LOGIN
shirazi.ir
فقیه بیدارگر
ناشر : مرکز نشر اندیشه های آیت الله العظمی سید صادق شیرازی
مطالعه
pdf دریافت تاریخ نشر : 05 آبان 1400 - 20 ربيع الأول 1443

هميشه از خودم پرسيده ­ام: تا کی بايد بزرگان­مان را يکی پس از ديگری از دست بدهيم و در سوگ آنان ناله سر دهیم، حال آنکه تا زنده­ اند در حق آن بزرگواران کوتاهی می­کنيم؟ آيا همچنان بايد زمانی قدرشان را بدانیم که ایشان را از دست داده­ ايم؟ آيا وقت آن فرا نرسيده است که به خود آييم و وجود آنها را در ميان خود غنيمت شماريم و از آنها بهره کافی برگيريم؟

ضرورت، ايجاب می­کند که به شخصيت ­های زنده توجه کنيم و پيش از آنکه افسوس از دست دادنِ آنها را بخوريم ـ که آن نيز سودی ندارد ـ از آنها استفاده کنيم.

به خصوص اگر اين شخصيت، اختری از اختران جهان علم و از علمای ربانی باشد که حافظانِ دين و دنيای بشرند.[1]

از ويژگی­های ممتاز عالمان شيعه­ی اماميه، احاطه گسترده­ی آنها بر حوادث پيش ­آمده و نيازهای روزگار خويش است. افزون بر آن که تأثير عميقی بر جوامع بشری به جای نهادند؛ زيرا راهنمايی و راهبری مردم به اصول هدايت و سعادت را بر عهده داشته و دارند، بی­ آنکه بحران­های موجود بصيرت اين بزرگان را خدشه­ دار نمايد.

در ميان اين نخبگان، کمتر شخصيتی يافت می­شود که به نحوی خاص، خردورزی فقهی و اعتقادی را با تلاش آگاهانه و حضوری گسترده در عرصه­ جهانی درهم­ آميزد.

چنين حالتی ـ که به ندرت تکرار می­شود ـ در مرجع دين و انديشمند و پژوهشگرِ ژرف­نگرِ مطالعات اسلامی، حضرت آيت الله العظمی حاج سيد صادق حسينی شيرازی دام ظله ديده می­شود. هرچند فروتنی و ساده­ زیستی زیاده از حد و حجب و حيای ايشان، و ساده­ گويی و پرهيز از تکلف­های معمول و در عين حال سودمندی سخنانش، و نيز پرس­وجوهای رودررو و دوری­گزيدن از حجاب و حاجب که ميان برخی از مردم و بزرگان مرسوم است، و نيز پرهیز ايشان از مجالس گراميداشت و حتی از «تشريفات» معمول مرجعيت؛ موجب شده است که عظمت شخصيت او همچنان ناشناخته بماند.

 

[1]. از علی بن مسيب نقل شده است که فرمود: به امام رضا علیه السلام عرض کردم: محل سکونت من از شما دور است و هیچ راهی برای دسترسی به شما در هر فرصتی ندارم. از چه کسی آموزه‌های دینی خود را بیاموزم؟ امام رضا علیه السلام فرمودند: به زکریا بن آدم قمی مراجعه کن که او امین در دین و دنیا می‌باشد. (الكنى والألقاب، ج ٣، ص٨٨).