سوم رجب المرجب يادآور شهادت مظلومانه حجت دهم از ائمه اثني عشر حضرت علي بن محمد هادي عليهماالسلام است. علاوه بر آن، شيعيان جهان در اين ايام سوگوار برادران ستمديده خود در لبنان هستند که قرباني حملات ددمنشانه وزبونانه صهيونيست هاي دژخيم شده اند. جهت عرض تسليت اين دو مناسبت حزن انگيز به ساحت مقدس ولي عصر امام زمان عجل الله تعالي فرجه الشريف، روز شنبه 3/رجب/1427 در بيت آيت الله العظمي شيرازي مجلس قرائت قرآن کريم وعزاداري برپا بود. در اين مجلس، آيت الله العظمي سيد صادق شيرازي، علما، فضلاي حوزه علميه، زوار غيرايراني وشماري از مؤمنان وشيفتگان اهل بيت عليهم السلام حضور يافتند وبه بيانات خطباي ارجمند حجج اسلام ومسلمين شفيعي، نظري منفرد ومحمودي گوش فرا دادند.

برخي از نکات مطرح شده در بيانات سخنرانان امروز به قرار زير است:

1. مشهورترين القاب امام دهم، «هادي» و«نقي» وکنيه ايشان «ابوالحسن» است. از آن جا که حضرت اميرالمؤمنين ونيز امام رضا عليهماالسلام چنين کنيه اي داشتند، ايشان را «ابوالحسن ثالث» هم گفته اند. چون سامرا شهري نظامي بود وآن حضرت وفرزند بزرگوارشان مدتي در آن جا سکونت اجباري داشته اند، ايشان را «عسکريين» نيز مي خوانند. ايشان در سال 212يا 214ق به اين جهان خاکي پا نهادند ودر سال 254ق به شهادت رسيدند. مادر بزرگوارشان اهل مغرب وبه «سمانه مغربيه» معروف بود. ايشان هنگام شهادت والد ارجمندشان شش سال وپنج ماه داشتند.

2. نقش نگين آن حضرت «حفظ العهود من اخلاق المعبود؛(1) وفاي به عهد از خوي خداست» وبه قولي «الله ربّي وهو عصمتي؛(2) خدا، پروردگار ومايه امن وامان من است» مي باشد.

3. احاديث، اقوال، حکم، آداب وادعيه امام هادي عليه السلام در کتب مختلف مخصوصاً تحف العقول، الدرة الباهرة، اعلام الدين وبحارالانوار ثبت است. همچنين در جواب سؤالات علمي وفقهي که از آن حضرت مي شده نامه هاي بسيار نوشته اند که برخي از آنها باقي است. به ايشان تأليفاتي ازجمله رساله اي در رد اهل جبر وتفويض واثبات منزلت بين المنزلتين ونيز مجموعه پاسخ هايي که به پرسش هاي يحيي بن اکثم قاضي القضات بغداد داده اند نسبت داده شده است.

4. ابن شهر آشوب در مناقب خود روايت کرده که آن حضرت پاکدل ترين وراستگوترين مردم بود. از نزديک جذاب ترين افراد واز دور کامل ترين خلق به چشم مي آمد. وقتي خاموش بود با هيبت ووقار جلوه مي کرد ودر کلامش خوبي وملاحت موج مي زد. مانند پدران بزرگوارش در رفتار ومناظرات خود ثابت نمود که عالم ترين وخردمندترين وبردبارترين وکريم ترين مردم زمان است.

5. مسعودي در مروج الذهب نقل کرده است: به متوکل خبر دادند در منزل امام نامه ها وسلاح هايي است که شيعيان او از قم فرستاده اند. متوکل کساني را براي جستجوي منزل امام فرستاد ولي چيزي نيافتند وامام را در لباسي پشمين ديدند که بر روي ريگ روبه قبله نشسته ومشغول عبادت بود. او را با همان وضع نزد متوکل بردند. متوکل در آن شب به شراب مشغول بود وچون امام را ديد او را نزد خود نشاند وبه ايشان شراب تعارف کرد. امام سوگند ياد نمود که هرگز شراب با گوشت وپوست وخون او آشنايي ندارد. متوکل از ايشان خواست برايش شعري بخواند وامام عذر آورد ولي در نهايت براثر اصرار متوکل امام اشعار پندآميزي در موضوع نصيحت وبي وفايي دنيا وگذرا بودن آن خواند که حاضران را به گريه واداشت.

6. متوکل با حضرت امير عليه السلام واهل بيت کينه شديدي داشت واطرافيان وي نيز به عداوت با آل علي شهره بودند. يکي از اين افراد عبدالله بن محمد هاشمي معروف به ابن اترجه والي مدينه است که عليه امام جوسازي هاي فراوان کرد وبر اثر سخن چيني وبدگويي هاي وي، متوکل امام را به سامرا فرا خواند. آن حضرت از سوي دربار همواره تحت نظر بود. علت انتقال امام عليه السلام توجه خاص وعام به ايشان بود به طوري که باعث بيم وهراس والي مدينه شد.

يادآوري مي شود هريک از سخنرانان اين مجلس ضمن محکوم کردن جنايات اخير صهيونيست ها، براي رفع عاجل مشکلات مسلمانان به ويژه شيعيان لبنان دست به دعا برداشتند وبراي شهداي اين حادثه از درگاه ايزد منان علو درجات وبراي بازماندگان آنان اجر جزيل وصبر جميل طلب نمودند.

1. بحارالانوار، ج50، ص117.

2. همان.