در روز چهارشنبه هفتم ماه ربیع الثانی 1441ق (1398/8/13) شخصیت عراقیِ سرشناس در فعالیت های حقوق بشری در انگلستان، دکتر صاحب الحکیم با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کرد.

وی در این دیدار به بیان گزارشی از فعالیت های خود و آنچه در زمینه حقوق بشر، به ویژه در مورد عراق انجام داده است پرداخت و گفت: من فارع التحصیل دانشسرای حقوق بشر ژنو در کشور سوئیس هستم و از سوی سازمان ملل متحد به عنوان سفیر صلح جهانی معرفی شدم. البته من کارمند این سازمان نبوده، بلکه برای دفاع از حقوق بشر در عراق داوطلب شده ام. بدین ترتیب عضو سازمان مدافعان جهانی حقوق بشر شدم که مرکز آن در شهر دوبلینِ ایرلند می باشد.

وی در ادامه سخنان خود گفت: فعالیت های تألیفی نیز دارم که از آن جمله تألیف و نشر دائرة المعارفی است که در آن به بیان کشته شدن مراجع تقلید و طلاب حوزه های علمیه شیعی در سرزمین کشتارهای جمعی در عراق پرداخته ام. در این دائرة المعارف تمام علما و طلابی که در این کشور بازداشت شده اند و نیز کسانی که در رژیم صدام اعدام شده و به شهادت رسیده اند و افرادی که حکم بازداشت و اعدامشان از سوی رژیم سابق صادر شده بود یک به یک نام برده ام.

دیگر موضوعی که در این دائرة المعارف آمده است شرح حالی از مرحوم اخوی شما (مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید محمد حسینی شیرازی قدس سره) می باشد. همچنین در این اثر سند و حکمی که سازمان امنیت عراق مبنی بر اعدام مرجع راحل صادر کرده بود آورده ام.

موضوع دیگری که بیان آن را لازم می دانم، گزارش سازمان ملل متحد درباره امیرمؤمنان علیه السلام می باشد. این گزارش در واقع از سوی برنامه رشد و توسعه سازمان ملل متحد است و برنامه سیاسی نبوده و به هیچ وجه گرایش و جهت گیری سیاسی ندارد، بلکه توسعه و حقوق بشر را دنبال می کند و اینکه چگونگی شهرسازی و راه سازی و ایجاد اقتصادی قوی و فراهم آوردن زمینه پیشرفت در کشورهای جهان سوم مانند عراق و ایران و... را در برنامه کاری خود قرار داده است. گفتنی است که در این سازمان 177 کشور عضو هستند.

گزارش یادشده در 167 صفحه و به زبان انگلیسی تدوین شده است که من توصیه های مهمی را از آن برگزیده ام، از جمله اینکه: ای جهانیان، شخصیتی وجود دارد به نام علی بن ابی طالب. اگر بخواهید شاهد پیشرفت کشورتان باشید و آن را متحول کنید و به مردم خدمت نمایید علی بن ابی طالب علیهما السلام را الگوی خود سازید و شیوه مدیریت و کشورداری را از او بیاموزید.

دکتر صاحب حکیم افزود: یک نسخه از این گزارش به همراه عکس های برخی از عالمان و مراجع شیعه را که رژیم صدام آنان را اعدام یا زندانی کرده است و یا حکم به اعدام و زندان آنان داده است را در دائرة المعارف خود منتشر کرده ام تقدیم حضرتعالی می کنم.

