مراسم عزاداري سيد وسالار شهيدان روز سيزدهم محرم الحرام 1427ق در بيت حضرت آيةالله العظمي شيرازي با حضور طلاب، فضلاي حوزه، سادات خاندان شيرازي ومؤمنان سوگوار برگزار شد.

در اين مراسم خطباي ارجمند حجج اسلام ومسلمين آقايان: چاووشي، قاضي زاهدي وکَرَمي به سخنراني وذکر مصائب ابا عبدالله الحسين عليه السلام پرداختند.

برخي از محورهاي مهم بيانات سخنرانان به قرار زير است:

1. ابن زياد در حالي که بر فراز منبر بود خطاب به امام سجاد عليه السلام وحضرت زينب سلام الله عليها وديگر خاندان امام حسين عليه السلام گفت: الحمدُللهِ الّذي فَضَحَکُم وقََتَلَکُمْ وَأَکْذَبَ أُحْدوثَتَکُم؛ خدا را سپاس که شما را کشت ودروغ شما را فاش کرد. در اين هنگام عبدالله بن عفيف به او گفت: لعنت خدا ورسول بر تو باد، دروغگو تويي وپدر توست وکسي که تو وپدرت را بر سر مسلمانان چيرگي داد. ابن زياد از اين اعتراض به شدت برآشفت وگفت: من المتکلم؟ چه کسي بود که حرف زد؟ وقتي فهميد عبدالله بن عفيف است دستور داد سربازان او را دستگير کنند. اما خويشاوندانش گرد او را گرفتند واز دست سربازان نجات دادند. ابن زياد دستور داد به خانه او هجوم آورند. او که مردي نابينا بود تا لحظات آخر با سربازان به نبرد پرداخت ودر نهايت به دست ابن زياد شقي کشته شد.

2. يکي از وظايف سنگين امام سجاد عليه السلام تبليغ پيام کربلا عليه السلام ومبارزه با تحريفات دروغ پردازان اموي ومرواني بود. پس از شهادت امام حسين عليه السلام يزيد در پي ظاهرسازي برآمد وسعي کرد خود را بي تقصير بنماياند وابن زياد را مقصر جلوه دهد. از سوي ديگر دستگاه دروغ پرداز اموي مي کوشيد چهر ه اي خشن وسازش ناپذير ومنفي از شخصيت امام حسين عليه السلام در اذهان مردم بسازد. امام سجاد وحضرت زينب عليهماالسلام پس از واقعه کربلا در جهت تنوير [روشنگري] افکار مردم ومبارزه با تحريفات ودروغ هاي امويان تلاش بسيار کردند ونگذاشتند پيام عاشورا تحريف گردد يا از آن سوء استفاده شود.

3. اين نکته مسلّم است که حضرت امام سجاد عليه السلام بيش از سي سال در مصيبت کربلا وشهادت حضرت سيدالشهدا عليه السلام گريستند وهرگاه آب مي ديدند يا برايشان غذا مي آوردند وبه وقت افطار ودر خانه وبازار ودر مناسبت هاي گوناگون در اين مصيبت بزرگ مي گريستند. حضرت مي فرمود: يعقوب پيامبر براي دور شدن يک فرزند چنان گريست، ولي من شاهد پرپر شدن اين همه از عزيزانم بودم... . در حقيقت چنين گريه اي براي تحقق همان هدفي است که حضرت سيدالشهدا عليه السلام براي آن به شهادت رسيدند. گريه هاي آن بزرگوار در حقيقت مقدمه هدايت مردم از گمراهي به نور بود ودر آن خفقان بني اميه، بهترين راه ممکن براي هدايت عباد وروشنگري، همان بود که حضرت در پيش گرفتند.

4. مطابق روايات پيکر مطهر امام معصوم عليه السلام را فقط امام معصوم به خاک مي سپارد. وقتي بني اسد براي دفن پيکرهاي پاک شهيدان به کربلا آمدند، با مشکل بزرگي مواجه شدند. آنان هيچ يک از شهدا را به درستي نمي شناختند ونمي دانستند پيکر غرقه به خون وصدپاره امام حسين عليه السلام را چگونه تجهيز نمايند. در آن هنگام سواري از جانب کوفه نمايان شد. آن سوار که کسي جز علي بن الحسين عليهماالسلام نبود به آنان گفت: من اين پيکرها را بسيار خوب مي شناسم. آن حضرت دستور داد بوريايي [حصيري] آوردند واعضاي پراکنده جسم مطهر سيدالشهدا عليه السلام را در آن نهاده وبه خاک سپرد... .

1. بحارالانوار، ج45، ص117 (باب39 _ الوقايع المتأخرة عن قتله...).