دومين روز مراسم عزاداري دخت رسول و حضرت زهراي بتول سلام الله عليها در بيت حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله در شهر مقدس قم برگزار شد.

در اين مراسم نوراني علاوه بر حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله و آية الله الظمي سيد محمد رضا شيرازي، ديگر سادات بزرگوار خاندان شيرازي، مدرسي، قزويني و فالي، و نيز علما و فضلاي حوزه علميه و جمعي از مؤمنان عزادار حضور داشتند.

در اين مراسم پس از تلاوت آياتي چند از قرآن کريم، خطيب ارجمند حجة الاسلام والمسلمين عباسي حفظه الله به ايراد سخن پرداخت و گفتار خود را با اين حديث شريف نبوي آغاز کرد: «أنا مدينة العلم وعلي بابها؛(1) من شهر علمم و علي درِ آن شهر است». ايشان پس از شرح و تفسير مضامين وابعاد گوناگون اين حديث شريف، شرح مختصري از دو حديث زير ارائه نمود:

1. حضرت اميرمؤمنان علي عليه السلام فرمودند: «علّمني رسول الله صلي الله عليه وآله ألف باب من العلم، فانفتح لي من کل باب ألف باب؛(2) رسول خدا صلي الله عليه وآله هزار باب از علم به من آموخت که از هر کدام از آنها هزار باب ديگر گشوده مي شود».

2. روايت شده است که روزي حضرت امير عليه السلام در شهر بصره هنگامي که بر فراز منبر بودند، خطاب به حاضران فرمودند: اي مردم، تا در ميان شما هستم و پيش از آن که مرا از دست دهيد، هر چه مي خواهيد از من بپرسيد. چرا که من راه هاي آسمان را بهتر از راه هاي زمين مي شناسم.

در اين هنگام مردي از ميان جمع برخاست و پرسيد: جبرئيل اکنون کجاست؟ حضرت امير عليه السلام در اين هنگام نگاهي به آسمان، و نگاهي به مشرق و نگاهي به مغرب افکند و پس از آن روي به آن مرد کرد و فرمود: اي پير، تو خود جبرئيلي. پس از آن، آن مرد به صورت پرنده اي پر کشيد و از ميان مردم رفت. در اين هنگام همهمه و غوغايي از مردم برخاست و به حضرت گفتند: گواهي مي دهيم که تو به راستي خليفه رسول خدايي.(3)

ديگر سخنران اين مجلس حجة الاسلام والمسلمين رياحي حفظه الله بود که ضمن سخنان خود اظهار داشت:

«هر انساني در زندگي ممکن است دچار حالات گوناگون چون اندوه و شادي و خشم گردد. البته بيشتر اين حالات براي امور دنيوي است و فقط انسان هاي کاملند که براي خدا شاد مي شوند، اندوهگين مي گردند، يا خشم مي ورزند. حضرت صديقه کبري فاطمه زهرا سلام الله عليها نمونه انسان کاملي است که در حديث قدسي درباره ايشان آمده است:«يا أحمد! لولاک لما خلقت الأفلاک، ولو لا علي لما خلقتک، ولو لا فاطمة لما خلقتکما؛(4) اي پيامبر، اگر تو نبودي آسمان و افلاک را نمي آفريدم و اگر علي نبود تو را نمي آفريدم و اگر فاطمه نبود شما دو تن را نمي آفريدم».

ايشان در ادامه پس از بررسي جايگاه والاي حضرت زهرا سلام الله عليها نزد پيامبر صلي الله عليه وآله، بدين حديث شريف که از امام صادق عليه السلام روايت شده اشاره کردند: «إنما سميت فاطمة لأن الخلق فطموا عن معرفتها؛(5) آن حضرت از آن رو فاطمه ناميده شد که خلائق از شناخت جايگاه والاي ايشان ناتوانند».

سخنران ديگر اين مجلس خطيب ارجمند حجة الاسلام والمسلمين نظري بود که اظهار داشت: «رسول خدا در بيماري منتهي به فوت ايشان خطاب به مردم اظهار داشت: فتنه ها مانند پاره هاي شب تيره به پايش آمدند و فتنه هاي بعدي پس از نخستين فتنه ها در مي آيند و بدتر از آن خواهند بود».(6)

ايشان افزود: «رسول گرامي اسلام از فتنه هايي که پس از ايشان بر سه امت مي آمد خبر داشتند از اين رو براي دور کردن مردم از خطر فتنه و تباهي و گمراهي بارها و بارها فرمودند: من دو چيز گران بها در ميان شما به جاي مي گذارم که تا مادامي که به آن دو چنگ زنيد گمراه نخواهيد شد: کتاب خدا و خاندانم، و اين دو چيز گران بها از هم جدا نخواهند شد تا اين که بر سر حوض کوثر بر من وارد شوند.(7) هم چنين آن حضرت بارها فرمودند: علي با قرآن است و قرآن با علي.(8)

و نيز فرمودند: خاندان من چون کشتي نوح اند. هر که وارد آن شود نجات مي يابد و هر که بدان پشت کند غرق مي شود».(9)

ايشان افزودند: «ولي متأسفانه پس از شهادت رسول گرامي اسلام صلي الله عليه وآله همه مردم مرتد و کافر شدند جز چهار شخص که به راستي فرمان آن حضرت را اطاعت کردند و از سر صدق، ولايت و دوستي علي و آل علي عليهم السلام را ه جان پذيرفتند».

آخرين سخنران اين مجلس خطيب ارجمند حجة الاسلام والمسلمين يثربي حفظه الله بود که پيش درآمد سخن خود را اين حديث شريف نبوي قرار داد:« برترين زنان بهشت چهار کسند: خديجه دختر خويلد، فاطمه زهرا سلام الله عليها، مريم دختر عمران، و آسيه زن فرعون».(10)

ايشان اظهار داشت هر کس جان و مال و فرزندانش را براي حفظ ارزش هاي آسماني فدا کند و زندگي و مرگ او بر اساس خشنودي خداي متعال باشد به درجات والايي که خدا براي بندگان برتر خود قرار داده دست خواهد يافت.

1) تحف العقول، ص429.

2) کشف الغمه، ج1، ص132.

3) فضائل ابن شاذان، ص98.

4) مجمع النورين و ملتقي البحرين، ص14.

5) تفسيرات فرات، ذيل تفسير سوره قدر.

6) الافصاح في الامامة، ص50.

7) وسائل الشيعه، ج27، ص34.

8) کشف الغمه، ج1، ص408.

9) وسائل الشيعة، ج27، ص34.

10) بحارالانوار، ج80، ص178.