مؤسسه فرهنگی ـ رسانه ای النبأ، از مراکز مرتبط با مرجعیت در کربلای معلی موضوع «رسانه نوین در برزخ مسئولیت اجتماعی و تبلیغات گمراه کننده» را به بحث و بررسی و مناقشه گذاشت.

این گردهمایی با حضور مدیران مراکز تحقیقاتی، برخی شخصیت های حقوقدان، دانشگاهی، رسانه ای و اصحاب مطبوعات، در محل جلسات هفتگی مؤسسه فرهنگی ـ رسانه ای النبأ برگزار شد.

در این جلسه کمال عبید، روزنامه نگار و رئیس تحریریه شبکه اطلاع رسانی النبأ یادداشت تحقیقاتی و مطالعاتی خود را ارائه کرد. وی در یادداشت خود مهم ترین نقاط مثبت و منفی و بن پایه های رسانه نوین و اثرگذاری آن بر عرصه های اجتماعی را مورد بررسی قرار داد. او به منظور بررسی و مناقشه مفاهیم تحقیقاتی مورد نظر گفت: اصطلاح «رسانه نوین» اصطلاح جدیدی است که در سال 1953 میلادی از سوی محقق و کارشناس ارتباطات «مارشال مک لوهان» مطرح شد و آن هنگامی بود که درباره تکنولوژی ارتباطات و قدرت آن در گردآوری اطلاعات و داده های الکترونیکی صحبت کرد و آنچه در این میان به شدت جلوه گر شد با پیدایش شبکه عنکبوتی و سردرگمی استفاده از اینترنت و تلویزیونِ تعاملی همراه داشت.

بر همین اساس بیشتر مطالعات و تحقیقات تخصصی که در این زمینه صورت گرفته بر ماهیت رسانه نوین و اینکه «آیا رسانه نوین واقعاً جدید است» علامت سؤال گذاشته است.

تعریف هایی که از رسانه نوین ارائه شده فراوان است. در این معنا از جمله گفته شده است: رسانه نوین متعدد است که در قالب های شنیداری، دیداری، نوشتاری شبکه های ارتباطات اجتماعی و نوشته های اینترنتی و مطبوعات الکترونیکی مطرح و ارائه شده است و به طور کلی بر شبکه های اینترنت با تمام ویژگی های آن و جایگزین کردن رسانه های اینترنتی با رسانه های سنتی تأکید دارد؛ چراکه آزادی عملِ گسترده و تفاعل و تنوع و فراگیر بودن آن، نسبت به رسانه های سنتی، برتر است.

نام های دیگری نیز بر این پدیده نهاده اند از جمله: رسانه شبکه ای، رسانه الکترونیکی، رسانه دیجیتالی، رسانه مردمی و شبکه های ارتباطات اجتماعی.

مهم ترین ویژگی هایی که رسانه نوین را همراهی می کند عبارت است از:

1) شکستن انحصاری بودن مؤسسه های بزرگ رسانه ای؛

2) پیدایش طبقه جدیدی از اصحاب رسانه که احیاناً در عرصه رسانه فاقد تخصص هستند، اما در به کارگیری رسانه نوین دارای تخصصی هستند؛

3) تریبون های جدیدی برای گفتمان فراهم شده است؛ به این معنا که هر فردی از جامعه می تواند با سرعت زیاد و با آزادی کامل با آن ارتباط برقرار کند و اطلاعات دریافت نماید و تعامل داشته باشد و تفسیر کند و حاشیه بزند و اظهارنظر نماید؛

4) پیدایش رسانه توده ای برای توده مردم؛

5) پیدایش مضمون های جدید فرهنگی و رسانه ای؛

6) مشارکت کامل و همه جانبه در سیاستگذاری؛

7) ظهور پدیده جامعه مجازی و شبکه های اجتماعی؛

8) کشاندن ملت ها با آمار جمعیت و چندگونگی شان به پراکندگی به صورتی که سابقه ای در تاریخ نداشته است.