مراسم سوگواري ابا عبدالله الحسين عليه السلام روز چهارم محرم الحرام در بيت حضرت آيةالله العظمي شيرازي برگزار شد.

در اين مراسم که با حضور طلاب، فضلا، عاشقان سوگوار ابا عبدالله الحسين عليه السلام، ونمايندگان برخي از بيوت مراجع عظام تقليد برگزار شد، خطباي ارجمند حجج اسلام ومسلمين حسيني، يگانه ورسولي اراکي به ذکر مصيبت وايراد سخنراني پرداختند.

اولين سخنران حجةالاسلام والسلمين حسيني ضمن اشاره به مفهوم غيبت اظهار داشت: وظيفه دوستداران اهل بيت عليهم السلام در عصر غيبت سنگين است؛ زيرا منتظر حقيقي آن امام، اصلاح را از خود آغاز مي کند.

وي در ادامه برخي از روايات رسول خدا صلّي الله عليه وآله را که درباره امام زمان عجّل الله تعالي فرجه الشريف فرموده اند بيان داشت.

او در پايان به برخي از فقره هاي زيارت جامعه اشاره کرد وسخنان خود را با ذکر مصيبت حضرت علي اصغر عليه السلام وبازگشت ذوالجناح به خيام به پايان رساند.

سخنران بعدي حجةالاسلام والمسلمين يگانه اظهار داشت: به رغم اکتشافات واختراعات گوناگون وپيشرفت علم، جهان امروز در حال نزديک شدن به جاهليت اولي است. زيرا علمي که نتيجه اش سلاح هاي ويرانگر باشد، جز جاهليت وبدبختي نتيجه اي ندارد.

وي معرفت را چيزي متفاوت با علم دانست وگفت: آنچه در جهان امروز فراوان است علم ظاهري است در حالي که معرفت که باعث نجات مردم جهان است اندک مي باشد.

وي در ادامه به رفتار وويژگي هاي شخصيت حر پرداخت وگفت: وقتي امام حسين عليه السلام به حر گفت: مادرت به عزايت بنشيند، حر از پاسخ گفتن امتناع کرد وهمين ادب ومعرفت حر باعث نجات او شد.

وي افزود: همين ادب ومعرفت بود که باعث شد حر قبل از ديگران به نبرد با سپاه دشمن ودفاع از آل الله بپردازد.

وي تأکيد کرد: امام حسين عليه السلام نيز در پاسخ معرفت وادب حر، سر او را به بالين گرفت وبه او گفت: أنت حر کما سُمّيت في الدنيا والآخرة؛(1) تو همچنان که نامت حر است در دنيا وآخرت حر وآزاده اي.

سخنران سوم حجةالاسلام والمسلمين رسولي اراکي ضمن اشاره به حديث: إن الحسين مصباح هدي وسفينة نجاة؛(2) امام حسين چراغ هدايت وکشتي نجات است، گفت: اهل بيت عليهم السلام نسبت به هدايت مردم حريص مي باشند وهمگان را از نور هدايت خود بهره مند مي سازند.

وي افزود: حربن يزيد رياحي با سپاهي گران وسرتاپا مسلّح راه را بر امام حسين عليه السلام بست تا ايشان را نزد ابن زياد ببرد يا با ايشان بجنگد. اما امام حسين عليه السلام همين سپاه وحتي اسبانشان را در همان آغاز کار سيراب نمودند. اين در حالي است که حضرت مي دانستند آنها براي کشتن ايشان آمده اند واگر کس ديگري به جاي ايشان بود قاعدتاً به کساني که فرداي آن روز قرار بود با ايشان بجنگند آب نمي داد، ولي منطق امام حسين عليه السلام منطق هدايت افراد بود.

او در ادامه گفت: امام حسين عليه السلام چراغ هدايت امت است وطبيعت چراغ اين است که به همگان به طور يکسان پرتوافشاني مي کند وهمگان را از نور هدايت خود برخوردار مي سازد.

وي در پايان تأکيد کرد: حضرت سيدالشهدا عليه السلام وديگر امامان معصوم عليهم السلام کمترين نيازي به ما وهيچ مخلوقي ندارند وجز به خداي متعال به هيچ کس ديگر نياز ندارند ووجودشان عين استغنا[بي نيازي]ست. ما هستيم که سراپا نيازمند نظر لطف ايشانيم واگر موفق به اقامه شعائر آنان شويم، لطفي است که خداي متعال ارزانيِ ما داشته ومنتي است که آن عالي جنابان بر سر ما نهاده اند. بنابراين نبايد خداي ناکرده احساس کنيم امام حسين عليه السلام به عزاداري ما نياز دارد، بلکه ما نيازمند برگزاري مجالس عزاي سيدالشهدا عليه السلام هستيم.

پايان بخش سخنان ايشان نيز نوحه سرايي وذکر مصيبت حضرت سيدالشهدا عليه السلام بود.

1. بحارالانوار، ج44، ص319 (باب37 ـ ما جري عليه بعد...).

2. همان، ج36، ص204 (باب40 ـ نصوص الله عليهم...).