روز دوم محرم الحرام مراسم ذکر مصيبت وعزاداري سالار شهيدان ابا عبدالله الحسين عليه السلام با حضور جمعي از طلاب، فضلا، علماي حوزه علميه قم، شماري از دوستداران امام حسين عليه السلام وسادات خاندان شيرازي در بيت حضرت آيةالله العظمي شيرازي برگزار شد.

طي اين مراسم خطباي توانا حجج اسلام ومسلمين رياحي، عالمي وجوانمرد به ايراد سخن وذکر مصيبت پرداختند.

اولين سخنران اين مجلس حجةالاسلام والمسلمين رياحي بود که با اشاره به اين مطلب که امام حسين عليه السلام چراغ هدايت وکشتي نجات است، ماجراي عبيدالله بن حر جعفي را در منزل بني مقاتل ودعوت امام حسين عليه السلام از ايشان وپاسخ منفي عبيدالله را به تفصيل بازگفت ودر نهايت اظهار داشت: هدف امام حسين عليه السلام هدايت عبيدالله به سمت حق ونجات وهدايت وسعادت ايشان بود وحضرت کمترين نيازي به ياري او نداشتند.

وي در ادامه اين شخص را با زهيربن قين مقايسه کرد وگفت: عبيدالله بن حر جعفي وزهيربن قين هردو عثماني بودند، ولي همچنان که امام عليه السلام نيز فرمود عبيدالله گناهان بسياري مرتکب شده بود وچه بسا همين گناهان توفيق ياري امام حسين عليه السلام را از او سلب کرد.

وي سخنان خود را با ذکر مصيبت ورود خاندان آل الله به سرزمين کرب وبلا به پايان رساند.

سخنران بعدي، حجةالاسلام والمسلمين عالمي، در ادامه بررسي وقايع وديدارهاي امام حسين عليه السلام با افراد گوناگون در طي راه، به ماجراي فرزدق وتاريخ زندگي او ونياکانش پرداخت وملاقات فرزدق وامام حسين عليه السلام وگفتگوهاي آنان را به تفصيل بازگفت.

پس از ايشان حجةالاسلام والسملمين جوانمرد به ايراد سخن پرداخت واظهار داشت: نه تنها ائمه عليهم السلام نسبت به زمان مرگ وطول عمر خود آگاهي داشتند، بلکه بسياري از اصحاب نزديک امامان عليهم السلام نيز از علم بلايا ومنايا برخوردار بودند.

وي افزود: کربلا از زمان آدم ابوالبشر جايگاه ويژه ومتمايز داشته است. در روايت آمده است که دويست تن از انبياي الهي در اين مکان کشته وبه خاک سپرده شده اند. پاي موسي عليه السلام در همين جا به زمين خورد وابراهيم خليل الرحمان در اين منطقه از اسب سرنگون شد وسرش شکافته شد وبراي همراهي با خون سيدالشهدا عليه السلام خون او جاري شد. «بقعه مبارکه»اي که در آن جا به موسي عليه السلام يد بيضا داده شده کربلا بود.

وي در ادامه گفت: وقتي روز دوم محرم کاروان اهل بيت عليهم السلام به کربلا رسيد حضرت سيدالشهدا عليه السلام فرمود: نام اين سرزمين چيست؟ گفتند: کربلا. فرمود: اللّهم إنّي أعوذ بک الکرب والبلاء؛ پروردگارا، من از اندوه وبلا به تو پناه مي برم. سپس فرمود: إِنزِلوا، ها هُنا مَحَطُّ رِحالِنا وَمَسْفَکُ دِمائِنا وهُنا محلُّ قبورِنا بهذا حَدَّثَني جَدّي؛(1) فرود آييد که اين جا بارانداز ما وجايي است که خون هاي ما بر زمين ريخته مي شود. آرامگاه ما نيز همين جاست وجدم [رسول خدا] صلّي الله عليه وآله مرا از اين مطلب آگاه ساخته است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1. اللهوف علي قتلي الطفوف، ص81.