مرکز مطالعات استراتژیکی المستقبل، از مراکز مرتبط با مرجعیت در کربلای معلی گردهمایی فکری اخیر خود را به بررسی «نقش گردهمایی های فکری در ایجاد بیداری فرهنگی و مدنی» اختصاص داد.
این گردهمایی در مقر مرکز فرهنگی ـ رسانه ای النبأ در کربلای معلی و با حضور شخصیت های حقوقدان، دانشگاهی و اصحاب رسانه و مطبوعات برگزار شد که طی آن دکتر قحطان حسین اللاوندی، استاد علوم سیاسی دانشگاه بابل و پژوهشگر مرکز المستقبل در سخنان خود اظهار داشت: تعدد و تکثر گردهمایی های فکری، فرهنگی و گفتمانی بی تردید از مظاهر فرهنگ، تمدن و مدنیت است که مجامع فکری انسانی بدان آراسته است؛ گردهمایی که از سوی مؤسسه ها و افرادی برگزار می شود و به جنبه فکری در موضوع های گوناگون اهتمام می ورزند، چراکه این گردهمایی ها بنابر تعدد و تنوع خود از تفاعلِ خرد انسانی با مشکلات محیطی برای پیدا کردن راه حل هایی می کوشند. از سوی دیگر این گردهمایی ها از نظر تاریخی کارگاهی برای تولید افکار و دیدگاه های هدفمند برای تغییر و تحول بخشیدن به جامعه و مبانی فکری آن هستند. البته تاریخ مدوّن ثبت شده یا اثری وجود ندارد که دیرینه این گردهمایی های فکری، طبیعت، تنوع، مدیران و برگزار کنندگان آن را ثبت کرده باشد.
وی افزود: روشن باشد گردهمایی های فکری ای که امروزه بر پایه گفتمان، مناقشه، بحث و بررسی، پرسش و پاسخِ بر اساس و در سایه ورزش ذهنیِ-فکری و با نوعی از نرمی و ملایمت همراه است و بدون وجود قید و بندهای تحمیلی بر عقل صورت می گیرد، زمینه به وجود آمدن محیط فکری تشویق کننده نوآوری و طرح افکار هدف دار را فراهم می آورد، هرچند آن افکار با ارزش و معیارهای حاکم بر جامعه بیگانه باشند.
من وجود این معیارها را برای این که گردهمایی های فکری در محیط انسانی و اجتماعی و در افزایش بیداری مدنی و فرهنگی ملت ها مؤثر و کارآمد باشند، لازم می دانم.
آن گاه جناب حجت الاسلام شیخ مرتضی معاش، سرپرست مؤسسه فرهنگی ـ رسانه ای النبأ طی سخنانی در این موضوع گفت: معیار پیشرفت و عقب گرد امت ها بر پایه چند نمودار و سنجه مقایسه می شود. به عنوان مثال تعداد کتاب هایی است که یک عضو جامعه می خواند و شمار دانشگاه ها و اندیشمندان آن جامعه است. تعداد کنگره ها و انجمن هایی که در آن جامعه برگزار می شود و شمار کارگاه های فعال و همچنین گردهمایی های فکری، علمی و مطالعاتی و تحقیقاتی که در این جوامع برگزار می شوند باید معیار و ملاک بیشتر عقب گرد باشد و در دسته بندی های فرهنگی و مدنیِ مبتنی بر بیداری اجتماعی باید آن ها را مهم دانست و لحاظ داشت.
به عنوان مثال، امروزه گردهمایی های فکری و گفتمانی که به پختگی افکار کمک می کنند در جهان عربی و اسلامی ما جای ندارند و غالب گردهمایی ها و جلسات جدالی که در این زمینه برگزار می شوند مفید و اثرگذار نیستند.
