به مناسبت فرا رسيدن عيد سعيد فطر جمعي از مردم شهرستان «دهق» اصفهان به صورت خانوادگي با مرجع عالي قدر ديدار کردند وعيد سعيد فطر را به ايشان تبريک گفتند.

ايشان ضمن خوشامدگويي به ميهمانان عيد فطر را متقابلاً تبريک گفته، قبولي عبادات آنان وبهره مند شدن از اندوخته هاي معنوي ماه مبارک رمضان را از خداي منان براي آنان مسئلت نمود. سپس حاضران را به پايبندي به دو امر مهم ـ که تضمين کننده موفقيت نيز هستند ـ توصيه نمود:

1. حُسن خلق که سعادت دنيا وآخرت را به همراه دارد؛

2. خدمت به مردم وبرآوردن نيازهاي آنان که باعث مي شود خداي متعال نيازهاي خدمتگذاران به مردم را برآورده سازد.

در ادامه حجة الاسلام والمسلمين سيد حسين شيرازي (فرزند مرجع عالي قدر) سخناني ايراد کرده، طي آن گفت: با پايان گرفتن ماه مبارک رمضان دو خطر بزرگ ما را تهديد مي کند:

1. خارج شدن از حالتي که در ميهماني خدا به دست آمده است؛

2. در معرض بازخواست وکيفر قرار گرفتن است.

ايشان در تبيين موضوع مورد بحث اظهار داشت: از آن جا که ميهمان از نظر عرف وشرع منزلت وحرمت ويژه اي دارد ديده مي شود که عشاير ميهمان خود را ـ اگرچه نسبت به ميزبان مرتکب جرم وجنايت شده باشد ـ تا زماني که در خانه شان باشد محترم مي شمارند وچون خانه آنان را ترک گويد در صدد کيفر او بر مي آيند.

وي افزود: در روايتي از امام صادق عليه السلام با اين مضمون آمده است: حدّ سرقت (قطع انگشتان) بر ميهمان جاري نمي شود، هر چند تمام هفتاد شرط موجب حد در او فراهم شود. بنابراين تا زماني که انسان در ميهماني به سر مي برد محترم است وچون از ميهماني خارج شد در مورد تمام افعالش مورد بازخواست قرار خواهد گرفت.

حجة الاسلام والمسلمين شيرازي يادآوردي کرد: عموم مردم در ماه مبارک رمضان نيز اين گونه اند چرا که ميهمان خدا هستند ورحمت ومغفرت وبرکات حضرتش بر آنان نازل مي شود وچون اين ماه به پايان برسد انسان نيز از ميهماني حضرت باري تعالي خارج شده، بسياري از برکاتي که خاص اين ماه مبارک است از او قطع مي شود.

وي خطر دوم يعني بازخواست وکيفر بدکاري ها را سخت تر از خطر اول دانست وتأکيد کرد: با پايان يافتن اين ماه بازخواست ها از سر گرفته مي شود، پس بايد مراقب اعمال خويش باشيم. سپس داستاني از پسر مرحوم شيخ حسن علي نخودکي، صاحب کرامات معروف نقل کرد که: آقاي نخودکي هنگام جان دادن دچار سختي شديدي شد. چون علت را از او پرسيدند گفت: اين سختي کيفر دو بار خنديدن در حرم امام رضا عليه السلام است.

سيد حسين شيرازي در اين زمينه مضمون روايتي را از امام باقر عليه السلام نقل کرد که در آن آمده است: «در زمان حضرت موسي عليه السلام بني اسرائيل دچار قحطي شدند. به منظور چاره جويي نزد حضرت موسي عليه السلام رفته از او خواستند تا از خداي منان طلب باران کند. حضرت موسي عليه السلام خواسته آنان را به عرض خداي متعال رساند وفرمان يافت به همراه مردم به صحرا رفته، همگي زاري وراز ونياز کنند تا خداوند باران فرو فرستد. پس از عرض نياز به درگاه ايزد متعال، نتيجه اي حاصل نشد وبني اسرائيل نوميدانه نزد حضرت موسي عليه السلام رفته، از بي حاصلي کار خود گلايه کردند.

حضرت موسي عليه السلام علت را از خداوند پرسيد، خطاب آمد: شخصي در ميان آنان حضور دارد که چهل سال است نافرماني مي کند وتا زماني که در جمع مردم باشد، باران نمي فرستم.

بنا به روايت امام باقر عليه السلام، حضرت موسي عليه السلام پيام خدا را به مردم رساند ومرد گناهکار با شنيدن سخن حضرت موسي عليه السلام با خود انديشيد اگر از ميان مردم برخيزد، رسوا خواهد شد، لذا در جاي خود نشست، در دل با خدا راز ونياز، وبه درگاه حضرتش توبه کرد. در همين حال ابري پديدار شد وباران رحمت فرو ريخت. حضرت موسي عليه السلام که وضع را بدين منوال ديد به خدا عرضه داشت: بار خدايا، تو خود گفتي تا زماني که آن مرد گناهکار از جمع بيرون نرود باران نمي فرستم. حال کسي بيرون نرفت وباران نيز آمد!

خطاب رسيد: همين طور است، اما او از کردار خود پشيمان شد ودر دل توبه کرد ومن باران فرستادم.

حجة الاسلام والسلمين شيرازي در پايان گفت: بنابراين حتي پس از ماه مبارک رمضان بايد با تمام وجود از خداوند بخواهيم از گناهان مان درگذرد وما را بيامرزد.