بامداد روز سه شنبه 4بهمن 1384 (23ذي حجه 1426) حضرت آيةالله العظمي سيد صادق شيرازي چند تن از پزشکان عراقي که قصد ملاقات با ايشان را داشتند به حضور پذيرفتند.

مرجع عالي قدر ضمن خوشامدگويي به ميهمانان وآرزوي توفيق هرچه بيشتر برايشان، سه سفارش فرمودند:

1. هيچ گاه با بيمار زن ـ چه جوان باشد وچه پير ـ خلوت نکنيد واگر مجبور به درمان بيمار زن شديد، حتي اگر اطمينان کامل داريد که دچار گناه يا وسوسه نمي شويد، حتي المقدور با او تنها نباشيد وپرستار يا بيمار ديگري را در اتاق حاضر کنيد.

2. فقط در صورتي که بيماري وراه درمان آن را صددرصد تشخيص داديد به مداواي بيمار بپردازيد، ولي در صورتي که بيماري را کاملاً وبه روشني تشخيص نداده ايد يا دست کم ابهامي هرچند جزئي در اين زمينه داريد از مداواي او خودداري کنيد وبيمار را به پزشک ديگري ارجاع دهيد.

3. بکوشيد بيماران مستمند يا کم بضاعت را با هزينه اي کمتر يا حتي به صورت رايگان درمان کنيد؛ چراکه اين کار ارزش وپاداش معنوي بسياري نزد خداي متعال دارد وبدانيد که خداي متعال پاداش شما را حتي در اين دنيا نيز مي دهد وزيان ماديِ حاصل از اين عمل انسان دوستانه وخيرخواهانه را به صورت هاي گوناگون واز جايي که گمان نمي بريد در آينده اي دور يا نزديک جبران خواهد نمود.

ايشان در ادامه اظهار داشتند: حدود چهل سال پيش در بغداد پزشکي زندگي مي کرد که به بيماران مستمند يا کم بضاعت کمک وبدون دريافت هزينه اي آنان را درمان مي نمود وحتي با يکي از داروخانه ها قرارداد داشت وهزينه داروهايشان را مي پرداخت. اما با وجود اين کمک هاي ماليِ بسيار، وضع مالي او از ديگر پزشکان بهتر بود وهمکاران او واطباي ديگر مشاهده مي کردند که ثروت او بيشتر از آنان وخانه اش بسيار مجلل تر از ديگر پزشکان بود. علت اين مسأله آن بود که خداي متعال زيان هاي ماليِ حاصل از اقدامات خيريه او را جبران وجايگزين مي فرمود.

ايشان تأکيد کردند: هرکس براي خدا کار کند ودر خدمت بندگان خدا باشد، خدا نيز از جايي که گمان دارد يا ندارد، او را پشتيباني وياري خواهد نمود.

مرجع عالي قدر در پايان از حاضران خواستند اين توصيه ها را از جانب ايشان به ديگر همکارانشان در جامعه پزشکي برسانند.