در روز چهارشنبه پنجم ماه جمادی الأولی 1441ق (1398/10/11) چند خانواده از کشور کویت با مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی در شهر مقدس قم دیدار کردند و مورد استقبال معظم له قرار گرفتند.

ایشان پس از پرس و جو از اوضاع و احوال آنان فرمودند: تمام سخنان امیرمؤمنان علیه السلام زیبا و شیوا و والاست که از آن جمله دو آموزه است که یکی از آن دو در ایجاد آرامش در انسان و به هنگام مواجه شدن او با مشکلات خانوادگی، سیاسی، اقتصادی و سلامتی جایگاه والایی دارد و آموزه دیگر سخت است.

معظم له در توضیح مطلب فرمودند: جمله امام علی علیه السلام که امید را در وجود انسان به وجود می آورد و بر می انگیزد این سخن است که فرموده اند: «مرارة الدنیا حلاوة الآخرة؛ تلخی و تلخ کامی دنیا شیرینی و شیرین کامی آخرت است».

تلخی ها و تلخ کامی های دنیا، مانند: تلخ کامی و مشکلات سیاسی، اقتصادی، بدهی، بیماری و رنج و محنت های خانوادگی بسیار زیاد انسان را آزار می دهد و کسی را نمی توان یافت که به یک و یا چند تلخ کامی گرفتار و دست به گریبان نباشد. امیرمؤمنان حضرت علی بن ابی طالب علیه السلام روشن کرده اند که انسان به اندازه تلخ کامی در دنیا، در آخرت شیرین کام خواهد بود.

در این معنا دو تفاوت وجود دارد:

اول: تلخی و سختی و مشکلات دنیا محدود است و هرچند که در تمام زندگیِ مثلاً صد ساله خود اوضاعش آلوده به مشکلات باشد.

دوم: شیرینی و شیرین کامی آخرت پایا و بی پایان است. توجه داشته باشیم که یک روز از آخرت معادل هزاران و هزار سال از سال های دنیاست؛ چنان که خدای سبحان در این باره فرموده است: «فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ؛ در روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است» (معارج/4).

مرجع عالیقدر تأکید کردند: هنگامی که انسان با مشکلات و سختی ها و تلخ کامی ها مواجه می شود، باید به خود تلقین کند که خدای متعال در قبال سختی ها نه هزاران، بلکه میلیون ها برابر به او پاداش خواهد داد که این یک وجه قضیه است. از دیگر سو خدای متعال فرموده است: «وَأَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الْحَسْرَةِ؛ و آنان را از روز حسرت بیم ده» (مریم/39).

مفهوم و منطوق آیه ذکر شده آن است که انسان در روز قیامت وقتی پاداش بزرگ الهی را برای کسانی که در دنیا مشکلات و گرفتاری ها داشته و آن را تحمل کرده اند می بیند، حسرت و افسوس می خورد که چرا سختی ها و مشکلات دنیا را ندیده و با آن درگیر و روبرو نبوده است. مشکلات و سختی های این دنیا زمانی در آخرت پاداش بالاتر و والاتری خواهد داشت که در راه و مسیر اهل بیت علیهم السلام باشد، نه مشکلات فردی و شخصی.

حضرت آیت الله العظمی شیرازی مدظله العالی افزودند: حقیقت و ماهیت سخن یادشده از امیرمؤمنان علیه السلام بسیار بزرگ و والاست و انسان را در تمام دوران زندگی اش از مراجعه به پزشک اعصاب و روان و بیمارستان ها و آسایشگاه های بیماران روانی بی نیاز می کند؛ چراکه انسان با اعتقاد و باور داشتن سخن امام علی علیه السلام آرامش پیدا می کند و می داند که خدای عزوجل به او عوض می دهد.

