيمه شعبان امسال خود را در فضائي ديني و آزاد – که چندين دهه به خود نديده بود – گذراند
شهر مقدس کربلا – که تشنه آزادي ديني است و زائران آن چندين دهه آن را از دست داده بودند – شب خود را در فضائي مالامال ازعطر صلوات و نيايش هاي صدها هزار زائر شيعي که براي زنده نگه داشتن ياد حضرت مهدي منتظر عليه السلام به اين شهر با پاي پياده آمده اند تا دل هاي آکنده از ايمان خود را در مزار امامان معصوم (عليهم السلام) طوافي عارفه دهند.
شهر مقدس کربلا پس از سي و پنج سال محروميت، بار ديگر فضاي عارفانه ديني شيعيان شيفته ولايت را چشيد؛ شيعياني که اکثريت جمعيت عراق را تشکيل مي دهند و نظام ستمگر صدام حسين آنان را از اجراي آزادانه برنامه هاي ديني خود محروم کرده بود. اين جشن پر شکوه و جلال با حضور گسترده مردم و با انوار ولايت و خشوع قلبي منتظران عاشق بود. چشم انداز اين مراسم، رنگ سفيد مردان و حجاب سياه زنان بوده است. برآورد آماري حاضران اين مراسم دست کم سه ميليون نفر است. اين در حالي است که برخي از مراکز و سازمان هاي ديني عدد پنج ميليون را برآورد کرده اند.
جهان در شب شنبه بزرگ ترين جشن هاي شيعه را به خود ديد؛ شيعياني که همچنان اندوه شهادت مظلومانه امام حسين عليه السلام فرزند امير مؤمنان علي بن أبي طالب پسر عمو و داماد رسول اکرم عليهم الأف التحية والثناء رادر دل خود زنده نگه مي دارند. اين روز که پانزدهم شعبان است، نشان شادماني و اميدواري شيعيان در ظهور امام دوازدهم حضرت مهدي منتظر عجل الله تعالي فرجه الشريف مي باشد که در پنج سالگي از ديده ها پنهان شد و به زودي با ظهور خود جهان را از ستم و بي دادگري نجات خواهد بخشيد. اين روز يکي از روزهاي مقدس زيارتي مرقد مطهر حضرت امام حسين عليه السلام در کربلا است.
لحظه به لحظه انبوه جمعيت مردان شانه به شانه هم گرد مي آمدند و زنان با حجاب سياه خود حلقه هاي جمعيتي به وجود مي آوردند. مردم يک صدا و هماهنگ دستان خود را به سوي آسمان بلند مي کردند و فرياد مي زدند: «يا حسين». با اين هم صدائي و هم آوائي شادماني خود را از سالروز ميلاد حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف نشان مي دادند.
عقيل خدوم، بيست و نه ساله، که با پاي پياده شصت کيلومتر فاصله نجف تا کربلا را طي کرده بود گفت: «پيش از اين ناچار بوديم احساسات ديني خود را پنهان کنيم. اما اکنون ببينيد که چگونه مردم پس از سال هاي رنج و عذاب مراسم ديني خود را آزادانه انجام مي دهند.» در چنين فضائي، بزرگسالان جشن هاي ديني دوران حکومت پادشاهي را به ياد مي آوردند. زامل، هفتاد و سه ساله، مي گويد: «روحانيون، حقيقت مراسم شيعيان را براي نسل جوان بازگو مي کنند».
در دوران ظالمانه صدام حسين، در اين مراسم تنها زنان شرکت مي کردند. ترس و پنهان کاري بر فضاي شهر کربلا که پر از نيروهاي امنيتي بود چيره شده بود. در چنين موقعيت هاي خطرناکي، زوار نمي توانستند با پاي پياده به اين شهر بيايند و مراسم مذهبي خود را انجام دهند.
حجة الاسلام سيد محمد حسن شهرستاني يکي از نمايندگان سرشناس حضرت آية الله العظمي سيستاني در نجف اشرف گفت: «کمترين زمزمه و خوانش يک دعاي ديني، مساوي بود با يکسال حبس. زوار پياده و پنهاني مي آمدند و به محض اينکه مأموران امنيتي از آمدنشان مطلع شوند، فرمان اعدامشان صادر مي شد. زندان ها پر بود از مردم بي گناه». اين عالم ديني، همان گونه که خود مي گفت، 38 مرتبه بازداشت شده بود.
آنچه در اين مراسم چشمگير بود، حضور گسترده ايرانيان است، گروه هاي مختلفي از شيعيان ايراني که شيفته زيارت امام حسين عليه السلام و امامان ديگر هستند، در اين مراسم حضوري فعال داشتند.
مجيد خضير، بيست و هشت ساله طي دو روز، بيست و پنج مرتبه مرقد مطهر حضرت امام حسين عليه السلام را زيارت کرد. مي گفت: «قبلاً زيارت امام حسين و امامان عليهم السلام يا ممنوع بود يا با پرداخت وجهي پول عملي مي شد. براي من زيارت اين مکان مقدس به يک رؤيا شبيه است».
با طلوع فجر زوار کربلاي حسيني با دلي مالامال ايمان و مهر ولايت به خيابان اين شهر که با قالي هائي از رنگ بشريت آراسته اند، پا مي گذارد و ميلاد موعود و آرزوي دير پاي انسان خسته جان را گرامي مي دارند.