جمعي از کارکنان فاضل و فرهيخته مؤسسه فرهنگي «هدايت» که در بصره عراق فعال است در قم با مرجع عالي قدر حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي ديدار کردند.
معظم له ضمن استقبال گرم از آنان در جمع شان سخناني ايراد فرمود. ايشان سخنان خود را اين گونه آغاز نمود: در حضور رسول خدا سخن از شخصي به ميان آمد که يکي عابد و ديگري عالم بود. پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم فرمودند: «فضل العالم علي العابد کفضلي علي أدناکم؛ برتري عالم بر عابد همانند برتري من بر دون مرتبه ترين شماست.
سپس فرمود: خداي ـ تبارک و تعالي ـ و فرشتگان و زمينيان، حتي مورچگان در لانه هاي شان و ماهيان دريا بر آموزگاران مردم درود مي فرستند».(1)
معظم له افزود: در شرايط موجود، فرصت هاي کم نظيري براي خدمت به دين و خاندان پاک پيامبر ـ که درود خدا بر آنان باد ـ دست داده است. وانگهي با توجه به نيرو و امکانات و آزادي نسبي که خداي منان به شما برادران مؤمن عنايت فرموده و نيز زمينه فعاليت هاي گوناگون علمي که در اختيار داريد و در سايه آزادي نسبي موجود، در واقع فرصتي بي مانند به شمار مي رود، بلکه بايد آن را غنيمت دانست. از اين رو شايسته و بايسته است به بهترين وجه از اين فرصت در راه خدمت به اهداف خاندان رسالت ـ که درود خدا بر آنان باد ـ و نيز اهداف دين حنيف استفاده کرد، چه اين که نمي دانيم تا چه زماني چنين شرايطي فراهم باشد و بتوان از آن استفاده کرد.
آية الله العظمي شيرازي در ادامه فرمود: بر خود لازم مي دانم از خدمات فراوان، ارزشمند و بزرگ و بي شائبه شما در راه اعتلاي دين و خدمت به اهل بيت عليهم السلام قدرداني کنم و متذکر شوم که به پاس اين خدمات از عنايات حضرت امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف برخوردار خواهيد بود.
ايشان افزود: هر يک از ما بايد براي خدمت مادي، تبليغي، فکري و فرهنگي، به انگيزه خدمت به اهل بيت عليهم السلام و اهداف مقدس شان آماده کنيم. اين حرکت را مي توان از صفر شروع کرد و به تدريج به مراتب بالا و والاي آن دست يافت.
معظم له در ادامه فرمود: به شما برادران پيشنهاد مي کنم روزانه فقط پنج دقيقه براي ارزيابي عمل خالص در راه خدمت به اهل بيت عليهم السلام اختصاص دهيد و هريک به حسابرسي کارنامه روز گذشته خود بپردازد تا ميزان پايداري و بردباري خويش را در برابر مشکلات، موانع و سختي هايي که با آن روبه رو بوده بسنجد.
وي تأکيد کرد: اين گونه خدمت ها در واقع خدمت به مکتب و فرهنگ اهل بيت عليهم السلام و در نتيجه، خدمت به جهانيان است، چرا که اگر همگان از چيستي مدرسه اهل بيت عليهم السلام و حقانيت آن آگاه شوند، بي ترديد همگي به عمل بر اساس آموزه هاي آنان پرداخته، سعادت دنيا و آخرت را عينيت خارجي خواهند بخشيد. يادآوري مي کنم که اميرالمؤمنين عليه السلام، درباره شرايط دوران حکومت خود که مشکلات گوناگون، از جمله فقر، سايه سنگين و شوم خود را بر جامعه گسترانده بود، فرموده است: «... هيهات که هواي نفس بر من چيره شود، و حرصم مرا به گزينش خوراک هاي لذيذ بکشاند، در حالي که شايد در حجاز يا يمامه بي نوايي باشد که به يافتن قرص ناني اميد ندارد...».
حضرتش در حالي اين چنين در انديشه بي نوايان بود که بر محدوده اي به وسعت حدود پنجاه کشور فعلي حکومت مي کرد. راستي امروزه حاکمي يافت مي شود که صادقانه اين سخن را بر زبان آورد و خود بدان عمل کند؟
اميرالمؤمنين عليه السلام علي رغم اين که دشمنان فراوان و دون صفت در اطراف خود داشت در جايي و سندي نديده ام که بر اين سخن امام خرده گرفته باشد و ـ خداي ناکرده _ آن را گزافه بخواند.
آية الله العظمي شيرازي افزود: اگر انسان نگرشي ريشه اي و عميق به مسائل داشته باشد و خود را از بند مشکلات پيش پا افتاده روزمره وارهاند، به يقين براي هماهنگ و همسو شدن با اهداف اهل بيت عليهم السلام فرصت هاي بهتري به دست خواهد آورد. بايد توجه داشت که انسان مؤمن بايد در مقابل مشکلات و تنگناها ـ هر قدر سنگين باشد ـ استقامت کرده، در راه خدمت به اهداف ـ اهل بيت که همان اهداف رسالت جاودان آسماني است ـ دچار سرگشتگي نشود.
وي تأکيد کرد: پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم مدت 23 سال در برابر فشار و آزار کافران و منافقان، سخت پايداري نمود، اما علي رغم اين مشکلات هرگز نوميدي به وجود مبارکشان راه نيافت. بنابراين شايسته است آن بزرگوار را در تمام زواياي زندگي فردي و اجتماعي خود الگوي خويش قرار دهيم.
معظم له سخنان خود را اين گونه به پايان برد: ده ها سال در کنار برادر خلد آشيانم «آية الله العظمي حاج سيد محمد حسيني شيرازي قدس سره» حضور داشتم، اما حتي يکبار نيز او را در برابر مسأله اي يا گرفتاري خاصي سرگشته و درمانده نديدم، بلکه آن مرحوم مسيري را بر مي گزيد و قدرتمندانه و بي هيچ ترديد و نوميدي آن را مي پيمود.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1. بحار الأنوار، ج 61، ص245.
2. نهج البلاغه، نامه 45.