ایشان در تبیین بخش دوم و سخن امیرمؤمنان علیه السلام فرمودند: این بخش از سخن امام علیه السلام بر عکس بخش قبلی است. آن حضرت در این معنا فرموده اند: «حلاوة الدنیا مرارة الآخرة؛ شیرینی و شیرین کامی دنیا، تلخی و تلخ کامی آخرت است».

این بخش از بیان امیرمؤمنان امام علی علیه السلام حکایت از آن دارد که اگر فردی شبی را با آرامش و در آسایش صبح کند یا اینکه یک ماه را به دور از مشکلات و ناراحتی سپری کرده باشد، در روز قیامت که پاداش و مقام و شیرینیِ کام کسانی را می بیند که در زندگی دنیا راحتی و آسایش نداشته اند، آرزو می کند که کاش در دنیا آرامش و آسایش و راحتی نمی داشته است.

این دو جمله ارزشمند و گهربار امام علی علیه السلام کافی است که انسان را به سبب وجود مشکلات و سختی ها از درافتادن در حرام و خارج شدن از رویه و مسیر درست باز دارد و از سست و ضعیف شدن اعتقادات و رویگردانی از بندگی و عبادت بازش دارد.

حضرت آیت الله العظمی سید صادق حسینی شیرازی مدظله العالی مثالی شکوهمند در خصوص سخنان خود آوردند و فرمودند: ماجرای امام حسین علیه السلام در روز عاشورا ماجرایی به شدت سخت و طاقت فرسا بود. توجه داشته باشیم که آن حضرت از جنس بشر بودند و در نتیجه احساسات عاطفی و انسانی ایشان بیشتر از ماست.

در اندک زمانی و حدود نیم روز مصیبت های سنگین و فرساینده ای بر ایشان وارد شد؛ چنانکه در روایات شریفه آمده است، هرچه مصیبت و بلاهای آن حضرت فزونی می گرفت، چهره مبارکشان نورانی تر و درخشان تر می شد.

این بدان معنا نیست که حضرت سیدالشهدا علیه السلام با کشته شدن حضرت علی اکبر علیه السلام و دیدن بدن قطعه قطعه شده اش شاد می شدند، بلکه می دانستند خدای متعال پاداش و درجه والا به ازای صبر و تحمل بر ایشان مقرر می دارد. بنابراین، هرکس دو آموزه پیش گفته امیرمؤمنان علیه السلام را به خود تلقین کند، بی تفاوت اینکه مرد باشد یا زن و یا جوان باشد یا پیر و سالخورده بی تردید هیچ گاه به بیماری های روانی گرفتار نشده و به داروهای آرامش بخش نیاز پیدا نخواهد کرد.

مرجع عالیقدر در پایان رهنمودهای ارزشمند خود خطاب به میهمانان فرمودند: شما را به توجه به جوانان سفارش می کنم. در این راه و برای تحقق این موضوع بکوشید و دست آنان را گرفته و جذب کنید مبادا از مسیر و چارچوب اهل بیت علیهم السلام منحرف و خارج شوند؛ چراکه این موضوع در روزگار ما کاملاً ضرورت دارد؛ روزگاری که ساماندهی گسترده ای برای فاسد کردن اخلاق و عقیده از سوی غرب و شرق و داخل و خارج کشور صورت گرفته است که باید ظلم به خانواده و ظلم اجتماعی را هم بر آن افزود.

در راه ارشاد و هدایت جوانان بکوشید و انتظار نداشته باشید که آنان به ارشاد و راهنمایی های شما تن بدهند. شما وظیفه دارید آنان را ارشاد و هدایت کنید. توجه داشته باشید که رسول خدا صلی الله علیه وآله وعظ و نصیحت می کردند و پند و اندرز می دادند، ولی بسیاری از صحابه گوش شنوا نداشتند و به ارشاد ایشان توجه نمی کردند؛ مسئله مهم پند و ارشاد و راهنمایی و ابلاغ بوده و هست.

از خدای متعال مسئلت دارم همگی تان را یاری فرماید و سعادت دنیا و آخرت را نصیب شما کند.