در مجلس هفتگي شنبه شب ها که در منزل مرجع ديني بزرگوار حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله برگزار مي شود، پس از اقامه نماز مغرب وعشا حجة الاسلام والمسلمين شيخ حسين فدايي دام عزه به ايراد سخن پرداختند وگفتار خود را با اين حديث شريف آغاز نمودند که در آن حضرت سيدالساجدين عليه السلام فرموده است: «حب الدنيا رأس کل خطيئة؛ دوست داشتن دنيا در رأس همه گناهان است».
ايشان ماه جمادي الثاني را ماه خانم حضرت فاطمه زهرا سلام الله عليها خواندند واظهار داشتند از جمله وقايع مهمي که در اين ماه رخ داده است فتح بصره به دست حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مي باشد که اين مناسبت درس آموز جاي تأمل وعبرت بسيار دارد.
ايشان در ادامه اظهار داشتند: «مردم با رغبت ورضايت کامل ونيز اصرار وازدحام بسيار با حضرت علي عليه السلام بيعت کردند واين ازدحام چنان بود که به فرموده حضرت نزديک بود حسنين زير پاي مردم له شوند. در ميان اين بيعت کنندگان طلحه وزبير نيز حضور داشتند.
اميرالمؤمنين عليه السلام در روز دوم بيعت، فرمان دادند که بيت المال ميان مهاجرين وانصار به نحو مساوي (هر کدام سه دينار) تقسيم شود. همچنين آن حضرت فرمانداران وواليان گذشته را عزل وفرمانداران وواليان جديدي را به نواحي مختلف کشور اسلامي ارسال داشتند.
طلحه وزبير از عدالت ونحوه تقسيم بيت المال به تنگ آمده وناخشنود شده بودند، نزد آن حضرت آمدند واز ايشان خواستند آنها را براي ولايت برخي از شهرها منصوب کنند. آنها اظهار داشتند: ما به اين شرط بيعت کرديم که ما را در حکومت شريک کني. حضرت پاسخ دادند: شما بر اين اساس که از من اطاعت کنيد ومرا ياري نماييد با من بيعت کرديد. از اين رو آن دو تن مأيوسانه از نزد ايشان خارج شدند.
معاويه که از جانب آن حضرت عزل شده بود، از فرصت استفاده کرد وبه هر کدام، طلحه وزبير نامه نوشت واز آنان خواست که بي درنگ به کوفه وبصره (دروازه کشور پهناور اسلامي) چيره شوند وبا خونخواهي از عثمان، مردم را عليه آن حضرت بشورانند وآماده جنگ با ايشان نمايند.
حضرت به آن دو تن که ولايت کوفه وبصره را از ايشان تقاضا کردند سفارش فرمود: به آنچه خدا قسمت آنان کرده راضي باشند تا درباره اين پيشنهاد تأمل کند. همچنين به آنها اطمينان داد که واليان وفرمانداران را تنها از ميان کساني انتخاب خواهد کرد که نسبت به شايستگي وامانتداري آنان اطمينان دارد.
آن دو که نااميد شده بودند، از حضرت رخصت طلبيدند که به عمره بروند. آن حضرت از ميل باطني آنان خبر دادند وفرمودند: «شما دو تن، درصدد پيمان شکني وخيانت هستيد» آنان عهد وپيمان بستند که هرگز قصد پيمان شکني ندارند. ولي در راه مکه با هر کس روبه رو مي شدند اظهار مي داشتند که ما با علي عليه السلام بيعت نکرديم ومردم را به شورش عليه آن حضرت تشويق مي کردند.
آنان در مکه با عايشه هم پيمان شدند ودر پي اين همکاري به شهر بصره يورش بردند ودست کم پانزده هزار تن را به قتل رساندند».
حجة الاسلام والمسلمين فدايي در پايان اظهار داشت: «در حقيقت حب دنيا ودوست داشتن مقام ورياست بود که باعث شد طلحه وزبير دست به اين کار بزنند ودنيا وآخرت خود را تباه کنند».