سپس حضرت آیت الله العظمی شیرازی دام ظله بیاناتی ایراد داشتند و فرمودند: در این زمینه و موضوع، مطلبی را به طور چکیده بر سخنان شما می افزایم که در دیدار با غربی هایی که از کشورهای مختلف به اینجا آمده اند گفته ام و آن این است که: شخصیتی به نام علی بن ابی طالب علیهما السلام در روزگار خود و طی پنج سال حکومتش از مرکز حکومت خود در کوفه عراق بر گستره بزرگی از این کره خاکی فرمانروایی کرد و جز شام ـ که زیر سلطه و حاکمیت معاویه بود ـ کل خاورمیانه از قلب اروپا تا قلب افریقا تحت حاکمیت آن حضرت قرار داشت. در 1400 سال قبل در حکومت آن حضرت یک اعدام سیاسی یا زندانی سیاسی وجود نداشته و چنین چیزی ثبت نشده است.

دیگر اینکه تاریخ ثبت نکرده و به یاد نمی آورد که در حکومت ایشان فردی فقیر تا پایان عمر خود در فقر و فلاکت به سر برده یا اینکه کسی به علت گرسنگی فوت کرده باشد.

ایشان افزودند: نیز یادآوری کرده ام که امیرمؤمنان علیه السلام در دوران حکومت خود بدون هیچ مانع تراشی و محدودیتِ قانونی به معترضان اجازه اعتراض و تظاهرات می دادند و مطالبات تظاهرکنندگان را تأمین می کردند و به آن پاسخ مثبت می دادند به گونه ای که حتی در کشورهای مدعی آزادی هم دیده نمی شود. امروزه در کشورهای آزاد پس از دریافت مجوز از وزارت کشور و دادن تعهداتی، از جمله مشخص شدن شعارها و مکان و زمان تجمع و تظاهرات و جز آن اجازه تجمع به معترضان داده می شود. با تمام این قید و شرط ها، اما دولت ها می گویند که به هیچ وجه برای تأمین خواسته های تظاهرکنندگان خود را ملزم نکرده و تعهد نمی دهند.

دیگر آنکه به آنها گفته ام: امیرمؤمنان علیه السلام والیان و کارگزاران خود را از خرید و فروش و دخالت در تجارت منع می کردند و آنان را ملزم کرده بودند که تجارت و سوداگری و خرید و فروش آزاد باشد و آنان را فقط به نظارت فرمان می دادند تا مبادا کسی به کسی ظلم و اجحاف کند. آن حضرت در تمام مدت پنج ساله حکومت خود حتی یک وجب زمین نفروختند و می فرمودند که رسول خدا صلی الله علیه وآله فرموده است: «الأرض لله ولمن عمّرها؛ زمین از آن خداست و کسی که آن را آباد کند».

بدین ترتیب به مردم اجازه می دادند که زمین را آباد کنند و از آن بهره ببرند. مسلّم این است که دولت ها مالک زمین نبوده و صرفاً بر آن نظارت و مدیریت دارند.

معظم له در ادامه فرمودند: در آغاز فعالیت نخستین دولت عراق پس از سال 2003 میلادی به برخی از مسئولان عراقی که اینجا آمده بودند گفتم: امروز امیرمؤمنان علیه السلام در میان ما حضور فیزیکی ندارند، ولی روش و منش و سیره آن حضرت در میان ما وجود دارد، لذا خوب و بایسته است که آن را فراگرفته و مبنای کار حکومتی خود قرار دهید.

از دولت های غیر اسلامی نیز خواسته ام که عملکرد و شیوه حکومتی و رفتاری امیرمؤمنان علیه السلام را دستور العمل خود قرار دهند.

ایشان تأکید کردند: در این معنا و زمینه و موضوع سخنان فراوانی برای جهان داریم، ولی رساندن آن به جهان و جهانیان که از آن بی خبر هستند عزمی راسخ و همتی همه جانبه می طلبد. من کار و تلاش شما را ارج می نهم و سپاسگزار شما هستم. راهتان را دنبال کنید و با پرورش مجموعه ای از جوانان آنان را پس از خود به ادامه راهتان بگمارید، که «زکات علم، نشر آن است».

توجه داشته باشید که امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیهما السلام در تمام تاریخ حتی نزد فرزندان خود ناشناخته بوده و هستند.