جمعي از فضلاي حوزه علميه، علما، و نويسندگان حوزه دين با مرجع عالي قدر حضرت آية الله العظمي سيد صادق حسيني شيرازي دام ظله ديدار، و در خصوص مسائل گوناگون با ايشان به گفتگو و تبادل نظر پرداختند.

مرجع عالي قدر ضمن خوشامد گويي به حاضران، بيانات و رهنمودهايي ابراز داشتند که در زير به برخي از آنها اشاره مي شود:

1. در زيارت امام حسين عليه السلام آمده است: «وبذل مهجته فيک ليستنقذَ عبادک من الجهالة وحيرة الضلالة[1]؛ حضرت سيد الشهداء عليه السلام خون دلش را در راه تو ارزاني داشت تا بندگانت را از ناداني و سرگشتگيِ گمراهي نجات بخشد». وقتي هدف امام حسين عليه السلام رهانيدن مردم از گمراهي است ما نيز بايد بکوشيم به قدر توان اين هدف مقدس را تحقق بخشيم و در اين راه گام برداريم. بايد در مجالس عزا، علاوه بر روضه خواني و عزاداري، احکام شرعي، تاريخ اسلام، و معارف اهل بيت عليهم السلام نيز گفته شود تا بدين وسيله عزاداران حسيني از نظر علم دين هم تغذيه شوند. بازگويي ماجراهاي تاريخ اهل بيت عليهم السلام و اخلاق و آداب براي کودکان، گفتن احکام اختصاصي خانم­ها در مجالس زنانه، چاپ جزوات علمي، و گفتن چند مسئله شرعيِ مورد ابتلا در هر جلسه از جمله راه­هاي افزايش بار علمي عزاداران حسيني و خدمت به هدف والاي سيد الشهداء عليه السلام، يعني آگاهي بخشي و رهانيدن مردم از گمراهي است.

2. طبقه عالم جامعه در اقامه دين و آشنا کردن مردم با معارف اهل بيت عليهم السلام وظيفه سنگيني دارند و نگاهي به روايات وارد شده درباره مسئوليت عالمان، اهميت و جايگاه خطير اين طبقه را نشان مي­دهد. در روايت آمده است که امام صادق عليه السلام فرمودند: «لأحملنّ ذنوب سفهائکم علي علمائکم[2]؛ سوگند به خدا، که گناهان نادانان شما را متوجه علمايتان خواهيم کرد».

3. سعي کنيد در شبانه روز دست کم پنج دقيقه خلوت کنيد و به محاسبه اعمالي که طي شبانه روز از شما صادر شده است بپردازديد. اين کار منشأ توفيقات بسيار است و باعث مي­شود که اعمال ناپسند اندک اندک کم شوند و جاي خود را به امور پسنديده و حسنات بدهند.

4. عالم دين در هر مرحله­اي از علم باشد نيازمند اخلاق است. براي آن که علم نتيجه خوب بدهد، عالم بايد به اخلاق حسنه آراسته گردد. اگر علم و اخلاق هر دو در شخص جمع شود آن شخص به شيخ مفيد، شيخ صدوق، شريف مرتضي و... تبديل مي­شود که پس از هزاران سال نام او جاودان خواهد ماند، رجال مذهبي بايد همان گونه که قرآن کريم خواسته است «عالم رباني» باشند و بکوشند در تمام افعال خود آموزه­هاي معصومين عليهم السلام را به کار بندند و بيش از گفتار با کردار خود مردم را به دين­داري و تقوا دعوت کنند.

(1) التهذيب، ج6، ص113 (زيارة الأربعين...، حديث17).

(2) کافي، ج8، ص162 (حديث الناس يوم القيامة...، ح169).